“ไอ้ระยำ ปล่อยฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!”
ฉินโม่หนงยังดุด่าไม่ทันเสร็จดี ก็ถูกหลินหยางยกมือขึ้นตบหน้าฉาดหนึ่ง
การตบหน้าฉาดนี้ ทำให้ฉินโม่หนงงุนงงไปแล้ว!
เธอคิดไม่ถึงเลยสักนิดว่า หลินหยางที่อ่อนแอขี้ขลาด จะกล้าลงมือทำร้ายเธอ!
“ไอ้เดรัจฉาน แกรนหาที่ตาย!”
ตอนนี้ฉินโม่หนงมีสถานะระดับไหน จะทนการตบหน้าที่เป็นการดูถูกของหลินหยางได้อย่างไร จึงระเบิดอารมณ์ทันที
เธอพยายามออกแรงดิ้นรน คิดไม่ถึงว่าภายในเวลาชั่วพริบตาหลินหยางกลายเป็นคนหยาบคายแบบนี้ พละกำลังก็มากด้วย
ความพยายามของเธอ ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง!
สองปีมานี้ หลินหยางถูกพวกเธอสองแม่ลูกคุมขังและปฏิบัติอย่างโหดร้าย ไม่มีแรงต่อต้านเลยแม้แต่น้อย ราวกับเนื้อปลาที่อยู่บนเขียง
แต่ในเวลานี้ บทบาทสับเปลี่ยนกัน ฉินโม่หนงได้กลายเป็นเนื้อปลาที่อยู่บนเขียงของหลินหยางไปแล้ว
เพี้ยะ!
หลินหยางตบหน้าฉินโม่หนงอีกฉาดหนึ่ง
“ฉินโม่หนง ดูท่าแกยังจะไม่เข้าใจชัดเจนนะ ตอนนี้ชีวิตของแกอยู่ในกำมือฉันแล้ว ฉันสามารถฆ่าแกได้ทุกเมื่อ แกยังกล้าข่มขู่ฉันอีกเหรอ? ทางที่ดีแกรีบสำรวมท่าทางเย่อหยิ่งอวดดีนั้นของแกไปซะ”
หลินหยางบีบลำคอขาวสะอาดของฉินโม่หนง การตบหน้าสองฉาดนี้ ระบายความโกรธได้ดีมาก!
แต่ แค่นี้ยังไม่พอ!
แม้แต่ดอกเบี้ยก็ยังไม่พอ!
“แกคิดจะทำอะไรกันแน่?”
ฉินโม่หนงปวดแสบปวดร้อนที่ใบหน้า ในที่สุดตอนนี้เธอก็ตระหนักได้ว่าหลินหยางที่อยู่ตรงหน้าไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เธอมองเห็นความอาฆาตแค้นจากนัยน์ตาของหลินหยาง!
“แน่นอนว่าต้องเอาคืนแกกับฉินเยียนหรานนะซิ” หลินหยางแค่นหัวเราะ เริ่มปฏิบัติการแผนการแก้แค้นของตนเองแล้ว
หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ ร่างกายของฉินโม่หนงเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ จ้องมองหลินหยางด้วยสายตาเคียดแค้น แทบอยากจะสับหลินหยางออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!
เพียงแต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ร่างกายของเธอไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ไม่อย่างนั้นคงจะไปหยิบมีดมาสับหลินหยางเดี๋ยวนี้
หลินหยางในเวลานี้ได้สงบสติอารมณ์ลงแล้วเช่นกัน เพลิงโทสะภายในใจก็หายไปชั่วขณะ แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ทำเรื่องนี้
วิธีนี้เป็นวิธีการแก้แค้นฉินโม่หนงกับฉินเยียนหรานที่ถึงอกถึงใจที่สุดอย่างแน่นอน
“ฉินโม่หนง แกเคยคิดบ้างไหมว่า จะต้องมีวันนี้? บัญชีระหว่างแกกับฉัน วันนี้ถือว่าเป็นการคิดดอกเบี้ยก่อน อนาคตยังอีกยาวไกล พวกเราค่อย ๆ ชำระสะสาง”
“อีกอย่างฉันให้เวลาแกหนึ่งสัปดาห์ ส่งมอบซิงเย่า กรุ๊ปมา มันไม่ใช่ของแก ฉันจะต้องเอากลับคืนมาให้ได้! แล้วก็ถ้าฉันสืบเจอว่า การตายของพ่อกับแม่ฉันเกี่ยวข้องกับแก ฉันจะฆ่าแกทิ้งทันที!”
