หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 273

เว่ยเทาที่ได้ยินคำว่าเฉินผิง สายตาก็แววขึ้นมาทันที ก่อนจะมองตามสายตาของเกิ่งซานซานไป

เฉินผิงหยุดชะงัก หันไปมองเกิ่งซานซานอย่างเย็นชา

เกิ่งซานซานเดินเข้าไปหาเฉินผิงทั้งที่เว่ยเทายังโอบเธออยู่

“เฉินผิง ไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ ฉันเกือบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ นายก็เป็นเจ้าพ่อหลายร้อยล้านเหมือนกันเหรอ” เกิ่งซานซานมองเฉินผิงด้วยสายตาขี้เล่น “ฉันขอแนะนำให้นายรู้จัก นี่คือคุณชายเว่ย ตระกูลเว่ยแห่งเสิ่งเฉิง”

เกิ่งซานซานจงใจเน้นคำว่าเสิ่งเฉิง เพราะกลัวว่าเฉินผิงจะไม่ได้ยิน

“คุณคือเฉินผิงเหรอ ชื่นชมมานานแล้ว…”

เว่ยเทายื่นมือไปหาเฉินผิง สายตาส่อแววจงใจ

เฉินผิงไม่รู้จักเว่ยเทา และไม่เข้าใจว่าทำไมคนคนนี้ต้องทำแบบนี้กับเขา หรือเพราะว่าเกิ่งซานซาน?

เฉินผิงยื่นมือออกไป จับมือกับเว่ยเทา

แต่ตอนที่เฉินผิงกำลังจะดึงมือออกมา กลับพบว่าเว่ยเทาคนนั้นจับมือเขาแน่นไม่ปล่อย

หลังจากนั้น ก็มีพลังบางอย่างถูกส่งมา ก่อนที่มือของเฉินผิงจะเปลี่ยนรูปร่าง

มุมปากของเว่ยเทามีรอยยิ้ม เขาเคยฝึกอยู่ในกองกำลังมาหลายปี ย่อมแตกต่างกับพวกทายาทอื่นๆ

พละกำลังของเว่ยเทานั้นไม่ได้ต่ำต้อยเลย

ดวงตาของเฉินผิงหรี่ลงเล็กน้อย ต่อมาจุดตันเถียนก็สั่น ก่อนพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ถูกส่งออกมาจากฝ่ามือของเฉินผิง สีหน้าของเว่ยเทาก็เปลี่ยนไปทันที

เว่ยเทาพยายามใช้แรงขัดขืน แต่กลับไม่สามารถสลัดได้ บนหน้าผากของเว่ยเทาผุดเม็ดเหงื่อขึ้นมา

แต่อยู่ต่อหน้าคนอื่นหากเว่ยเทาส่งเสียงร้องออกไป หรือว่าอ้อนวอน จะต้องขายหน้าแน่ๆ

“คุณชายเว่ย ไม่คิดว่าคุณจะมา เสียมารยาทแล้ว”

หลินเทียนหู่เข้ามาทันที ก่อนจะรีบทักทาย

เฉินผิงฉวยโอกาสนี้ ส่งเสียงในลำคอ เหลือบตามองเว่ยเทา ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือ

เกิ่งซานซานเองก็สงสัยว่าสามปีที่ผ่านมาเฉินผิงเผชิญกับอะไรบ้าง

“ดูท่าไอ้นี่จะโดนมาเยอะในคุก ไม่งั้นก็คงไม่ฝึกได้มาขนาดนี้ หรือต่อให้มีฝีมือดีก็อยู่ไม่นานหรอก”

ดวงตาของเว่ยเทาฉายแววอาฆาต

“คุณชายเว่ย นี่หมายความว่าอะไร”

เกิ่งซานซานเอ่ยถามอย่างสงสัย

เรื่องที่เว่ยเทาและเซียวเหล่ยคุยกันเมื่อคืน เกิ่งซานซานไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ

เว่ยเทาเหลือบมองเกิ่งซานซานด้วยสายตาเย็นชา “เธอไม่รู้ว่าอะไรควรถาม ไม่ควรถามเหรอ”

“คุณชายเว่ย ฉันผิดไปแล้ว”

เกิ่งซานซานตกใจ ก่อนจะรีบเอ่ยขอโทษเว่ยเทา