หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 193

กู่เวิ่นเทียนเพิ่งจะมาถึง ซูเหวินจงกับซูอวี่ฉีก็เดินทางมาถึงกันอย่างร้อนรนในเวลามินาน

ทันทีที่ซูอวี่ฉีมาถึง เธฮก็รีบตรวจเช็คร่างกายให้กับเฉินผิงอย่างกังวลใจ กลัวว่าเฉินผิงจะได้รับการบาดเจ็บ!

เมื่อเห็นว่าผู้ที่มีหน้ามีตาในหงเฉิงต่างเดินทางกันมาหมด เลี่ยวเฟยสยงในตอนนี้มิกล้าแม้แต่ที่จะหายใจรุนแรง ภายในของเขารู้สึกเคียดแค้นเซียวเหล่ยเป็นอย่างมาก!

บัดนี้เซียวเหล่ยอึ้งโดยสิ้นเชิง แค่เลี่ยวเฟยสยงและหลินเทียนหู่เคารพในตัวเฉินผิงนั้นยังมิเท่าไหร่ เพราะพวกเขาเป็นอิทธิพลองค์กร เคารพผู้แข็งแกร่ง เมื่อเห็นว่าฝีมือของเฉินผิงค่อนข้างดี จึงปฏิบัติอย่างนอบน้อม!

แต่กู่เวิ่นเทียนเป็นอดีตข้าราชการชั้นสูง เรียกได้ว่าเป็นคนคนละทางกับหลินเทียนหู่และเลี่ยวเฟยสยงอย่างสิ้นเชิง แม้กู่เวิ่นเทียนจะลาตำแหน่งแล้ว แต่ก็เป็นบุคคลที่ค่อนข้างมีน้ำหนักในหงเฉิง หากให้กู่เวิ่นเทียนจัดงานเลี้ยงสักครั้ง ตระกูลเศรษฐีแทบจะทั้งหมดในหงเฉิงล้วนปรากฏอยู่ที่นั่น!

กู่เวิ่นเทียนนอบน้อมต่อเฉินผิงขนาดนี้ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเสียเลย นั่นทำให้เซียวเหล่ยรู้สึกงุนงงเต็มที!

“นะ......นี่มันยังไงกันแน่? เฉินผิงไม่ได้ถูกซูอวี่ฉีบอกเลิกแล้วเหรอ? ไหนว่าเขาย้ายออกมาจากวิลล่าผานหลงวานแล้วไง ตอนนี้เขาเป็นแค่พนักงานขายไม่ใช่หรือ ทำไมซูอวี่ฉียังเป็นกังวลเจ้าเฉินผิงมากขนาดนี้อีก”

เกิ่งซานซานหลบอยู่ด้านหลังเซียวเหล่ย เธอมองไปที่ทุกอย่างตรงหน้า ด้วยความงุนงงที่ไม่ต่างกัน!

เมื่อซูอวี่ฉีได้ยินคำพูดของซานซาน ก็เดินไปหาเธอด้วยสีหน้าโกรธกริ้ว เธอสะบัดฝ่ามือไปบนใบหน้าของเกิ่งซานซาน เกิ่งซานซานที่โดนตบหน้าไปมิกล้าที่จะเอาคืน แม้กระทั่งเซียวเหล่ยเองก็ยังยืนนิ่ง เวลานี้แล้ว เซียวเหล่ยกล้าขยับอีกที่ไหนกัน!

“ยัยแรด โชคดีที่เธอเลิกกับเฉินผิงนะ มิฉะนั้นด้วยสภาพของเธอตอนนี้ มีแต่จะทำให้เฉินผิงขายขี้หน้า ดูท่าสวรรค์ก็ยังคงมีความยุติธรรมนะ ที่ให้ชายโฉดหญิงชั่วอย่างพวกแกได้อยู่คู่กัน......”

ซูอวี่ฉีพูดกับเกิ่งซานซานด้วยสีหน้าหยามเหยียด!

เกิ่งซานซานและเซียวเหล่ยก็โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ แต่ก็มิมีใครกล้าที่จะเปิดปากถกเถียง!

“คุณเฉิน สองคนนี้คุณจะจัดการยังไงกัน?”

หลินเทียนหู่ถามเฉินผิง พร้อมชี้ไปที่เกิ่งซานซานและเซียวเหล่ย

เมื่อเห็นว่าหลินเทียนหู่ถามดังนี้ เซียวเหล่ยและเกิ่งซานซานกลัวจนขาอ่อน แทบจะคุกเข่าลงบนพื้น สถานการณ์ในตอนนี้ ขอแค่เฉินผิงออกคำสั่ง ชีวิตของพวกเขาได้หายไปแน่!

พ่อลูกตระกูลเซียวคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเฉินผิง เวลานี้เบื้องหลังของพวกเขา มีเกิ่งซานซานยืนมองทุกอย่างตรงหน้าอย่างอึ้งๆ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เธอเห็นนี้จะเป็นความจริง และเธอก็ไม่กล้าเชื่อด้วย.....

“ยัยหน้าด้าน เพราะแกทั้งนั้น แกทำลูกของฉันเดือดร้อน ยังไม่รีบคุกเข่าลงอีก......”

เซียวเหยียนลุกขึ้นยืน เตะไปที่เกิ่งซานซานเต็มแรงหนึ่งที เขาเตะแรงขนาดที่เกื่งซานซานต้องล้มกองลงไปกับพื้น เช่นนี้ เกิ่งซานซานเองก็ถือว่าคุกเข่าเช่นกันแล้ว!

เมื่อเห็นว่าเฉินเหยียนต้องทำตัวต่ำต้อย เพื่อร้องขอชีวิตอย่างสุดกำลัง มุมปากของเฉินผิงกระตุกยิ้มอ่อน!

“พวกเราไปกันเถอะ......”

เฉินผิงก้าวขาจากไป หลินเทียนหู่และกู่เวิ่นเทียนก็พาคนของพวกเขาจากไปด้วยเช่นกัน!

เลี่ยวเฟยสยงเองก็มิกล้าที่จะอยู่ต่อ พาลูกน้องที่บาดเจ็บของตนกลับไปด้วย สุดท้ายแล้วจึงเหลือแค่พ่อลูกตระกูลเซียวและซานซานที่ยังคงคุกเข่าอยู่ที่พื้น!