หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 227

“เฉินผิง นายมาได้ไง?”

หลังจากที่เจี่ยงเหวินจิ้งเห็นเฉินผิงก็ขมวดคิ้ว ก่อนหน้านี้ฟู่เหว่ยกับพรรคพวกโดนเฉินผิงสั่งสอนไป ก็สงบเงี่ยมไปเยอะ

“อ๋อ พวกเราเจอเขาด้านนอก เลยเรียกเข้ามาพร้อมกัน ถึงยังไงก็เป็นเพื่อนสมัยเรียน ทุกคนก็รู้จัก!”

หยวนหวาพูดด้วยยิ้มบางๆ!

ตอนนี้นี่เอง ทุกคนถึงพบว่าเฉินผิงอยู่ข้างหลังหยวนหวา พอเห็นการแต่งกายของเฉินผิงแล้ว สายตาของทุกคนก็แสดงความดูถูกเหยียดหยามออกมา แต่ก็มีผู้ชายคนหนึ่งยืนขึ้นมา และพูดอย่างตื่นเต้น “พี่เฉิน พี่ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

เห็นได้ชัดว่า ชายหนุ่มคนนี้ก็รู้เรื่องที่เฉินผิงติดคุก

“ก่าจื่อ?นายก็มาเหรอ”

เฉินผิงประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้ชายคนนี้!

ผู้ชายคนนี้ชื่อเฉินเอ้อร์ก่า เป็นเพื่อนนักเรียนของเฉินผิงเช่นกัน และยังอาศัยอยู่ในหอพักเดียวกันกับเฉินผิงอีกด้วย เนื่องจากทั้งคู่แซ่เฉินเหมือนกัน ดังนั้นจึงมีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดี

แต่ตอนสมัยเรียน ครอบครัวของเฉินเอ้อร์ก่าฐานะไม่ค่อยดี ซึ่งเฉินผิงได้ช่วยเหลือเขาหลายครั้ง ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่คิดว่าเฉินเอ้อร์ก่าจะมาร่วมในงานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้ด้วย ยังไงก็ตามงานเลี้ยงรุ่นสมัยนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้กลายเป็นการจัดการของคนมีเงิน จากนั้นก็มาอวดกัน

“พี่เฉิน ไม่ได้พบกันหลายปี ผมคิดถึงพี่แทบตาย รีบมานั่งเถอะ!”

เฉินเอ้อร์ก่าดึงเฉินผิงมานั่งข้างๆตัวเอง จากนั้นถามอย่างตื่นเต้น “พี่เฉิน พี่ออกมาแล้วก็ไม่บอกผมสักคำ ผมจะได้ไปเลี้ยงต้อนรับพี่!”

“ฉันเพิ่งออกมาไม่กี่วันเอง ยุ่งยากเกินไป ฉันไม่อยากรบกวนพวกนาย!”

เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย อารมณ์ดีขึ้นเยอะ เดิมทีที่เขาตกลงรับปากหยวนหวาว่าจะมาร่วมในงานเลี้ยง ก็เพราะอยากดูเพื่อนนักเรียนกลุ่มนี้ว่าจะหัวสูงขนาดไหน จากนั้นจะได้ตบหน้าพวกนั้นได้ แต่มาบัดนี้พอได้เจอกับเฉินเอ้อร์ก่า เฉินผิงก็รู้สึกว่าที่มาในวันนี้ก็มีข้อดีอยู่

“กินข้าวโต๊ะเดียวกันกับพวกขี้คุก ซวยจริงๆเลยว่ะ!”

เฉินเอ้อร์ก่าจุดบุหรี่ให้หยวนหวาอย่างสุภาพด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

หยวนหวาพอใจกับอากัปกิริยาของเฉินเอ้อร์ก่า จึงพยักหน้าและพูดว่า “ พูดง่ายๆนะโครงการของฉันแค่โครงการเดียว ก็พอให้พวกนายมีกินมีใช้ได้ทั้งปี!”

“ถ้างั้นต้องขอบคุณพี่หวามากๆเลย นี่เป็นนามบัตรของผมนะครับ!”

เฉินเอ้อร์ก่ายื่นนามบัตรให้หยวนหวา แต่หยวนหวาแค่เหลือบมองและโยนมันไว้บนโต๊ะ!

หยวนหวาสูบบุหรี่เข้าลึกๆและหันไปพ่นใส่เฉินผิง “เฉินผิง เห็นแก่ที่ตอนนั้นนายเป็นประธานสภานักศึกษา ฉันจะหางานยามรักษาความปลอดภัยในบริษัทของฉันให้นายสักตำแหน่ง เดือนหนึ่งได้สามพันเหรียญ นายว่าไง? ฉันจะได้เปลี่ยนเอาหมาทิเบตันมาสทิฟฟ์ออก รู้ไหมว่าหมาพันธุ์นี้แพงนะ เอามาเฝ้าบ้านเสียดายว่ะ!”

ทันที่ที่หยวนหวาพูดจบ ทุกคนก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากขึ้นมา

เจี่ยงเหวินจิ้งหัวเราะชอบใจสุด ตอนแรกเธอยังรังเกียจเฉิงผิงนิดหน่อย ตอนนี้ดูท่าแล้ว เฉินผิงมาถูกที่แล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นจะเห็นเฉินผิงอับอายขนาดนี้ได้ยังไง!