ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2332

เขารีบเรียกเยวี่ยชิงอิ่งมาแล้วถามว่า“เยวี่ยชิงอิ่ง มีวิธีไปโลกแห่งเซียนไท่อี้ให้เร็วที่สุดหรือไม่”

เยวี่ยชิงอิ่งตอบ“โลกแห่งเซียนไท่อี้หรือ ที่ตระกูลเย่ของฉันมีค่ายกลข้ามมิติที่สามารถส่งตรงไปได้ เพียงแต่จุดหมายปลายทางไม่แน่นอน”

อู๋เป่ยพยักหน้า“ไม่เป็นไร”

เยวี่ยชิงอิ่งจึงพาเขาไปยังค่ายกลข้ามมิติที่ถูกทิ้งร้างมานาน

อู๋เป่ยพูดกับนางว่า“เยวี่ยชิงอิ่ง ฉันจะกลับบ้านสักครั้ง พอจัดการเรื่องเสร็จแล้วจะมาหาพวกแก”

เยวี่ยชิงอิ่งตอบ“พี่เป่ย เราจะรอท่านกลับมา”

ค่ายกลข้ามมิติเริ่มทำงาน แสงสว่างวาบขึ้น อู๋เป่ยก็ถูกส่งตัวไปยังโลกแห่งเซียนไท่อี้

เพียงพริบตา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นบนผืนทุ่งรกร้างแห่งหนึ่งซึ่งเป็นพื้นที่ที่ยังไม่ได้พัฒนาในโลกแห่งเซียนไท่อี้

เขารีบติดต่อถังจื่อยี่“จื่อยี่ ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่”

เพราะอยู่ในโลกแห่งเซียนไท่อี้เหมือนกัน ทั้งคู่จึงสามารถสื่อสารกันได้ เสียงของถังจื่อยี่ดังมาว่า

“ซวนเป่ย เมืองเจียงหนานเปลี่ยนเจ้าเมืองแล้ว ตอนนี้เก็บภาษี แถมเก็บสูงมากกับหอปรุงยาของเรา ทุกยอดขายหนึ่งหมื่นเหรียญเซียน ต้องเสียภาษีสี่พันห้าร้อยเหรียญเซียน”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว“สูงขนาดนั้นหรือ เจ้าเมืองคนใหม่เป็นใคร”

ถังจื่อยี่ตอบ“ได้ยินว่าเป็นคนที่ราชวงศ์ไท่อี้ส่งมา เจ้าเมืองคนก่อนถูกประหารและยึดทรัพย์”

อู๋เป่ยพูด“ฉันอยู่ในโลกแห่งเซียนไท่อี้แล้ว จะรีบกลับไปทันที”

เขาใช้วิชาเร้นกายเดินทางอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าสู่ถ้ำศักดิ์สิทธิ์ชิงหลิงในโลกแห่งเซียนไท่อี้

เมื่อกลับถึงเมืองเจียงหนาน อู๋เป่ยก็เจอบิดากำลังพูดกับมารดาด้วยความโกรธ

พอบุตรชายกลับมา หลี่เนี่ยนจู๋เอ่ยว่า“เสี่ยวเป่ย เมืองเจียงหนานสร้างหน่วยงานอะไรใหม่ก็ไม่รู้ ไม่เพียงเก็บภาษี ยังจะยึดบ้านเราด้วย บอกว่าทุกตึกและร้านค้าต้องตกเป็นของรัฐ ให้เวลาแค่วันเดียว ไม่งั้นฆ่าทิ้ง!”

แม้ในใจอู๋เป่ยจะโกรธ แต่สีหน้ายังคงสงบ“พ่อไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการเอง”

หลังปลอบพ่อแม่ เขาก็ไปยังหอปรุงยาหลวงเพื่อพบถังจื่อยี่

เมื่อไปถึง พบว่ามีกลุ่มเจ้าหน้าที่กำลังยืนอยู่หน้าประตู ถังจื่อยี่กำลังเจรจากับพวกเขา

“ท่านแกหน้าที่ เราจะจ่ายภาษีแน่นอน แต่ช่วยอย่าปิดผนึกหอนี้ได้หรือ ถ้าปิดเราจะทำการค้าอย่างไร ไม่ทำการค้าก็ไม่มีเงินเสียภาษี”

ชายหนวดเฟิ้มที่เป็นหัวหน้าพูดด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

“ท่านเจ้าเมืองสั่งให้ตรวจสอบโอสถของพวกท่านทั้งหมดเพื่อพิสูจน์ว่าเป็นของจริงหรือไม่ ถ้าเป็นของปลอมก็ยึดทั้งหมด!”

อู๋เป่ยฟังออกทันทีว่านี่ไม่ใช่การตรวจสอบ แต่เป็นการปล้นกลางวันแสกๆ

เขากล่าวอย่างเย็นชา“ใครกันที่อยากตรวจหอปรุงยาของฉัน”

เมื่อเห็นอู๋เป่ยกลับมา ถังจื่อยี่กับคนอื่นๆ ก็โล่งใจทันที รู้สึกเหมือนได้ที่พึ่ง

ชายหนวดเฟิ้มมองอู๋เป่ยตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วหัวเราะหยัน“แกคือเจ้าของหอปรุงยาใช่หรือไม่”

อู๋เป่ยตอบ“ใช่ ฉันมีธุระอะไรหรือ”

ชายหนวดเฟิ้มเอาเอกสารออกมาแล้วพูดเสียงดัง“ท่านเจ้าเมืองสั่งให้ฉันมาปิดหอปรุงยาของแกเพื่อตรวจสอบว่าโอสถเป็นของจริงหรือไม่ อีกทั้งแกต้องจ่ายภาษีย้อนหลังตั้งแต่เปิดกิจการ เราดูบัญชีแล้ว แกต้องจ่ายเพิ่มสามสิบล้านล้านเหรียญเซียน!”

อู๋เป่ยยังคงสีหน้าเรียบ“หอปรุงยาของฉันดำเนินการอย่างถูกต้อง พวกแกจึงไม่มีเหตุผลมาปิด ที่สำคัญ ภาษีฉันก็จะไม่จ่าย!”

ชายคนนั้นสีหน้าแข็งกร้าว“แกกำลังจะเป็นศัตรูกับเจ้าเมืองหรือ แกไม่รู้หรือว่าผลจะเป็นอย่างไร”

อู๋เป่ยตอบ“มากที่สุดเราก็ย้ายออกจากเมืองเจียงหนาน”

อีกฝ่ายหัวเราะเยาะ“ย้ายออกหรือ ฝันไปเถอะ! เจ้าเมืองบอกแล้วว่าหอปรุงยาของแกเป็นเป้าหมายสำคัญ จากนี้แกจะทำการค้าได้แค่ที่นี่ ห้ามย้ายออกไปไหน!”