หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 165

เมื่อซุนเสี่ยวเหมิงได้ยินเรื่องนี้ เธอมีดีใจมากจนแทบจะกระโดดและพูดอย่างตื่นเต้น “จริงเหรอ? ดูเหมือนว่าเฉินผิงคนนี้จะไม่ได้ไร้ประโยชน์”

“หืม ผมคิดว่าเขาแค่อาศัยรากฐานที่เราวางไว้ก่อนหน้านี้!” ชุยจื้อหย่วนพ่นลมอย่างเย็นชา เขาไม่คิดว่านี่เป็นความดีความชอบของเฉินผิง

“ใช่ ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้พวกเราวิ่งวุ่นกัน เฉินผิงจะเซ็นสัญญาได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร…”

ซุนเสี่ยวเหมิงก็รีบพยักหน้า!

“โอเค ฉันจะเอาสัญญาไปให้ผู้จัดการสิง ผู้จัดการสิงจะต้องตบรางวัลให้ฉันอย่างแน่นอน บางทีฉันอาจถูกโยกย้ายไปยังแผนกจัดซื้อโดยตรง!”

หลังจากที่ชุยจื้อหย่วนพูดเสร็จ เขาก็ถือสัญญาอย่างมีความสุขและไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ!

เพราะชุยจื้อหย่วนมีความสุขมาก เขาจึงเดินเข้ามาโดยที่ไม่เคาะประตู!

ในเวลานี้สิงจวินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่และเมื่อเขาเห็นใครบางคนบุกเข้ามา เขาก็วางสายทันที!

เมื่อเห็นว่าเป็นชุยจื้อหย่วน ใบหน้าของ Xing Jun ก็มืดมนมาก!

และตอนนี้ชุยจื้อหย่วนก็รู้ว่าเขากำลังจะสร้างปัญหา เขาตกใจจนตัวสั่นจึงหยิบสัญญาขึ้นมาแล้วพูดว่า "คุณสิง เราเซ็นสัญญากับเทียนเหม่ยแล้ว!"

เพราะนี่คือสัญญาครั้งใหญ่ บางทีสิงจวินได้ยินข่าวนี้แล้วก็จะไม่โกรธเขาแล้ว!

แต่ชุยจื้อหย่วนคิดผิด เมื่อเสียงสิ้นของตน สิงจวินก็โกรธจัดในทันที: "ออกไป ออกไปซะ..."

ทันใดนั้นสิงจวินก็ปาถ้วยน้ำชาไปทางชุยจื้อหย่วน!

เพล้ง!

เสียงถ้วยกระทบตกแตก ทำให้ชุยจื้อหย่วนนั้นตกใจจนรีบวิ่งออกไป!

ในขณะนั้นสิงจวินกัดฟันและผ่อนลมหายใจหนัก เห็นได้ชัดว่าโกรธไม่เบา!

เขารู้อยู่แล้วว่าเฉินผิงได้เซ็นสัญญากับบริษัทเทียนเหม่ยได้อย่างราบรื่น ตอนแรกเขาวางแผนที่จะปล่อยให้ เฉินผิงได้รับความอับอาย แต่คิดไม่ถึงว่าคนที่อับอายขายหน้าจะเป็นเซียวเหล่ย!

สายที่โทรมาเมื่อกี้มาจากเซียวเหล่ย เขาโทรมาด่าสิงจวินโดยเฉพาะ ตอนนี้สิงจวินไม่อยากจะอยู่กับตระกูลซูอีกต่อไปแล้ว เขาเลยติดต่อกับเซียวเหล่ยและตอนนี้ก็จัดการเรื่องการทรยศต่อตระกูลซูโดยเอาจุดอ่อนของตระกูลไปบอกเซียวเหล่ย ให้มันอยู่ในกำมือของเขา แม้ว่าเซียวเหล่ยจะดุด่าเขา เขาก็ทำได้เพียงอดทนอดกลั้นไว้!

มองแผ่นหลังของเฉินผิงที่เดินออกจากบริษัท หวังหันหันมักจะรู้สึกเสมอว่าเธอกับเฉินผิงมีเส้นบางๆกั้นไว้ เธอมองเขาได้ไม่ทะลุปรุโปร่งและไม่สามารถเข้าไปในใจของเฉินผิงได้!

เฉินผิงเดินออกจากบริษัท เดิมทีเขาอยากขับรถไปที่ฉังอาน แต่เขาเห็นซูอวี่ฉีที่นั่งอยู่บนรถไม่ไกล และบีบแตรไม่หยุด!

เฉินผิงมองอย่างนึกไม่ถึงว่าซูอวี่ฉีจะมารับเขา เขาเลยต้องเก็บกุญแจรถของเขาแล้วเดินไปทางซูอวี่ฉี!

“นี่คุณว่างถึงขนาดที่มารับผมด้วยตัวเองเลยเหรอ”

หลังจากที่เฉินผิงขึ้นรถ เธอก็พูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ!

“ฉันกลัวว่าคุณจะผิดสัญญานี้ ตอนนี้ท่านกู่ก็ถึงกันแล้ว ถ้าคุณไม่ไป ฉันต้องอึดอัดมากแน่...”

หลังจากที่ซูอวี่ฉีพูดจบ เธอก็เหยียบคันเร่งและออกรถไป!

แต่ในตอนนั้นหวังหันหันที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างบนตึก เห็นเฉินผิงขึ้นรถหรูสีแดง คนขับเป็นผู้หญิงแต่เนื่องจากระยะทางนั้นไกลเกินไป หวังหันหันเลยเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นไม่ชัด ณ ตอนนี้ใจของเธอก็บีบแน่นขึ้นมา !