ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2167

เขารีบเดินไปที่เตายา แล้วตบลงบนเตายาสองสามครั้ง จากนั้นจึงดับไฟใต้เตา แล้วเปิดเตายาออก หยิบสมุนไพรด้านในออกมา

ไม่กี่นาทีต่อมา ควันหนาทึบก็จางหายไป อู๋เป่ยก็เดินออกมาจากข้างใน

จี้เหล่าฮั่นเข้าไปดูในเตายา เห็นว่าเตายาไม่เป็นไร ก็โล่งอก แล้วรีบขอบคุณอู๋เป่ย กล่าวว่า “น้องอู๋ ขอบใจเจ้ามาก หากไม่มีเจ้า เจ้าหนูนี่คงทำลายเตายาของข้าไปแล้ว”

อู๋เป่ยยิ้มและกล่าวว่า “ผู้อาวุโสจี้ไม่ต้องเกรงใจ ว่าแต่ เตายานี่เป็นของตกทอดจากบรรพบุรุษหรือ? ข้าดูแล้วคุณภาพดีมากเลย”

จี้เหล่าฮั่นกล่าวว่า “ใช่แล้ว บรรพบุรุษของข้าเคยรู้จักกับปรมาจารย์ปรุงยาคนหนึ่ง ภายหลังปรมาจารย์คนนั้นฝากเตายานี้ไว้ แล้วก็ไม่เคยกลับมาอีก เตายานี้จึงกลายเป็นสมบัติตกทอดของตระกูลข้า หลายปีก่อน ข้าเคยคิดจะขาย มีคนเสนอราคาหนึ่งล้านเหรียญวิญญาณ ข้ายังไม่ยอมขายเลย”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “หนึ่งล้านน่ะน้อยเกินไป เตายานี่อย่างน้อยต้องสองล้านเหรียญวิญญาณ”

จี้เหล่าฮั่นหัวเราะกล่าวว่า “ต่อมาข้าก็คิดได้ เลยไม่ขายแล้ว เก็บไว้เป็นสมบัติตระกูลไปเลยดีกว่า”

เจ้าหนุ่มน้อยที่เต็มหน้าเต็มหัวไปด้วยเขม่าดำ เดินเข้ามาพูดว่า “ท่านปู่ ข้าอยากเป็นปรมาจารย์ปรุงยา!”

ผู้อาวุโสจี้“แหวะ”ออกมาเสียงหนึ่ง กล่าวว่า “เจ้านี่นะอยากเป็นปรมาจารย์ปรุงยา? ต่อไปห้ามทำอะไรมั่วซั่วอีก ถ้ายังกล้าทำอีก ข้าจะหักขาเจ้า!”

หนุ่มน้อยกล่าวอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “จะเป็นปรมาจารย์ปรุงยา ก็ย่อมต้องฝึกปรุงจริงสิ”

อู๋เป่ยทนไม่ไหวกล่าวว่า “การปรุงยาต้องมีวิธีที่ถูกต้อง การปรุงมั่วซั่วอันตรายถึงชีวิต เตายาเมื่อครู่นั้นอันตรายมาก หากข้าไม่ได้อยู่ตรงนี้ มันคงระเบิดไปแล้ว”

หนุ่มน้อยปรายตามองอู๋เป่ยแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “เจ้าเป็นใครกัน?”

“เสียมารยาท!” จี้เหล่าฮั่นเดินเข้ามาเตะเขาอีกทีหนึ่ง “ท่านผู้นี้เป็นแขกผู้มีเกียรติของบ้านเรา!”

หนุ่มน้อย“ฮึ”เสียงหนึ่งแล้วพูดว่า “ท่านปู่ ยังไงข้าก็จะต้องเป็นปรมาจารย์ปรุงยาให้ได้”

อู๋เป่ยยิ้มแล้วกล่าวว่า “เจ้าหากอยากเรียนปรุงยา ข้าพอจะสอนพื้นฐานบางอย่างให้เจ้าได้”

หนุ่มน้อยชะงักไปเล็กน้อย “ท่านปรุงยาเป็นด้วยหรือ?”

อู๋เป่ยตอบว่า “ก็พอเข้าใจบ้าง”

หนุ่มน้อยครุ่นคิดแล้วถามแบบยังไม่แน่ใจว่า “แล้วท่านจะพิสูจน์ยังไงว่าท่านเป็นปรมาจารย์ปรุงยา?”

อู๋เป่ยกล่าวว่า “พิสูจน์ไม่ยาก ข้าเห็นว่ายังมีสมุนไพรเหลืออยู่มาก งั้นข้าจะใช้ของที่มีอยู่นี่ ปรุงยาอายุวัฒนะสักขนานให้ดู”

พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปในห้องอีกครั้ง จี้เหล่าฮั่นและคนอื่นๆก็เดินตามเข้าไปด้วยความอยากรู้

ควันที่อยู่ในห้องจางหายหมดแล้ว บนชั้นวางด้านข้างยังมีสมุนไพรอยู่หลายชนิด ในจำนวนนั้นมีสมุนไพรวิญญาณอยู่สองต้น

อู๋เป่ยพิจารณาสมุนไพรเหล่านั้น วิเคราะห์สรรพคุณของมัน แล้วจึงเริ่มล้างเตายา อุ่นเตาให้ร้อน ก่อนจะเริ่มปรุงยาอย่างจริงจัง

เขาใส่สมุนไพรหลายชนิดลงไป มือทั้งสองข้างร่ายท่ามือปรุงยาลึกลับต่างๆ พอหนุ่มน้อยเห็นวิธีการของอู๋เป่ย ก็ถึงกับตาโตแล้วอุทานว่า “ท่านเป็นปรมาจารย์ปรุงยาจริงๆด้วย!”

เดิมที เขาเคยเห็นปรมาจารย์ปรุงยาของตระกูลเย่ปรุงยา ใช้ท่ามือคล้ายๆกัน เพียงแต่วิธีของอู๋เป่ยนั้นดูสง่างามและเปี่ยมด้วยจังหวะกว่ามาก

อู๋เป่ยใส่สมุนไพรลงไปตามลำดับ จากนั้นควบคุมฝ่ามือเปลวไฟ เห็นได้ว่าเขาประสานมือร่ายอาคม ไม่รู้ว่าใช้วิธีใด เปลวไฟที่ก้นเตายาก็เปลี่ยนเป็นรูปดอกบัวทันที และยังแบ่งเป็นสามชั้น

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง อู๋เป่ยตบฝ่ามือลงบนเตายาหนึ่งที ก็เห็นชี่โอสถสีสามสีพุ่งออกมา เขารับไว้ในมือ แล้วกดด้วยสองมือจนกลายเป็นยาอายุวัฒนะสี่เม็ด

ยาในเตายานี้ขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลือง มีกลิ่นหอมอ่อนๆของสมุนไพร