หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 247

“ท่านนายกเทศมนตรี เฉินผิงไม่เพียงแต่เข้าใจวิชาการแพทย์เล็กน้อย เขายังรู้อะไรอีกมากมาย โรคของฉันก็เป็นเขาที่ช่วยรักษาให้หายดี” 

ซูเหวินจงพูดกับหลิงเจิ้นชวนอย่างภาคภูมิใจ 

จะอย่างไรในอนาคตเฉินผิงก็ต้องกลายเป็นลูกเขยของตัวเอง และนี่เป็นเรื่องที่เป็นหน้าเป็นตาให้กับตระกูลซูของเขา

“จริงหรือ? อายุยังน้อยๆแค่นี้ มองไม่ออกเลยจริงๆ” 

เห็นได้ชัดว่าหลิงเจิ้นชวนไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของซูเหวินจงมากนัก ถ้าคิดอยากจะเรียนวิชาแพทย์ให้ดี ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ทำได้ในระเวลาอันสั้นเสียหน่อย อีกทั้งดูจากเฉินผิงที่อายุเพียงยี่สิบกว่าๆเท่านั้น ดังนั้นถ้าพูดว่าพอเข้าใจวิชาแพทย์ก็ยังพอเชื่อถือได้ แต่ถ้าให้พูดว่าวิชาการแพทย์นั้นสูงส่ง แน่นอนว่าหลิงเจิ้นชวนไม่มีทางเชื่อ แต่ว่าเขาก็ไม่คิดที่จะโต้แย้งกลับไป 

“เฒ่าซู พวกคุณก็อยู่ที่บ้านรอกินข้าวกลางวันกันก่อนเถอะ ฉันจะรีบไปทำเดี๋ยวนี้” 

หวังฮุ่ยเอ่ยพูดกับซูเหวินจง 

“คุณหญิงหลิง ไม่เป็นการรบกวนจะดีกว่า...” 

ซูเหวินจงรีบพูดด้วยความเกรงใจ 

“เฒ่าซู รบกวนอะไรเล่า คุณรีบนั่งเถอะ อยู่เล่นกับฉันสักสองตา ตอนกลางวันก็ดื่มกับฉันสักสองสามแก้ว” 

หลิงเจิ้นชวนหันไปโบกมือเรียกซูเหวินจง 

ซูเหวินจงเห็นแบบนั้น ก็ไม่คิดจะปฏิเสธต่อไปอีก ก็จัดเตรียมวางหมากเพื่ออยู่เล่นหมากเป็นเพื่อนหลิงเจิ้นชวน

เฉินผิงมองดูอยู่ข้างๆ เขาเกิดความลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าควรจะบอกให้หลิงเจิ้นชวนทราบดีไหมว่าในร่างกายของเขาโดนอาคมวิชาสะกดวิญญาณอยู่  

หลังจากครุ่นคิดไตร่ตรองอยู่ชั่วครู่ เฉินผิงจึงตัดสินใจที่จะบอกกับหลิงเจิ้นชวน ไม่เช่นนั้นหลิงเจิ้นชวนอาจจะโดนนักธุรกิจชาวฮ่องกงพวกนั้นหลอกใช้เป็นแน่

“ท่านนายกเทศมนตรีหลิง ผมมีเรื่องหนึ่งที่จำเป็นต้องบอกคุณเอาไว้” 

เฉินผิงเอ่ยขึ้นมา 

“เจ้าหนุ่ม มีเรื่องอะไร พูดมาเถอะ” 

หลิงเจิ้นชวนเอ่ยพูดโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง 

“เมื่อครู่ผมตรวจสอบร่างกายของคุณ พบว่าในร่างกายของคุณมีคนร่ายวิชาสะกดวิญญาณไว้อยู่ มีบางคนต้องการใช้คุณเป็นเครื่องมือ และคนคนนั้นเป็นไปได้ว่าจะเป็นพวกนักธุรกิจชาวฮ่องกงพวกนั้น” 

“เฒ่าซู ถ้าหากคุณยังจะพูดเรื่องนี้ต่อไป อย่าได้โทษฉันที่จะต้องทำการส่งแขกเสียแล้ว นี่มันเรื่องไร้สาระทั้งเพ” 

หลิงเจิ้นชวนสีหน้าเย็นชา แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ารู้สึกต่อต้านกับคำพูดของเฉินผิง ถึงอย่างไรคนที่อยู่ในตำแหน่งแบบนี้ จะไปเชื่อเรื่องผีสางเทวดาได้ยังไงกัน! 

ซูเหวินจงไม่กล้าเอ่ยพูดขึ้นมาอีก เฉินผิงก็ทำได้เพียงส่ายหัวเล็กน้อย และไม่เอ่ยอะไรออกมาอีก 

ใช้เวลาไม่นานนัก หลังจากหวังฮุ่ยทำอาหารเสร็จแล้ว ก็เรียกทุกคนให้มากินข้าว เพียงแต่ตอนที่อยู่บนโต๊ะอาหาร บรรยากาศเกิดความอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย สีหน้าของหลิงเจิ้นชวนดูไม่ค่อยดีตลอดเวลา 

หลังจากกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ซูเหวินจงกับเฉินผิงก็อยู่ต่อไม่นานก็ขอตัวกลับไป 

ระหว่างทางที่กลับไป ซูเหวินจงเอ่ยพูดขึ้นมาอย่างเป็นกังวล “เฉินผิง ท่านนายกเทศมนตรีหลิงถูกร่ายวิชาสะกดวิญญาณใส่จริงหรือ?” 

“จริงครับ” เฉินผิงผงกหัวเล็กน้อย 

“ถ้าเช่นนั้นเธอต้องคิดหาวิธีช่วยเขา ท่านนายกเทศมนตรีหลิงเป็นผู้นำที่ดีที่หาได้ยากมาก ถึงแม้ตัวเขาจะเป็นคนหัวโบราณไปหน่อย แต่ก็คนซื่อสัตย์ไม่เห็นแก่ตัว” 

ซูเหวินจงมองไปยังเฉินผิงด้วยสายตาขอร้อง!