บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ นิยาย บท 1

แคว้นตงหลิง ฤดูเหมันต์อันหนาวเหน็บปีเฉียนหยวนที่สามสิบเจ็ด

ภายในห้องลับมีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นเป็นระยะๆ ทำให้คนกลัวจนตัวสั่นสะท้าน

เห็นเพียงว่าบนเตียงหินของห้องลับมีหญิงสาวที่ร่างกายอาบไปด้วยเลือดคนหนึ่งนอนอยู่

บนใบหน้าของนางมีรอยแผลกรีดคาดกันเป็นเส้นๆ ดูอัปลักษณ์น่าสะพรึงกลัว

มือเท้าถูกตะปูเหล็กหนาตอกไว้ที่สี่มุมของเตียงหิน บาดแผลมีเลือดเปรอะเปื้อน บนเตียงก็เต็มไปด้วยคราบเลือดสีแดงเข้มที่แห้งกรัง

ท้องของนางกลับนูนสูง เห็นได้ชัดว่าท้องใกล้คลอดแล้ว

สตรีในอาภรหรูถือกริชเล่มหนึ่งไว้ในมือ แย้มยิ้มขณะเดินเข้าใกล้นางทีละก้าวๆ

“เจียงอวิ้น! กรรมจะตามสนองเจ้า เจ้าจะไม่ได้ตายดี!”

“เหอะๆ ข้าจะตายดีหรือไม่นั้นไม่รู้ แต่เจ้าจะต้องไม่ได้ตายดีแน่!”

พอพูดถึงคำสุดท้ายออกมา เสียงนางก็ดังก้องขณะชูกริชในมือขึ้น แทงเข้าไปในเบ้าตาของผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่ลังเล

“อ้า...” เสียงกรีดร้องที่แสนเจ็บปวดดังไปทั้งห้องศิลา

โลหิตสดกระเซ็นไปทั่วทั้งตัวของนางแต่นางกลับไม่คิดแยแส ดวงตาจ้องมองสภาพอนาถของสตรีผู้นั้น ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มแห่งความปีติสุข

“เจียงหวานหว่าน แต่เดิมเจ้ากับมารดาแพศยาของเจ้าไม่ควรกลับมา เจ้าเป็นแค่สาวชาวบ้านคนหนึ่ง ถือดีอะไรกลับมาแย่งชิงกับข้า? เพียงแต่ต่อให้เจ้าคิดอยากจะแย่งก็ไร้ประโยชน์ พวกพี่ชายของเจ้ามิใช่ยังถูกข้าหลอกจนโงหัวไม่ขึ้น ทุ่มชีวิตปกป้องข้าอยู่ดีหรือ? แต่ก็น่าเสียดายนะ สุดท้ายพวกเขาก็ตายอนาถ ถูกทัณฑ์ห้าม้าแยกร่าง...”

“เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ?” เจียงหวานหว่านเบิกตาที่เหลือแค่ข้างเดียวจนโตด้วยความเหลือเชื่อ ดูน่ากลัวน่าสยดสยอง

“ข้าพูดว่าพวกเขาถูกห้าม้าแยกร่างไปแล้ว! บังอาจลบหลู่เบื้องสูงก่อความไม่สงบ ตายก็สมควร!” เจียงอวิ้นพูดยิ้มแย้มได้ใจ

หัวใจของเจียงหวานหว่านพลันเจ็บแปลบ รู้สึกน่าขันเหลือเกิน

พวกพี่ชายแท้ๆ ของนางต่างพากันปกป้องน้องสาวเจียงอวิ้นผู้นี้

ไม่สนใจแม่กับนางผู้เป็นน้องสาวแท้ๆ สุดท้ายถึงกับตายอนาถเช่นนี้!

กรรมตามสนองจริงๆ!

“จริงสิ มารดาแพศยาผู้นั้นของเจ้าก็จากโลกนี้ไปก่อนเจ้าแล้วก้าวหนึ่ง! นางถูกกรอกยาส่งไปที่ค่ายทหาร ถูกชายเหม็นสาบนิสัยป่าเทื่อนทรมานสามวันสามคืนจนตาย!”

“อ้าๆๆ...เจียงอวิ้น! นางหญิงชั่ว! ข้าจะฆ่าเจ้า! ฆ่าเจ้า!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน