หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 196

เฉินผิงกลับส่งเสียงหึออกมาอย่างเยือกเย็น นั่นทำให้ชุยจื้อหย่วนรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

“เฉินผิง นายหมายความว่าไง?” ชุยจื้อหย่วนถาม

“ไม่มีอะไร แค่อยากรู้ว่าคุณเห็นบริษัทเป็นบ้านของคุณหรือไง ก็แค่ผู้จัดการแผนกเล็กๆ ยังกล้าที่จะลากพรรคแบ่งพวก?”

เฉินผิงพูดอย่างสบประมาท!

“ฉันเป็นแค่ผู้จัดการแผนกเล็กๆ ก็จริง แต่ยังไงฉันก็เป็นเจ้านายคุณนะ ฉันขอประกาศ คุณถูกไล่ออกแล้ว......”

ชุยจื้อหย่วนพูดอย่างเยือกเย็น!

เมื่อก่อนสิงจวินอยู่ เขาทำได้แค่หาโอกาสเหยียดหยามเฉินผิงในการทำงาน แต่ตอนนี้สิงจวินถูกไล่ออกแล้ว เขาไม่มีเรื่องให้กังวลใจอีกต่อไป!

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันออก?” เฉินผิงถามเสียงเย็น

“มีสิทธิ์อะไรงั้นเหรอ? สิทธิ์ของการเป็นเจ้านายคุณไงล่ะ ในแผนกขาย ฉันคิดจะไล่ใครออกก็ได้ คุณมีวิลล่าไม่ใช่หรือไง ไม่จำเป็นต้องมาหาประสบการณ์ที่นี่แล้ว คุณออกไปตอนนี้ได้เลย......”

ชุยจื้อหย่วนไม่อยากให้เฉินผิงอยู่ที่นี่ เพราะเฉินผิงมิต่างไปจากระเบิดเวลา ที่ทำให้แผนกขายของเขาต้องวุ่นวาย!

“จื้อหย่วน ยังไงเฉินผิงก็เซ็นสัญญาของเทียนเหม่ยได้นะ นายช่วย......”

เวลานี้ ซุนเสี่ยวเหมิงเอ่ยปากแล้ว เขาอยากขอโอกาสให้กับเฉินผิง!

“หุบปากไปเลย!” ชุยจื้อหย่วนตะคอกใส่ซุนเสี่ยวเหมิง :“เธอชอบเจ้านี่เข้างั้นเหรอ ถึงได้ขอโอกาสให้มันน่ะ? วันก่อนเธอก็ปฏิเสธงานเลี้ยงที่ฉันจัดเตรียมอย่างตั้งใจเพราะเจ้านี่ กระทั่งเรื่องแต่งงานยังไม่อยากจะคุยเลย สรุปเธอชอบไอ้หมอนี่เข้าจริงๆ ใช่ไหม......”

การที่ชุยจื้อหย่วนตะโกนอย่างโมโหจนใบหน้าแดงก่ำนั้น ทำซุนเสี่ยวเหมิงรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน

“ผู้จัดการชุย คุณ............”

“หุบปากเลยนะ ถ้าเธอไม่อยากทำ ก็ไสหัวไปพร้อมกับมันเลย......”

หวังหันหันอยากขอโอกาสให้กับเฉินผิง แต่เพิ่งจะเอ่ยปากพูด ก็ถูกชุยจื้อหย่วนด่ากราดกลับมา!

เฉินผิงมองไปที่ชุยจื้อหย่วนอย่างแน่นิ่ง สายตาของเขาเย็นชามากยิ่งขึ้น “คุณไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันออก คนที่จะถูกไล่ออก ฉันว่าเป็นคุณมากกว่า......”

“ว่าไงนะ” ชุยจื้อหย่วนชะงัก จากนั้นจึงหัวเราะขึ้นมา “เฉินผิง ช่วยเลิกโม้สักทีได้ไหม ตอนนี้ฉันใหญ่สุดในแผนกขาย ฉันคิดจะไล่ใครออกก็ได้ทั้งนั้น นอกเสียจากว่าคุณจะไม่ใช่พนักงานของที่นี่ แต่น่าเสียดายที่คุณใช่ เพราะงั้นคุณต้องฟังคำสั่งของฉัน คิดจะไล่ฉันออก? ไม่หัดดูสภาพตัวเองบ้างเลย......”

“สภาพฉันน่ะฉันรู้ดีเป็นที่สุด คุณมากกว่าที่ไม่หัดดูสภาพตัวเอง เดี๋ยวคุณก็จะได้รู้ ว่าคนที่ถูกไล่ออกน่ะมันใครกันแน่......”

เฉินผิงพูดจบ ก็รีบกลับไปนั่งบนโต๊ะทำงานของตน!