หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 248

“ได้ครับ ผมจะทำ” 

ที่จริงซูเหวินจงไม่ต้องพูด เฉินผิงก็ไม่มีทางให้นักธุรกิจชาวฮ่องกงพวกนั้นได้สมหวัง เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันไปถึงผลประโยชน์ของประชาชนชาวหงเฉิง

เมื่อเห็นเฉินผิงรับปากว่าจะช่วยหลิงเจิ้นชวน ซูเหวินจงก็วางใจได้แล้ว เขาเคยเห็นฝีมือของเฉินผิง เรียกได้ว่าฝีมือขั้นเซียนเลยทีเดียว 

เฉินผิงลงจากรถกลางทาง เขาไม่ได้กลับไปที่ตระกูลซู แต่กลับโทรศัพท์ไปหาหลินเทียนหู่ให้เขาจัดเตรียมกำลังคน

ใช้เวลาไม่นาน หลินเทียนหู่ก็มาพร้อมกับลูกน้องสิบกว่าคน ขับรถมาอย่างยิ่งใหญ่อลังการ

“คุณเฉิน เกิดเรื่องขึ้นใช่ไหมครับ?” 

หลินเทียนหู่เอ่ยถาม 

“อย่าได้ถามเลย ตามผมมาก็พอ” 

เฉินผิงนำพรรคพวกของหลินเทียนหู่ ไปเฝ้าไว้ที่รอบตัวตึกสไตล์ตะวันตกของหลิงเจิ้นชวน 

“นี่...นี่ไม่ใช่บ้านของท่านนายกเทศมนตรีหลิงหรือ? คุณเฉิน คุณ...คุณคิดจะทำอะไรหรือ?” 

ใบหน้าของหลินเทียนหู่เผยให้เห็นถึงความไม่เป็นธรรมชาติอยู่ไม่น้อย 

อย่าได้เห็นว่าเขาถูกขนานนามว่าเป็นราชันของกลุ่มคนใต้ดินแห่งหงเฉิง แต่ว่ามันจะมีประโยชน์อะไร ต่อให้เขาที่เป็นราชันของกลุ่มใต้ดินที่เก่งกาจเพียงใด ก็ยังต้องกลัวราชันของพวกบนดินแห่งหงเฉิงอย่างหลิงเจิ้นชวนเช่นกัน! 

“บอกแล้วคุณอย่าได้ถาม” 

เฉินผิงเริ่มรู้สึกรำคาญจนต้องขยับเบาะเอนลง จากนั้นก็หลับตาทั้งสองข้างลงเพื่อพักผ่อน 

………………

ณ โรงแรมเล็กๆที่เปลี่ยวและห่างไกลผู้คนในหงเฉิง

นักธุรกิจชาวฮ่องกงทั้งสามคนพักอาศัยอยู่ที่นี่ สภาพแวดล้อมของโรงแรมแห่งนี่นั่นแย่มาก เทียบกับฐานะของนักธุรกิจชาวฮ่องกงทั้งสามคนแล้วไม่สมกับฐานะของพวกเขา ไม่มีใครรู้ว่าทำไมทั้งสามคนถึงต้องเลือกมาพักอยู่ที่นี่

ภายในห้องพักห้องหนึ่งในโรงแรม นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะนั่งอยู่บนเตียง ส่วนสองคนที่เหลือเฝ้าอยู่ด้านข้างด้วยใบหน้าที่เคารพ 

เห็นเพียงดวงตาทั้งสองข้างของนักธุรกิจชาวฮ่องกงที่ไว้หนวดแพะปิดลงเล็กน้อย เขานั่งท่าขัดสมาธิ ใช้นิ้วจีบเข้าหากัน ส่วนปากกำลังขยับพูดงึมงำอยู่ !

และอาจารย์ไป่ท่านนี้ ก็เป็นจอมขมังเวทท่านหนึ่งที่มีชื่อเสียงที่สุดที่นอกเกาะ วิชาเวทสูงส่งล้ำลึกจนคาดเดาไม่ถูก นักธุรกิจชาวฮ่องกงทั้งสองคนนี้ใช้เงินไปมากมายกว่าจะเชิญมาได้ 

นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่คนหนึ่งรูปร่างอ้วนอีกคนรูปร่างผอมทั้งสองคนเล็งที่ดินในหงเฉิงไว้ คิดอยากจะมาที่นี่เพื่อทำธุรกิจที่สร้างผลกำไรสูงๆ แต่ว่าเป็นธุรกิจที่ก่อเกิดมลพิษอย่างหนัก แต่ว่าพวกเขารู้มานานแล้วว่าท่านผู้นำเมืองเป็นคนซื่อตรง เกรงว่ายากที่จะเจรจาได้ ดังนั้นจึงได้เชิญอาจารย์ไป่มาด้วย 

“ตอนนี้ฉันเตรียมสัญญาไว้เรียบร้อยแล้ว รอแค่เพียงหลิงเจิ้นชวนคนนั้นมาเซ็นชื่อแล้วประทับตรา เมื่อถึงตอนนั้นมีสัญญาอยู่ในมือแล้ว เขาคิดจะปฏิเสธก็ทำไม่ได้แล้ว” 

นักธุรกิจชาวเกาะที่รูปร่างค่อนข้างผอมคนนั้นถือหนังสือสัญญาที่จัดเตรียมเอาไว้พร้อมพูดและหัวเราะอย่างชั่วร้าย 

พวกเขาใช้วิธีนี้เจรจาธุรกิจที่เจรจายากเป็นอย่างมากจนสำเร็จมาแล้วอยู่หลายครั้ง ทดลองใช้มาหลายครั้งแล้วไม่เคยพลาดสักครั้ง” 

“หลังจากเรื่องนี้สำเร็จแล้ว เงินห้าสิบล้านต้องโอนเข้าบัญชีผมด้วยล่ะ และผมต้องการแค่เงินดอลลาร์ฮ่องกง...” 

อาจารย์ไป่ผู้นั้นพูดขึ้นเรียบ ๆ 

“แน่นอนๆ” 

นักธุรกิจชาวฮ่องกงทั้งสองคนพยักหน้ารัวๆ พูดด้วยใบหน้าประจบสอพลอ