“ไอ้เดรัจฉาน คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าข่มขู่ฉัน? คิดจะแย่งทรัพย์สินของครอบครัวกลับไปอีก? ฉันจะทำให้แกมีชีวิตรอดไปไม่ถึงวันพรุ่งนี้!”
ฉินโม่หนงโมโหจัด!
“งั้นหรือ? ถ้าอย่างนั้นแกก็ลองดูซิ ว่าจะมีปัญญาฆ่าฉันได้ไหม!”
หลินหยางยิ้มอย่างเย็นชา แล้วเดินจากไป!
ฉินโม่หนงที่โมโหจัด พบว่าบนร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำเป็นจ้ำ ๆ รู้สึกปวดแสบปวดร้อน
ซี้ด!
ทันทีที่ขยับร่างกาย ก็รู้สึกเจ็บจนต้องสูดลมหายใจเข้าอย่างหวาดกลัวทันที!
เกือบยี่สิบปีแล้ว ยังไม่มีใครกล้าทำแบบนี้กับเธอ หลินหยางแกสมควรตาย!
“หลินหยาง แกไอ้ชาติชั่ว! เห็นแก่มิตรภาพเก่า เดิมทีฉันจะไว้ชีวิตแกสักครั้ง แต่วันนี้แกรนหาที่ตายเอง ฉันจะให้แกสมความปรารถนา!
นัยน์ตาฉินโม่หนงเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นรุนแรง
ฉินโม่หนงโทรหาฉินเยียนหรานเพื่อบอกกล่าวเป็นอันดับแรกว่า หลินหยางยังไม่ตาย
“ไอ้บอดชาติชั่วนี่ เป็นคนชั่วที่ดวงแข็งจริง ๆ ขนาดนี้ยังไม่ตาย!”
ฉินเยียนหรานด่าทอในสายโทรศัพท์
“เยียนหราน แม่รู้สึกเหมือนกับว่ามันเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว!”
ฉินโม่หนงคิดอยู่หลายตลบก็ยังไม่เข้าใจ อย่างไรก็ตามสองปีมานี้ หลินหยางใช้ชีวิตอยู่ที่ตระกูลฉินยังเทียบไม่ได้แม้กระทั่งหมา ทำไมเพียงเวลาแค่คืนเดียวถึงได้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้กันนะ?
“จะมีอะไรไม่เหมือนเดิมขนาดไหนกันเชียว? ต่อให้มันเปลี่ยนไปขนาดไหน ก็ยังคงเป็นไอ้สวะตาบอดเหมือนเดิมอยู่ดี”
ฉินเยียนหรานพูดอย่างเหยียดหยาม
ฉินโม่หนงเองก็ไม่สามารถเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับหลินหยางได้ตรง ๆ เรื่องนี้จะให้ฉินเยียนหรานรู้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
“ตอนนี้มันเหมือนกับหมาบ้าที่กำลังคลั่งตัวหนึ่ง จะทำเรื่องอะไรออกมาก็ได้ แกต้องระวังตัวหน่อย มันอาจจะมาเอาคืนแกก็ได้!”
ฉินโม่หนงเป็นกังวลจริง ๆว่าหลังจากที่หลินหยางแก้แค้นเธอเสร็จแล้ว จะไปลงมือกับฉินเยียนหรานอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง