แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 423

บทที่ 423 คุณนายตระกูลโตเล็กกับประธานบุริศร์ของบ้านเราคือไอดอลจริงๆ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดามองแก้วน้ำที่ตุลยาส่งให้ด้วยความสงสัย ถามว่า：“นี่คืออะไรจ๊ะ？”

“คุณย่าไม่ต้องกลัว หนูไม่มีทางทำร้ายคุณย่าหรอกค่ะ นี่เป็นเพียงยาที่มีสรรพคุณทำให้ร่างกายอ่อนแอลงชั่วคราว ไม่มีผลกระทบต่อร่างกายของคุณย่า มันไม่ค่อยแรงมาก คุณหมอจะคิดว่าร่างกายของคุณย่าอ่อนแอ ไม่สมควรเดินทางไกล แนะนำให้คุณอาล้มเลิกความตั้งใจที่จะส่งคุณย่าไป พวกเราก็ไม่เป็นไรแล้วค่ะ”

แววตาของตุลยาเป็นประกาย เพียงแต่คุณนายทวีทรัพย์ธาดากลับรู้สึกสองจิตสองใจ

ในเมื่อเรื่องแบบนี้มีความอันตรายมาก

“หนูตุลยา ยานี้ปลอดภัยหรือเปล่า？”

“คุณย่า หนูยังจะทำร้ายคุณย่าได้เหรอคะ？คุณย่าดีกับหนูขนาดนี้ แม้กระทั่งยอมผิดใจกับตระกูลโตเล็กเพื่อหนู ทำให้พี่สาวไม่พอใจคุณย่ามากๆ หนูไม่มีวันลืมพระคุณอันยิ่งใหญ่ที่คุณย่ามีต่อหนู วันนี้คุณย่าอายุเยอะขนาดนี้แล้ว ยังต้องถูกคุณอาส่งไปเมืองหลวงอีก พูดให้น่าฟังสักหน่อย คือหาคนมาดูแลคุณย่า แต่ถ้าพูดอย่างไม่น่าฟัง คือคุณอาต้องการส่งคุณย่าไปบ้านพักคนชราหรือเปล่าคะ？หนูเคยฟังจากคนอื่นมาว่า คนแก่ที่ไปบ้านพักคนชรา ก็เหมือนกับติดคุก ทุกวันถูกคนเฝ้ามอง ไปไหนก็ไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่มีลูกๆอยู่ข้างกาย โดดเดี่ยวมากๆเลย คุณย่าเป็นครอบครัวผู้เสียสละ ถ้าต้องไปถึงขั้นนั้นจริงๆ หนูคิดแล้วก็เจ็บปวดใจ”

ตุลยาขอบตาแดงพร้อมกับพูดไปด้วย เหมือนมีท่าทางเสียใจมากจริงๆ

ตัวของคุณนายทวีทรัพย์ธาดายังคงรู้สึกลังเล แต่เมื่อได้ยินตุลยาพูดเช่นนี้ นึกถึงภาพวัยชราที่แสนจะอ้างว้างของตนเอง ก็ตัวสั่นขึ้นมาทันที

ที่เมืองหลวงไม่มีคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว ธรณีต้องการส่งเธอไปเมืองหลวง จะส่งไปที่ไหนได้？คงจะไม่เป็นเหมือนกับที่ตุลยาพูดจริงๆใช่ไหม จะถูกส่งไปบ้านพักคนชราหรือเปล่า？

ร่างกายของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาสั่นเทา

“ฉันไม่ไป ！ฉันไม่ไปบ้านพักคนชรา！ ฉันคือครอบครัวผู้เสียสละ ทำไมฉันจะต้องไปบ้านพักคนชราด้วย？”

“ใช่ค่ะ คุณย่า สามีกับลูกชายของคุณย่าพลีชีพเพื่อประเทศ แล้วทำไมคุณอาจะต้องส่งคุณย่าไปบ้านพักคนชราที่ไกลแสนไกลเพื่อพี่สาวด้วยล่ะคะ？หนูได้ยินมาว่ามีนางพยาบาลและผู้อำนวยการมากมายในบ้านพักคนชราที่ดุร้ายมาก ถึงตอนนั้นถ้าคุณย่าตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก จะทำอย่างไรคะ？”

ตุลยายิ่งพูดคุณนายทวีทรัพย์ธาดายิ่งหวาดกลัว

คนเมื่อแก่แล้ว ก็ไม่อยากจากคนในบ้านไปไหน ยิ่งไม่อยากไปบ้านพักคนชรา

เธอมองหน้าตุลยา และรับแก้วในมือของเธอมา ดื่มหมดภายในรวดเดียว จึงมองไม่เห็นรอยยิ้มมุมปากแห่งความสำเร็จของตุลยา

หลังจากคุณนายทวีทรัพย์ธาดาดื่มเสร็จ ก็รู้สึกเวียนหัว และรู้สึกง่วงนอนเล็กน้อย

“ตุลยา ยานี้แรงไปหน่อย ย่ารู้สึกเวียนหัว”

