หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 228

“หยวนหวา เฉินผิงน่าจะร้ายกาจกว่าหมาทิเบตันมาสทิฟฟ์ของนายเยอะอยู่นะ ตอนอยู่ในคุกน่าจะมีฝึกกังฟูมานิดหน่อย คงเจ๋งมาก ถึงขนาดหักขาฟู่เหว่ยเพื่อนร่วมชั้นของเราด้วย!”

เจี่ยงเหวินจิ้งพูดเยาะเย้ยขึ้น

พอได้ยินว่าเฉินผิงหักขาของฟู่เหว่ยหัก เพื่อนนักเรียนบางคนมองไปที่เฉินผิงอย่างแทบไม่อยากเชื่อ!

“สามารถหักขาฟู่เหว่ยได้ แสดงว่าร้ายกาจกว่าหมาของฉันจริงๆ ดูท่าแล้วฉันต้องเพิ่มตังให้อีกสักหน่อย!”

หยวนหวามองที่เฉินผิงและพูดเย้ยหยัน!

“เชื่อไหมล่ะว่า ฉันก็หักขานายได้?”

เฉินผิงมองที่หยวนหวา และพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

“แกพูดบ้าอะไร ถ้ากล้าก็พูดอีกครั้งสิวะ?”

ทันทีที่หยวนหวาได้ยิน เขาก็ลุกขึ้นยืนและคว้าขวดเหล้าพร้อมกับจ้องที่เฉินผิงอย่างโกรธเคืองและถามขึ้น

“พี่หวา อย่าโมโห อย่าโมโห พี่เฉินแค่พูดล้อเล่นกับพี่!”

เฉินเอ้อร์ก่าเห็นหยวนหวาโมโห ก็รีบลุกขึ้นมาหย่าศึก!

“หวาจื่อ ที่นี่คือถนนหงฝู ถนนเส้นนี้ท่านหู่เป็นคนดูแล และภัตตาคารเถียนหยวนก็เป็นของท่านหู่ นายมาก่อเรื่องที่นี่ ระวังจะผิดใจกับท่านหู่นะ!”

มีเพื่อนนักเรียนพูดโน้มน้าวใจหยวนหวา!

“กลัวอะไร ญาติผู้พี่ของฉันเป็นผู้จัดการที่ภัตตาคารเถียนหยวนนี่ อยู่ที่นี่ฉันจะทำอะไรยังไงก็ได้!”

หยวนหวาพูดอย่างดูถูก

เมื่อได้ยินที่หยวนหวาพูด สายตาของเพื่อนนักเรียนทุกคนต่างมองด้วยความชื่นชม

“หวาจื่อเจ๋งไปเลย แถมยังมีญาติผู้พี่ที่ร้ายกาจขนาดนี้!”

“พูดแบบนี้ แปลว่าญาติผู้พี่ของหวาจื่อเป็นคนของท่านหู่ล่ะสิ ตำแหน่งนี้สำคัญมากเลยนะ!”

“ตอนนี้ฉันก็สบายใจแล้ว มีหวาจื่ออยู่ที่นี่ พวกเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น!”

ทุกคนต่างชื่นชมหยวนหวา และหยวนหวาก็อิ่มอกอิ่มใจจนตัวลอย “ วันหลังถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่ถนนหงฝู แค่โทรศัพท์ให้ฉัน ฉันจะจัดการทุกอย่างให้!”

“งานแต่งงานของฉันกับเจียเจียก็เตรียมตัวจะจัดที่นี่ ถึงเวลานั้นทุกคนมาอวยด้วยนะ!”

“แน่นอนๆ พวกเรามาแน่ๆ…”

“หลินเทียนหู่?” เฉินเอ้อร์ก่าประหลาดใจ รู้สึกคุ้นๆชื่อนี้ แต่ชั่วขณะนั้นก็นึกไม่ออก แต่แล้วเฉินเอ้อร์ก่าก็นึกขึ้นมาได้ จึงถามว่า “ หลินเทียนหู่ที่เป็นเถ้าแก่เจ้าของภัตตาคารเถียนหยวนใช่ไหม”

“น่าจะใช่!” เฉินผิงพยักหน้า

เฉินผิงไม่ค่อยแน่ใจ เพราะเขาไม่รู้จริงๆว่าหลินเทียนหู่ยังมีกิจการอะไรอีกบ้าง เขารู้แค่หลินเทียนหู่เป็นคนจัดการในสำนักจวี้อี้

แต่มาคิดๆดูสำนักใหญ่ขนาดนั้น ไม่มีทรัพย์สินอื่นอีก ก็แปลว่าไม่มีความสามารถในการพัฒนา ดังนั้นถ้าจะมีภัตตาคารภายใต้ชื่อของหลินเทียนหู่ก็คงไม่แปลก!

“พรวด…”

“ฮ่าๆๆ…นายนี่ทำฉันขำจนจะตายละ นายบอกท่านหู่โทรศัพท์ให้นาย จากนั้นนายก็บอกให้ท่านหู่รอก่อน? จะแกล้งทำก็ไม่มีใครแกล้งทำเรื่องแบบนี้ วันหลังแกล้งให้เหมือนหน่อยเถอะ!”

หยวนหวาเพิ่งดื่มน้ำไปคำหนึ่งก็พ่นออกมาเป็นทางตรง!

เพื่อนนักเรียนคนอื่นๆทุกคนหัวเราะเสียงดังขึ้นมา หลิวเจียเจียหยีตาชั้นเดียวของเธอและพูดว่า “ฉันดูทรงของนายแล้ว สงสัยว่าแม้แต่หน้าท่านหู่ก็ยังไม่เคยเห็น ยังกล้ามาพูดว่าท่านหู่โทรศัพท์ให้นาย?”

ทุกคนในห้องนี้ มีเพียงเจี่ยงเหวินจิ้งเท่านั้นที่รู้ว่า เฉินผิงเคยเจอหลินเทียนหู่มาก่อน ในงานแต่งงานของเกิ่งซานซาน!

แต่เฉินผิงกับหลินเทียนหู่มีความสัมพันธ์อะไรกัน เธอไม่รู้เลย