หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 180

เฉินผิงก้าวไปข้างหน้าสองก้าว: "ฉันเป็นคนตีเอง!"

ชายคนนั้นเหลือบมองเฉินผิง จากนั้นมองไปที่ซุยจื้อหย่วนและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังเฉินผิง แล้วพูดอย่างเย็นชา: “ไอ้เหลือขอ ถ้านายคุกเข่าขอโทษภรรยาฉันตอนนี้ ฉันอาจจะไว้ชีวิตนาย มิฉะนั้นพวกแกทั้งสองสามคนก็อย่าคิดที่จะหนี!”

พอชุยจื้อหย่วนได้ยินว่าชายผู้นั้นถือว่าพวกเขาและเฉินผิงเป็นพวกเดียวกัน เขาก็ตกใจและโบกมือเพื่ออธิบาย "พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ คุณเข้าใจผิดแล้ว เราไม่ใช่พวกเดียวกัน แม้ว่าเราจะรู้จักกัน แต่...”

เรื่องที่เขาทำ เราไม่รู้เรื่องอะไรด้วย”

ชายหนุ่มมองดูภรรยาของเขา ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าแล้วพูดว่า “เป็นไอ้คนเหลือขอนี้คนเดียว เขาไม่ใช่แค่ชนรถฉัน แต่ยังตบฉันด้วย…”

“ไอ้คนเหลือขอ เรื่องที่ชนรถหนึ่งเรื่อง แกตบภรรยาฉันหนึ่งครึ่ง ถ้าคุกเข่าตอนนี้ แกจะยังรอด...”

ชายผู้นั้นมองเฉินผิงด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น!

เฉินผิงยิ้มเบา ๆ "พวกคุณชอบให้คนคุกเข่ามากๆเลยเหรอ แต่ผมจะบอกคุณให้ว่าผมไม่มีทางคุกเข่าให้ใครนอกจากพ่อแม่ของผม และพวกคุณก็ไม่ควรค่าที่ผมจะต้องคุกเข่าให้... "

“ไอ้เด็กเหลือขอ แกพูดว่าอะไรนะ?” ชายคนนั้นตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วก็โกรธจัด!

เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉินผิงที่เผชิญหน้ากับผู้คนมากมายเพียงลำพังจะมีความกล้าที่จะพูดเรื่องนี้!

“เฉินผิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ คุณกำลังรนหาที่ตาย…”

ซุนเสี่ยวเหมิงตำหนิเฉินผิงเสียงดัง

และชุยจื้อหย่วนนั้นก็พูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ยว่า “เฉินผิง มาถึงขั้นนี้แล้ว อย่าแสร้งทำเลย ต่อให้คุกเข่า เราก็จะไม่หัวเราะเยาะ แล้วก็จะไม่เอาคุณไปนินทาที่บริษัท"

“ใช่ เราจะไม่พูดแน่ คุณคุกเข่าเถอะน่า ไม่งั้นคุณอาจจะถูกกระทืบ นายคุกเข่าลงเถอะ!”

หวังหลานหลานก็หัวเราะ!

“พวกคุณชอบให้คุกเข่าขนาดนั้น พวกคุณก็คุกเข่าซะ …” เฉินผิงมองชุยจื้อหย่วนและหวังหลานหลาน แล้วพูดว่า

“หึ ถ้าคุณมีปัญญาบ้าก็บ้าต่อไป คอยดูว่าใครจะมาคุกเข่าขอความเมตตาทีหลัง...”

ชุยจื้อหย่วนสูดอากาศเย็น!

ดูเหมือนทั้งสองคนจะรู้จักกัน คนหนึ่งคือเจ้าของ อีกคนคือผู้จัดการทรัพย์สินจะรู้จักกันก็คงไม่แปลก!

“ผู้จัดการจัง วันนี้คุณทานยาผิดหรือเปล่าหรือว่าเด็กเหลือขอคนนี้เป็นญาติของคุณ ทำไมถึงมาขอร้องแทนเขา”

ชายคนนั้นถามด้วยความสงสัย

หลังจากที่ผู้จัดการจัง มองไปที่เฉินผิงเขาค่อยๆ โน้มตัวไปที่ข้างหูของชายคนนั้นและพูดว่า “พี่ชาย คุณไม่รู้หรอก คุณเฉินผู้นี้อาศัยอยู่ในบ้านพักบนยอดเขา เขาอาศัยอยู่ที่นั่นมาระยะหนึ่งแล้ว .."

เมื่อชายคนนั้นได้ยินก็ตกตะลึง “นั่นมันคฤหาสน์ของตระกูลซูไม่ใช่หรือ?”

“ใช่แล้ว ในเมื่อเขาสามารเข้าไปอยู่อาศัยได้ เขาต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลซูแน่”

ผู้จัดการจังพยักหน้า!

ชายคนนั้นเหลือบมองเฉินผิงดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ "ฉันไม่เชื่อว่าไอ้เหลือขอคนนี้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลซู คนแบบเขาน่ะ เกรงว่าเขาจะเป็นญาติห่างๆของตระกูลซูก็ยังไม่ได้เลย ขับรถฉางหันห่วยๆ แล้วจะไปเกี่ยวข้องกับตระกูลซูได้อย่างไร ผู้จัดการจัง อย่าโกหกผมเลย เรื่องวันนี้คงไว้หน้าคุณไม่ได้...”

ชายคนนั้นไม่เชื่อเลย ทั้งการแต่งตัวของเฉินผิงแล้วไหนยังจะรถฉางอันคันนั้น จะไปมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับตระกูลซูที่ร่ำรวยที่สุดได้อย่างไร!