หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 197

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังกล้านั่งบนนั้น ชุยจื้อหย่วนตะคอกอย่างโกรธเคืองในทันที “เฉินผิง เลิกทำตัวไร้ยางอายเถอะ คิดจะดึงดันอยู่ที่แผนกนี้ต่อเหรอ”

“ฉันเพิ่งเคยเห็นพนักงานที่โดนไล่ออกแต่ยังไม่ยอมไป คุณนี่มันหน้าด้านขนาดไหนกันเชียว?”

หวังหลานหลานพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

“นั่นน่ะสิ รีบไปสักทีเลิกทำให้บรรยากาศแผนกของเราต้องเลวร้ายไปกว่านี้!”

“ลูกผู้ชายทั้งคน แกหางานไม่เจอหรือไง ถึงดึงดันที่จะอยู่ที่นี่น่ะ?”

“เพิ่งจะเคยเห็น มีคนที่ขี้โกงขนาดนี้อยู่ด้วย”

ทุกคนในแผนกขายต่างเหน็บแหนมเฉินผิง เพื่อที่จะประจบชุยจื้อหย่วน!

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่อยู่ในแผนกขายนี่หรอก......”

เฉินผิงเก็บของของตน พร้อมกับเดินออกไปทางด้านนอก!

“พี่เฉินผิง............”

หวังหันหันเห็นว่าเฉินผิงจะไปจริงๆ จึงรีบตามขึ้นไป

ถึงสองวันนี้หวังหันหันจะโกรธเฉินผิงอยู่ แต่เมื่อเห็นว่าเฉินผิงถูกไล่ออกจริงๆ เธอก็ฝืนทนไม่ได้อยู่ดี!

“พี่เฉินผิง ถ้าพี่ไปจริงๆ ฉันเองก็ไม่ทำที่นี่แล้ว บริษัทง่อยๆ นี่มันไม่น่าอยู่หรอก!”

หวังหันหันเองก็ไม่ทำแล้ว!

“เลิกบ๊องน่า พี่ไม่ได้บอกว่าจะไป แค่ไม่อยู่ที่แผนกขายต่อแล้ว เธอตั้งใจทำงานของเธอต่อไป บริษัทน่ะดี แต่ชุยจื้อหย่วนต่างหากล่ะที่เลวเกินไป!”

เฉินผิงยิ้มอ่อน!

“หมายความว่า พี่จะไปแผนกอื่นเหรอ” หวังหันหันตะลึง!

“ก็ไม่เชิง!” เฉินผิงพยักหน้า!

หวังหันหันเห็นว่าเฉินผิงแค่ย้ายแผนกจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ!

“เฉินผิง ให้ฉันช่วยหางานใหม่ให้นายไหม”

ซุนเสี่ยวเหมิงเดินมาพูด

“ไม่เป็นไร ขอบคุณ!” เฉินผิงเดินจากไปทันทีที่พูดจบ!

เมื่อเห็นว่าในที่สุดเฉินผิงก็ไปสักที ชุยจื้อหย่วนจึงถอนหายใจดังๆ ก่อนหน้านี้ในแผนกขายไม่มีใครที่กล้าต่อเถียงกับเขา แต่หลังจากที่เฉินผิงมา กลับย้อนแย้งเขาเสียทุกอย่าง ไม่เชื่อฟังเขาสักนิด ชุยจื้อหย่วนอยากไล่เขาออกนานแล้ว!

“ทุกคนทำงานต่อกันเถอะ เลิกซุบซิบเรื่องของผู้จัดการใหญ่ ไม่ว่าทางสำนักงานใหญ่จะส่งใครมา ขอแค่พวกเรามีใจเป็นหนึ่งเดียว ต้องไม่มีปัญหาอะไรแน่ๆ!”

“ผู้จัดการชุย ใช่เรื่องของตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ไหมคะ” มีคนถาม

“อืม ท่านประธานซูมา ก็เพราะเรื่องนี้แหละ!”

ชุยจื้อหย่วนพยักหน้า

“งั้นผู้จัดการชุยรู้ไหมคะว่าใครกันที่จะมาดำรงตำแหน่ง เขาเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”

หวังหลานหลานถามอย่างร้อนรน

“ไม่ได้มาจากทางสำนักงานใหญ่ เห็นบอกจะเลื่อนขั้นให้กับคนในบริษัทเราแทนน่ะ......”

ชุยจื้อหย่วนกล่าวตอบ!

เพียงแค่คำเดียว ก็ทำทุกคนต่างตะลึงกัน จากนั้นก็เริ่มวิเคราะห์ “ในบริษัทเราใครกันที่จะมีสิทธิ์ดำรงตำแหน่งนั้น”

“ฉันว่าผู้จัดการชุยนี่แหละมีโอกาสที่สุดแล้ว อย่างที่รู้ผู้จัดการใหญ่ต้องมีความเข้าใจเกี่ยวกับสินค้า เข้าใจในเรื่องของการจำหน่าย ไม่มีใครที่เหมาะไปกว่าผู้จัดการชุยแล้ว!”

“ผู้จัดการชุย ถ้าคุณได้เป็นผู้จัดการใหญ่เมื่อไร ก็อย่าลืมพวกเราล่ะ......”

ทุกคนล้อมชุยจื้อหย่วนเอาไว้เป็นกลุ่มใหญ่ พูดไว้ราวกับชุยจื้อหย่วนกำลังจะได้เป็นผู้จัดการใหญ่ในไม่ช้านี้แล้ว!