“ไม่เป็นอะไรค่ะ คุณย่า นอนสักตื่นก็จะดีขึ้น นอนเถอะค่ะ หนูจะเฝ้าคุณย่าอยู่ข้างๆเอง”

เสียงของตุลยาไพเราะอ่อนหวาน คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่รู้สึกสงสัยแม้แต่นิดเดียว ค่อยๆหลับตาลงช้าๆ

ส่วนทางฝั่งนรมนไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้นไปโดยปริยาย เธอโมโหอยู่สักพักหนึ่ง ถึงจะรู้สึกว่าตนเองไม่มีความจำเป็นต้องโมโห

ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ยอมรับสถานะของเธอมาตั้งนานแล้ว ทำไมเธอจะต้องรู้สึกโมโหกับความสัมพันธ์ทางสายเลือดแบบนี้？

เพียงแต่ตุลยาค่อนข้างจะยกยอตัวเองเสียจริง ทำให้เธอเห็นแล้วอารมณ์เสียมาก

วันนี้เธอยังถูกให้ความสนใจ ค้างอยู่ในการค้นหายอดนิยม ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของตระกูลโตเล็กได้ดำเนินการมาตลอด แต่ก็ยังคงค้างอยู่ในการค้นหายอดนิยม ดังนั้นสามารถพูดได้เพียงมีคนอยู่เบื้องหลังจ้างแอคเคาท์ปลอมเพื่อปั่นกระแส จงใจดิสเครดิตเธอ

วันนี้ยังไม่รู้ที่อยู่ของนาคร ส่วนคุณนายตังเมก็ยิ่งไม่ปรากฏตัว ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่โทรคุยกัน คุณนายตังเมเหมือนระเหยเป็นไอไปจากโลกมนุษย์ ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัยสักเท่าไหร่

เธอเหมือนงูพิษที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะโผล่ออกมาฉกคนโดยไม่ทันระวัง

นรมนคิดว่าสิ่งที่ตนเองควรจะรีบลงมือทำในตอนนี้คือตามหาคุณนายตังเมหรือไม่ก็นาครส่วนคุณนายทวีทรัพย์ธาดากับตุลยา เธอตัดสินใจปล่อยวางลงชั่วคราว

เธอมาที่หน้าคอมพิวเตอร์ เริ่มค้นหาจากร่องรอยของแอคเคาท์ปลอมเหล่านั้น โดยหวังว่าจะสามารถค้นหาอะไรเจอสักอย่างจากแอคเคาท์ปลอมพวกนี้

คำวิจารณ์ของคนพวกนั้นที่มีต่อเธอช่างไม่อาจทนดูได้ นรมนจำเป็นต้องตั้งสติให้เข้มแข็งถึงจะสามารถอดทนไม่ไปโต้แย้ง

เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที นรมนเอาแต่จ้องมองคอมพิวเตอร์ เหนื่อยไปทั้งตัวจนอยากจะนอนราบลงไป

บุริศร์ก็ยังไม่กลับมา ธิดาให้เธอทานอาหารเย็น บอกว่าบุริศร์ติดธุระอยู่ คืนนี้ไม่กลับมากินข้าว

นรมนก็ไม่ได้ใส่ใจ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จก็ค้นหาเบาะแสต่อ จนเมื่อตนเองทนไม่ไหว ถึงจะลุกไปอาบน้ำ และตรงไปนอนหลับบนเตียง

เมื่อบุริศร์ ก็เป็นเวลาดึกแล้ว

เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนอย่างเงียบๆ เมื่อมองเห็นนรมนกำลังนอนหลับสนิทอยู่ภายใต้แสงจากโคมไฟ หัวใจดวงนั้นก็ละลายทันที

เพื่อต่อสู้กับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ความจริงแล้วเขารู้สึกเหนื่อยมาก

การโอนเงินมาจากบริษัทร่วมทุนอย่างทันทีทันใด ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขายังต้องสนับสนุนบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด

ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาลงมือกับนรมน บุริศร์คงจะไม่ทุ่มวางเดิมพันทั้งหมดแบบนี้ เพียงแต่มองเห็นนรมนที่กำลังนอนหลับสนิท เขารู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไปนั้นคุ้มค่า

บุริศร์มองคอมพิวเตอร์ บนจอมีคำพูดที่ไม่อาจทนดูได้ทำให้บุริศร์รู้สึกรังเกียจสุดๆ

เขาโทรหาพฤกษ์：“ฝ่ายประชาสัมพันธ์กินมังสวิรัติกันหรือไง？นี่มันกี่วันแล้ว การค้นหายอดนิยมของคุณนายทำไมยังค้างอยู่แบบนั้น？”

“ประธานบุริศร์ครับ เรื่องนี้มีคนบงการอยู่เบื้องหลัง ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของพวกเราพยายามอย่างสุดกำลังแล้ว พวกเราให้ความกระจ่างว่าภาพเหล่านั้นคือภาพตัดต่อ แต่เห็นได้ชัดเจนว่ามีบางคนไม่เชื่อ มากจนกระทั่งยังคงทำให้ชื่อเสียงของคุณนายแปดเปื้อน ดังนั้นตอนนี้จึงค่อนข้างจัดการยาก”

