แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 54

บทที่ 54 ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา2

ความเจ็บปวดที่รุนแรงนั้นทำให้เขมิกาถึงกลับเกือบสลบไปแต่ติดตรงที่ข้างกายของเธอยังมีการ์ดอีก2คนล็อคเธออยู่ซ้ายขวา ทำให้เธอไม่สามารถกระดิกไปไหนได้เลย

นรมนมองไปยังพฤกษ์ที่กำลังจัดการกับเขมิกาซ้ำไปซ้ำมา ในใจเธอไม่มีความรู้สึกดีที่ได้แก้แค้นเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าได้เห็นเขมิกาเสียใจ ได้เห็นว่าบุริศร์เป็นคนลงมือจัดการกับเขมิกาเช่นนี้ ในใจกลับรู้สึกสะเทือนใจ

“คุณบุริศร์คะ แบบนี้ไม่ดีมั๊งคะ แบบนี้คุณเขมิกากลับมาจัดการฉันล่ะจะทำไง ฉันเป็นแค่คนป่วยขาเจ็บฉันกลัวจริงๆนะคะ”

นรมนเอนตัวไปทางบุริศร์โดยไม่รู้ตัว แต่ในสายตาของคนอื่นนั้นมองว่าเป็นการต้องการให้คนอื่นปกป้อง แต่บุริศร์รู้ว่าเธอตั้งใจ

กลิ่นหอมละมุนของเธอฟุ้งผ่านเข้าไปในจมูกของเขา มันช่างใกล้เคียงกับกลิ่นในความทรงจำครั้งเก่าเหลือเกินถึงแม้ว่าจะมีกลิ่นยามาบดบังกลบเกลื่อน แต่ทว่าเรื่องแบบนี้มันจำฝังไปในกระดูกแล้วนั้น จะให้ลืมไปง่ายๆได้อย่างไร？

แววตาของบุริศร์เปลี่ยนไป ดูอ่อนโยนขึ้นมากอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่หรอก ผมจะกักบริเวณเธอ จนกว่าคุณจะหายดีผมจะไม่ให้เธอออกจากคฤหาสน์เมื่อแต่ก้าวเดียว คุณวางใจได้ มีผมอยู่ไม่มีใครจะมาทำร้ายคุณได้แน่นอน”

น้ำเสียงของบุริศร์เปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน แววตาแฝงด้วยความห่วงใย

เขมิกาโดนพฤกษ์ตบจนไม่สามารถจะอ้าปากพูดอะไรได้ แต่เธอกลับถูกเหตุการณ์ที่ดำเนินอยู่เบื้องหน้าทำให้รู้สึกเจ็บปวดจนดวงตาของเธอคู่นั้นแดงก่ำ

ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา！

เธอพึ่งเข้ามายังเมืองชลธี แต่กลับทำให้บุริศร์ให้ความสำคัญกับเธอได้ขนาดนี้ ถึงขั้นยอมลงโทษตัวเองเพื่อเธอ ตกลงเธอเป็นใครมาจากไหนกันแน่ ？

เขมิการู้สึกชาไปทั้งหน้า

เธอจ้องนรมนด้วยความอาฆาตแค้น แค้นจนต้องสามารถใช้สายตาฉีกนรมนให้เป็นชิ้นๆ！

นรมนเผลอไปสบสายตากับสายตาอาฆาตของเขมิกาเข้า

เธอยิ้มรอยยิ้มเธอนั้นมีความสะใจและเยาะเย้ยแฝงอยู่ แต่ก็ยังมีสิ่งที่เขมิกามองไม่ออกแอบแฝงแยู่ด้วยเช่นกัน

อยู่ๆเขมิการู้สึกว่านรมน เธอคนนี้น่ากลัวมาก

นรมนมุ่งเน้นมาที่เธองั้นหรอ？

จะเป็นไปได้อย่างไร？

ก่อนหน้านี้เธอกับนรมนก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนนี่？

เธอเป็นใครกันแน่？

ในหัวของเขมิกาก็คิดไปต่างๆนานามากมาย แต่ไม่ว่าจะคิดยังไง เธอก็ยังหาคำตอบไม่ได้

ใบหน้าที่แปลกตาและไม่คุ้นเคยเลยนั้น เธอนึกไม่ออกจริงๆ

เขมิกามองไปยัง บุริศร์ผู้ที่เธอตามตื้อมา5ปีแต่กลับไม่เคยมีใจให้เธอเลยแต่ตอนนี้เขากลับยิ้มอ่อนโยนขนาดนั้นให้กับนรมน และถึงขั้นออกตัวแทนนรมนจัดการกับรอยตบบนใบหน้าของเธอ เขมิการู้สึกอิจฉานรมนจนแทบจะบ้า！

