บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ นิยาย บท 3

สิบวันต่อมา

รถม้าที่สภาพทรุดโทรมหยุดจอดอยู่หน้าประตูของจวนเจียง

เจียงหวานหว่านให้สือหลิ่วไปเคาะประตู อีกทั้งยังแจ้งฐานะของพวกนางด้วย

เมื่อเด็กรับใช้ที่เฝ้าประตูอยู่ได้ยินดังนั้นก็อึ้งไปยกใหญ่

หลังจากที่มองพวกนางตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ว "ปึง" เสียงปิดประตูดัง หันกลับวิ่งไปรายงานที่เรือนกลางทันที

เฉาหยูเฟิ่งกำลังถือช้อนชิมรังนกหิมะชั้นดีอยู่

เมื่อได้ยินที่สาวใช้บอก ช้อนในมือก็ร่วงลงในชามทันที ทำให้เกิดเสียงแตกดังลั่น

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ นางส่งคนไปฆ่าแม่ลูกคู่นี้แล้วนี่นา

คนยังไม่ตาย แถมยังปล่อยให้พวกนางวิ่งแจ่นมาจนถึงเมืองหลวงได้

ในใจของเฉาหยูเฟิ่งรู้สึกเดือดปุดๆ จนแทบจะกัดฟันเงินจนแตกได้

"นายหญิง คราวนี้จะทำยังไงดีเจ้าคะ"

"หึ! อะไรทำยังไง ก็เป็นแค่พวกคนยากจน ออกไปพบพร้อมกับข้าก็พอ!"

เมื่อพูดจบ นางก็ลุกขึ้นเดินอย่างองอาจไปที่ประตูใหญ่พร้อมกับสาวใช้ทันที

ประตูใหญ่ของจวนเจียงค่อยๆ เปิดออก เฉาหยูเฟิ่งเดินนำสาวใช้ออกมา

ร่างที่สวมใส่ชุดหรูหราราคาแพง ยืนอยู่ตรงหน้าคู่แม่ลูกหลิ่วซู่ด้วยความดูถูก จ้องไปที่พวกนางด้วยสายตาเย็นเยียบ

"เป็นพวกเจ้าเองเหรอที่แอบอ้างตัวว่าเป็นนายหญิงกับบุตรสาวของจวนเจียง ช่างบังอาจเสียเหลือเกินนะ!"

หลิ่วซู่มองไปที่ผู้หญิงซึ่งสวมเครื่องประดับหรูหราตรงหน้า ก่อนที่นางจับมือลูกสาวไว้อย่างตื่นเต้น

"เจ้าเป็นใครกัน ข้าคือภรรยาที่เจียงป๋อเหนียนแต่งงานด้วยอย่างถูกต้องตามธรรมเนียม จะเป็นการแอบอ้างได้อย่างไร"

เฉาหยูเฟิ่งเหลือบมองไปที่นางอย่างไม่พอใจ "เดี๋ยวนี้พวกนักต้มตุ๋นพัฒนาฝีมือการหลอกคนได้ดีขึ้นทุกวันแล้วนะ! ใครก็ได้ ไล่ออกไปให้ข้าซะ!"

เมื่อนางพูดจบ

เจียงหวานหว่านก็สลัดมือของหลิ่วซู่ออกทันที เดินเข้าไปตบหน้าของเฉาหยูเฟิ่งอย่างแรง

"นังแพศยา! เจ้าคู่ควรมาพูดจาเช่นนี้กับแม่ของข้าด้วยเหรอ เป็นแค่ภรรยาน้อย บังอาจไม่รักษาระเบียบถึงเพียงนี้เลยเหรอ"

เฉาหยูเฟิ่งโดนตบจนมึน ยังไม่ทันที่จะได้ตอบโต้ใดๆ ก็ถูกเจียงหวานหว่านเตะเข้าที่น่องขาไปอีกที

ความรู้สึกเจ็บปวดมหาศาลก็ตามมา

"ปึก" เสียงนางล้มคุกเข่าลงไปบนพื้นอย่างแรง

"อ๊าก..."

นางล้มลงไปกับพื้น รู้สึกเจ็บมาก

พวกบ่าวไพร่ที่อยู่ด้านหลังถึงจะค่อยได้สติกลับคืนมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน