หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 237

ที่กลางสนามหลังบ้าน มีก้อนหินใหญ่อยู่ก้อนหนึ่ง ด้านบนสลักอักษรไว้ ซึ่งหลินเทียนหู่เป็นคนซื้อมา

“คุณลองชกไปที่หินดู!”

เฉินผิงชี้ไปที่ก้อนหินใหญ่และพูด

หลินเทียนหู่ไม่ได้ลังเลใจ กระแทกหมัดอย่างรุนแรงไปที่ด้านบนของก้อนหิน

ครืน…...

หมัดนี้ทำให้หินแตกจากตรงกลางโดยตรง!

“นี่…...”

หลินเทียนหู่มองกำปั้นของตนด้วยความตื่นตกใจ หมัดนี้สามารถแยกภู ผาทำลายก้อนหิน เกรงว่าจะมีพลังถึงพันชั่ง!

“ หมัดของคุณในเวลานี้ล้มวัวตัวหนึ่งได้สบายๆ ดังนั้นพลังปราณแข็งของเฝิงซื่อไห่ สำหรับคุณแล้ว ก็แค่เรื่องหลอกเด็ก คุณจำไว้อย่างนะ ต่อหน้าพละกำลังที่แน่นอนไม่มีสิ่งที่เรียกว่าพลังปราณแข็ง!”

ฉินผิงบอกและตบไหล่ของหลินเทียนหู่

หลินเทียนหู่ดีใจและพูดว่า “ประมุข ยังมีอีกไหมครับ ให้ผมกินอีกสองเม็ด!”

นี่กินยาโอสถทิพย์ไปแค่เม็ดเดียว ก็มีพลังมากถึงขนาดนี้ หากกินเพิ่มอีกสองเม็ด จะเป็นยังไงหนอ

เฉินผิงกลอกตามองหลินเทียนหู่และพูดว่า “ วัตถุดิบที่จะปรุงยาเม็ดนี้ราคาแพงมาก หนำซ้ำยังหายาก เพื่อที่จะกลั่นยา ผมต้องใช้พลังชี่ไปมาก ผมก็ต้องกินอีกสองเม็ด!”

เมื่อหลินเทียนหู่ได้ยิน ก็เกาหัวแกรกๆพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ยานี้ดีจริงๆ หากออกสู่ตลาด ต่อให้ราคาเม็ดละสิบล้านก็มีคนเอา ตอนนี้ผู้คนนิยมฝึกยุทธ์ มีจำนวนไม่น้อยยอมทุ่มเงินจำนวนมาก้พื่อขอคำชี้แนะจากปรมาจารย์ เพื่อให้ตัวเองได้เป็นจอมยุทธ์ที่เก่งกาจ ไหนจะยาบำรุงต่างๆนาๆอีก ได้ยินมาว่าเฝิงซื่อไห่ใช้เงินถึงสองร้อยล้านเเลกกับการคำนับเยี่ยเฝิงชุนเป็นอาจารย์”

“สองร้อยล้าน?” ในใจของเฉินผิงรู้สึกตกใจ เฝิงซื่อไห่สำเร็จแค่สองกระบวนต้องจ่ายถึงสองร้อยล้านเชียวหรือ

หลินเทียนหู่กินยาของเขาไปเม็ดหนึ่ง ก็สามารถทำลายพลังปราณแข็งได้ในพริบตา ถ้างั้นยาของเขาก็มีค่ามากกว่าสองร้อยล้านสิ!

เฉินผิงได้ยินก็ส่ายหัวเล็กน้อย “ตอนนี้ฉันต้องการเงินจำนวนมากเพื่อไปซื้อวัตถุดิบ อาจจะต้องแสนล้าน หรือหลายหมื่นล้าน ฉะนั้นถ้าอาศัยแค่ถนนการค้าเส้นนี้ ไม่รู้ต้องหาเงินไปถึงเมื่อไหร่!”

“หลายหมื่นล้าน!” หลินเทียนหู่สูดหายใจเข้าลึกๆ “ประมุข ทำไมถึงต้องการเงินมากมายขนาดนี้?”

เฉินผิงเองก็ไม่ได้ปิดบังหลินเทียนหู่ และบอกไปตามความจริงว่า “ ผมจำเป็นต้องใช้พลังชี่ในการบำเพ็ญฌาน ถึงแม้จะอยู่บนยอดเขาผานหลง แต่พลังชี่ที่นั่นก็เบาบางเกินไป กว่าจะพัฒนาพลังได้ ผมจึงต้องการวัตถุดิบล้ำค่าจำนวนมากในการปรุงโอสถทิพย์เพื่อช่วยบำเพ็ญฌาน!”

“อ้อ!” หลินเทียนหู่พยักหน้าอย่างเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง คิ้วค่อยๆขมวดปมขึ้น “ต่อให้ตระกูลซูควักจนหมดตัว ก็คงไม่มีมากขนาดนั้น”

“คุณหมายความว่ายังไง คุณเห็นผมเหมือนผู้ชายที่จะใช้เงินของผู้หญิงเหรอ” เฉินผิงจ้องเขม็ง!

“ไม่เหมือน ไม่เหมือน ประมุขตำหนักมังกรฟ้าของพวกเรา จะให้ผู้หญิงเลี้ยงได้ไง!”

หลินเทียนหู่รีบส่ายหัว