“บุริศร์คะ เธอไม่ใช่คนดีค่ะ!คุณอย่าถูกเธอหลอกเข้านะคะ！”

เขมิกาพยายามที่จะแสดงออกสิ่งที่เธออยากจะบอกแต่ว่าแรงมือของพฤกษ์นั้นหนักจนทำให้ปากของเธอชาดิก เวลาพูดให้ความรู้สึกเหมือนปากรั่ว เวลาพูดแล้วทำให้คนฟังได้ไม่ชัดเจน

บุริศร์ขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา“อุดปากเธอไว้ อย่าให้เธอพูดออกมาทำให้คุณแคทเธอรีกลัว”

“ครับ！”

พฤกษ์รีบทำตามคำสั่งทันที

เขมิกาหมดหวัง

เธอร้องเอะอะโวยวายส่ายหน้า แต่เธอก็หนีไม่พ้นเงื้อมือของพฤกษ์

บุริศร์กวาดสายตาไปทันที ทำเอาเขมิกาตกใจจนต้องรีบก้มหน้าเอามือคลำรอยแผลบนใบหน้า เธอเจ็บจนกัดฟันร้องไห้

“นับจากนี้ไป เอาเขมิกาไปกักตัวไว้ที่บ้านพักรับรองนะและนำเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดออกให้หมด นอกจากนี้จัดการส่งคนไปคอยดูแลคุ้มกันเขมิกา24ขั่วโมง อย่าให้เธอมีอันตรายอย่างเด็ดเพราะยังไงซะเธอก็เป็นแม่ของกิจจา ขาของคุณแคทเธอรีหายแล้วเมื่อไหร่ถึงจะปล่อยตัวเธอได้ เรื่องนี้พฤกษ์นาบต้องจัดการให้เรียบร้อยนะ”

คำพูดของบุริศร์ทำให้เขมิกาแทบบ้า

ไม่！

อย่ากักบริเวณเธอเลย！

อย่าตัดขาดเธอจากโลกภายนอกและโอกาสในการติดต่อกับภายนอกเลย！

เธอต้องบ้าตายแน่ๆ！

“บุริศร์ ไม่นะ! คุณอย่าทำกับฉันแบบนี้เลย！ฉันผิดไปแล้ว ฉันยอมก้มหัวขอโทษแคทเธอรี ขอร้องละคุณอย่ากักตัวฉันเลยนะ！กิจจายังต้องการฉัน！”

เขมิกาดิ้นรนที่จะแสดงในสิ่งที่เธอคิดอยู่ออกมาให้ชัดเจนแต่ปากของเธอกลับไม่ทำตามสักเท่าไหร่

เธอคิดที่จะคุกเข้าให้นรมนแต่ติดอยู่ตรงที่การ์ด2คนนั้น เธอไม่สามารถจะขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย！

ตั้งแต่5ปีก่อนที่เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเล็กโตนี้ เธอไม่เคยโดนเหยียดหยามขนาดนี้มาก่อนเลยแต่มาวันนี้กลับโดนแคทเธอรีผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าจัดการเข้าให้แล้ว！

เธอไม่ยอมง่ายๆหรอก！

เขมิกาจ้องมองนรมนอย่างจงเกลียดจงชัง เธอเกลียดจนแทบจะใช้สายตานั้นฉีกนรมนออกเป็นชิ้นๆ

นรมนกลับแสยะปากยิ้มออกมาและเปลี่ยนอารมณ์ในทันที พูดแสงแผ่วว่า“คุณบุริศร์คะ คุณลงโทษเธอแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอคะ ยังไงซะเธอก็เป็นแม่ของทายาทตระกูลเล็กโตนะคะ ถ้าเกิดลูกไม่ได้เจอแม่ ก็ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างนะคะ”

บุริศร์ถึงกับชะงักไป เขากลับลืมกิจจาไปซะสนิท และเขมิกาเมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงรีบร้องไห้โฮขอร้องให้บุริศร์ปล่อยเธอ แต่คำพูดของบุริศร์กลับทำให้เขมิกาถึงกับอึ้งไป