ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2166

“ทำยังไงดี จะไล่ตามต่อไหม?” ชายคนหนึ่งถาม

ชายวัยกลางคนตอบว่า “ไม่ต้องรีบ พวกนั้นต้องยังซ่อนตัวอยู่ในเมือง ส่งคนไปสืบหาว่าพวกมันพักอยู่ที่ไหน คนคนนี้ต้องไม่ใช่มีแค่ยาอายุวัฒนะชนิดเดียว เราต้องเค้นเอาความจริงมาให้ได้ว่ายาเหล่านี้มาจากไหน ถ้าไม่ใช่เขาเป็นคนปรุงเอง ก็ต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนปรุง”

“ถูกต้อง! แค่เราควบคุมนักปรุงยาได้หนึ่งคน ตระกูลจงก็จะรุ่งเรืองแน่นอน!”

เมื่อกลับถึงโรงเตี๊ยม ผู้คุ้มกันอาวุโสปาดเหงื่อก่อนพูดว่า “หัวหน้าคุ้มกันอู๋ ท่านแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ! พวกนั้นก็ดูเป็นจอมยุทธ์ระดับขั้นลี้ลับเหมือนกัน แต่กลับรับมือท่านยังไม่ทันครบหนึ่งกระบวนท่า!”

อู๋เป่ยก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ตอบตรงๆว่า “พลังลับที่พวกเขาฝึกนั้นมันพื้นๆมาก คาถาลี้ลับก็ไม่สมบูรณ์ แถมบางจุดยังผิดด้วยซ้ำ ถึงแม้ข้าจะอยู่แค่ระดับสี่ของขั้นลี้ลับแต่พวกนั้นก็สู้ข้าไม่ได้หรอก”

ผู้คุ้มกันอาวุโสถอนใจ “ท่านมีพลังแข็งแกร่งเหนือฟ้าอย่างนี้ ไยต้องอยู่ในสำนักคุ้มภัยสี่ทิศเล็กๆเช่นนี้ด้วย สำนักคุ้มภัยสี่ทิศมันเป็นแค่บ่อเล็กๆรองรับมังกรที่แท้จริงอย่างท่านไม่ได้หรอก”

อู๋เป่ยตอบเสียงเรียบว่า “ส่งของเสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน ให้มันเริ่มต้นดีและจบอย่างดีเถอะ”

ผู้คุ้มกันอาวุโสพยักหน้าเห็นด้วย “ก็จริง เสร็จงานนี้ พลังของท่านคงยิ่งก้าวไกลขึ้นอีกแน่”

พวกผู้คุ้มกันไม่รู้เรื่องการขายยาอายุวัฒนะ และเย่เทียนก็ไม่ได้คิดจะบอกพวกเขา หลังกลับถึงโรงเตี๊ยม เขาก็ยังคงมุ่งมั่นรวบรวมพลังเพื่อสร้างยันต์เวทย์หลบหนีธาตุทั้งห้าแผ่นที่สองต่อ

รุ่งเช้าวันถัดมา อู๋เป่ยสั่งให้ขบวนรถคุ้มกันออกเดินทางต่อ แต่ยังไม่ทันออกจากเมืองไปไกล รอบตัวก็ปรากฏกลุ่มจอมยุทธ์ระดับขั้นลี้ลับขึ้นมาอีกกว่าร่วมสิบคน! และครั้งนี้ ชายวัยกลางนามสกุลจงก็ออกมาด้วย

ชายวัยกลางคนยิ้มพลางพูดว่า “ที่แท้ท่านก็เป็นหัวหน้าขบวนคุ้มกันสินค้านี่เอง”

อู๋เป่ยตอบอย่างเย็นชา “เมื่อวานเจ้าส่งคนมาดักฆ่าข้า วันนี้เจ้าก็ยังพาคนมาอีก คิดจริงๆเหรอว่าขยะพวกนี้จะจัดการข้าได้?”

ชายวัยกลางคนแค่นเสียงเย็นชา “ข้ารู้ว่าท่านเก่ง แต่ดูให้ดี ในมือข้าตอนนี้มีอาวุธเวทย์มนตร์อยู่ด้วย!”