พฤกษ์ก็จนปัญญาจริงๆ

“นาวิน เธอว่าครั้งนี้ประธานบุริศร์เผชิญหน้ากับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา มีโอกาสชนะไหม？”

ธิดาไถดินไปพลางถามนาวินที่อยู่ด้านข้าง

ทั้งสองคนต่างปกปิดนรมน ไม่ทันได้สังเกตเห็นว่านรมนเดินมา เพียงแต่นรมนกลับหยุดก้าวเดินเพราะคำพูดของธิดา

ตระกูลโตเล็กเผชิญหน้ากับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา？

หมายความว่าอะไร？

นาวินถอนหายใจตอบว่า：“ถึงแม้ตระกูลโตเล็กจะมีธุรกิจใหญ่ แต่ยิ่งบริษัทพัฒนาใหญ่โตขึ้น ก็ยิ่งมีสภาพคล่องน้อย แม้แต่โครงการในปัจจุบันจำนวนมากยังต้องหยุดไว้ก่อน ถ้าตระกูลโตเล็กต้องเผชิญหน้ากับตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ ก็ไม่ได้บอกว่าจะต้องชนะเสมอไป ดีไม่ดีอาจจะเจ็บทั้งสองฝ่าย”

“หา？งั้นพวกเราคงจะไม่ได้ทำเรื่องให้แย่เพราะความหวังดีใช่ไหม？เดิมคิดว่าการนำเรื่องคุณนายทวีทรัพย์ธาดารังแกคุณนายไปบอกประธานบุริศร์ จะเป็นเรื่องดีต่อคุณนาย ตอนนี้ประธานบุริศร์คิดเล่นงานตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างไม่สนใจทุกสิ่ง ฉันได้ยินมาว่าเมื่อคืนหุ้นของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาตกลงต่ำสุด มีธุรกิจมากมายได้รับผลกระทบ ฉันยังคิดว่าพวกเราตระกูลโตเล็กจะชนะซะอีก”

ธิดาพูดอย่างละอายใจ

นาวินกระซิบ：“มันจะง่ายเหมือนกับที่พวกเราคิดซะที่ไหน ฉันได้ยินมาว่าครั้งนี้ประธานบุริศร์เป็นเพราะคุณนายทวีทรัพย์ธาดามาสร้างความยุ่งยากให้คุณนาย จึงทำให้บริษัทร่วมทุนของตนเองขาดทุนให้หมด จะต้องให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดามีราคาที่ต้องจ่ายอย่างแน่นอน และทำให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาต้องมาขอโทษคุณนายด้วยตนเอง พอที่จะพูดได้ว่าประธานบุริศร์ของพวกเราโกรธอย่างถึงที่สุดเพื่อโฉมงาม”

“ยังไม่พอนะ ฉันได้ยินมาว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาโทรหาคุณนายตระกูลโตเล็ก เลยถูกท่านถากถางเข้าให้ คุณนายตระกูลโตเล็กของพวกเราพูดว่า ในเมื่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ต้องการคุณนายหลานสาวคนนี้ ก็อย่ามาวางมาดเป็นคุณย่าสร้างความเดือดร้อนให้คุณนาย แถมยังบอกว่าตระกูลโตเล็กจะทุ่มเททุกอย่าง จะไม่ทำให้คุณนายต้องได้รับความไม่เป็นธรรม ต้องพูดเลยว่า คุณนายตระกูลโตเล็กกับประธานบุริศร์ของบ้านเราคือไอดอลจริงๆ”

คำพูดของธิดาทำให้นรมนอึ้งไปหมด

เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะตนเอง จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างสั่นสะเทือนโลกขึ้นข้างนอก

ต้องการขอความเมตตาเพื่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดา？

ไม่！

เธอไม่คิดว่าบุริศร์ทำอะไรผิด ในทางตรงกันข้ามกลับรู้สึกซาบซึ้งใจในสิ่งที่เขาทำลงไป ความรู้สึกที่มีต่อเขายิ่งลึกซึ้งมากขึ้นไปอีก

ตระกูลโตเล็กกับบุริศร์ทำเพื่อเธอเช่นนี้ เธอจะขอความเมตตาเพื่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดาผู้ซึ่งแยกแยะผิดถูกไม่ออกไปทำไมกัน？

ทันใดนั้นนรมนรู้สึกว่าวันนี้ท้องฟ้าช่างมีสีคราม อากาศสดชื่น ความทุกข์ของเมื่อวานเหมือนถูกพัดหายไปในคราวเดียว

ถึงแม้ตอนนี้ยังคงมีข่าวอื้อฉาว เธอยังคงไม่กลัว

มีสามีที่ปกป้องภรรยาแบบนี้ เธอยังจะต้องกลัวอะไร？

นรมนหันกลับมาเพื่อทำอาหารเช้าให้บุริศร์ เสียงมือถือดันดังขึ้นมาในเวลานี้