ขณะที่พูด เขาก็หยิบกระจกขนาดฝ่ามือออกมา กระจกส่งแสงสีทองอ่อนสว่างวาบ

อู๋เป่ยถอนหายใจ “เพื่อยาอายุวัฒนะแค่ไม่กี่เม็ด ถึงกับต้องเอาอาวุธเวทย์มนตร์ออกมาเลยรึ? เอาล่ะ อยากได้อะไรว่ามา”

ในขณะที่พูด เขาก็แอบกระตุ้นพลังในยันต์แท้ที่เตรียมไว้ เมื่อคืนเขาฝึกฝนทั้งคืน สะสมพลังเวทย์ไว้ในยันต์มากมาย ตอนนี้พลังในยันต์นั้นจึงรุนแรงกว่าคราวก่อนมาก

ชายวัยกลางคนพูดเสียงเย็นชา “ให้คนของข้าจับเจ้ามัด แล้วตามข้าไป พอถึงที่ ข้าแค่จะถามว่า ยาอายุวัฒนะพวกนั้นเจ้าหาได้จากไหน แค่นั้น ไม่คิดจะทำร้ายเจ้า…”

คำว่า “เจ้า” ยังไม่ทันหลุดจากปากดี ชั่วพริบตาเดียว หมอกหนาทึบก็ลอยคลุ้งขึ้นรอบบริเวณ ชายวัยกลางคนถึงกับชะงักไปเล็กน้อย ยังไม่ทันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น แสงสังหารเส้นหนึ่งก็พุ่งเข้ามาอย่างฉับพลัน!

เขาทำได้แค่หมุนกระจกเวทย์ในมือไปข้างหน้าเท่านั้น ก่อนที่ศีรษะจะหลุดออกจากบ่า ส่วนกระจกเวทย์ก็ถูกอู๋เป่ยคว้าไปในพริบตา พวกที่เหลือไม่มีใครมีอาวุธเวทย์มนตร์ จึงไม่อาจต้านทานได้แม้แต่น้อย ไม่ถึงสิบวินาที จอมยุทธ์ขั้นลี้ลับกว่าหลายชีวิตก็ล้มตายจมกองเลือด!

ร่างของอู๋เป่ยปรากฏตัวบนหลังม้าอย่างเงียบงัน ราวกับไม่เคยขยับตัวมาก่อน เพียงแต่มือของเขามีกระจกเวทย์เพิ่มมาอยู่หนึ่งชิ้น

เหล่าผู้คุ้มกันถึงจะเคยเห็นฝีมือมาก่อน แต่ครั้งนี้ก็ยังอดตกตะลึงไม่ได้

อู๋เป่ยสั่งให้ลูกน้องตรวจค้นศพ พบทั้งธนบัตร ยันต์เวทย์และอาวุธชั้นดี เขาเพียงเก็บธนบัตรไว้ ที่เหลือแบ่งให้เหล่าผู้คุ้มกันไปทั้งหมด

ขบวนรถคุ้มกันเคลื่อนไปทางตะวันตกต่อ พอเดินทางได้ร้อยลี้เศษ ก็ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งทะยานฟ้ามาไล่ตามหลังอย่างดุดัน

อู๋เป่ยเหลือบตามอง ดูเหมือนจะเป็นพวกจากสำนักเทียนเซียง ไล่ตามเรามาทั้งวันทั้งคืน ถึงเพิ่งตามมาถึงนี่

เขาหัวเราะเบาๆ “มีความพยายามดี งั้นเรามาเล่นกับพวกเขาสักหน่อย” พูดจบเขาก็โบกมือ ใช้ยันต์เวทย์หลบหนีธาตุทั้งห้าทันที!

เมื่อมียันต์เวทย์อยู่ในมือ วิชาเคลื่อนย้ายของอู๋เป่ยก็ยิ่งลึกล้ำยากหยั่งถึง แสงสีทองวาบขึ้น ทุกคนในขบวนก็หายวับไปจากที่เดิม! เพียงไม่กี่นาทีต่อมา ขบวนคุ้มกันก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ก็ห่างออกไปถึงพันลี้!

ฝ่ายที่ไล่ล่าก็เตรียมตัวมาอย่างดี หนึ่งในนั้นรีบใช้ยันต์หลบหนีไล่ตามไปทางที่ขบวนคุ้มกันมุ่งหน้า แต่เห็นได้ชัดว่ายันต์หลบหนีของพวกเขายังเทียบกับของอู๋เป่ยไม่ได้