หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 275

“นี่…นี่มันวิเศษเกินไปแล้ว เอวผมไม่ปวดแล้ว”

คนนั้นเมื่อกินเสี่ยวหวนตันเข้าไป ดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตะลึงทันที

สิ่งนั้นทำให้เกินการชุลมุนเล็กน้อย ทุกคนต่างพากันเข้ามาขอเสี่ยวหวนตันจากหลินเทียนหู่

แต่ก็มีบางส่วนที่ยังคงสังเกตการณ์ รอดูว่าเมื่อคนพวกนี้กินเข้าไปแล้วจะเป็นเช่นไร

เสี่ยวหวนตันสิบกว่าเม็ดหายไปในพริบตา

และคนที่กินเสี่ยวหวนตันเข้าไปแล้วนั้น ต่างก็มีสีหน้าตะลึง เพราะว่าสรรพคุณของเสี่ยวหวนตัน มีเพียงแค่คนที่กินเข้าไปเท่านั้นที่จะสัมผัสได้

“อัศจรรย์จริงๆ นี่มันยาวิเศษชัดๆ”

“ผมเองก็อยากกลับบ้านแล้ว ควบคุมไม่ได้จริงๆ”

“เยี่ยม เยี่ยมยอดจริงๆ …”

คนที่กินเสี่ยวหวนตันเข้าไปแล้วต่างก็ตกตะลึง จนไม่มีใครสงสัยสรรพคุณของเสี่ยวหวนตันแล้ว

“ท่านหู่ ยังมีอีกไหม ผมจะจ่ายเงินซื้ออีกสักเม็ด”

มีคนเอ่ยถามหลินเทียนหู่

“ต้องขออภัยด้วย เสี่ยวหวนตันนั้นทำมามีจำนวนจำกัด วันนี้มาให้ทดลองกันฟรีๆ สิบกว่าเม็ด แต่หลังจากนี้จะไม่ฟรีแล้ว ใครที่อยากจะซื้อเสี่ยวหวนตันต้องรออีกสามวัน”

หลินเทียนหู่เข้าใจการตลาดแบบเกินดุล ดังนั้นจึงกล่าวกับฝูงชน

“รอสามวันน่ะไม่เป็นไร แต่ว่าเม็ดหนึ่งราคาเท่าไหร่ ผมจองล่วงหน้าเม็ดหนึ่ง”

ถึงขั้นมีคนสั่งจองล่วงหน้าเลย

หลินเทียนหู่ชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้ว “สองล้านต่อหนึ่งเม็ด ขาดแม้แต่หยวนเดียวก็ไม่ได้”

“สองล้าน?” หลายคนต่างตกใจ

ต่อให้เป็นยาวิเศษก็เถอะ แต่สองล้านต่อเม็ดนี่มันจะแพงไปหรือเปล่า

“ท่านหู่ ผมจองยี่สิบเม็ด ตอนนี้วางมัดจำ…”

พ่อค้าที่เพิ่งจะกินเสี่ยวหวนตันเข้าไปพูดขึ้น

ก่อนจะมีผู้เฒ่าหนวดขาวสวมชุดจงซาน สองมือไพล่อยู่ด้านหลังเดินตรงเข้ามา ข้างๆ ผู้เฒ่าคือหัวหน้ากลุ่มมังกรแดงเฝิงซื่อไห่！

เมื่อทุกคนเห็นเฝิงซื่อไห่มา ก็เข้าใจได้ในทันที เฝิงซื่อไห่มาเพื่อแก้แค้น

หลินเทียนหู่มองผู้เฒ่าที่เดินเข้ามา ดวงตาแข็งกร้าว คิ้วขมวดเป็นปม

“ใครที่ไม่เกี่ยวข้อง ไสหัวไปซะ!”

ผู้เฒ่าเดินเข้ามาในห้องโถง กวาดตามองไปรอบๆ ก่อนจะเอ่ยปาก

เสียงของผู้เฒ่าเบามาก อีกทั้งยังพูดลอยๆ แต่เมื่อฝูงชนได้ยินแล้วก็ต่างหวาดหวั่น ราวกับมีค้อนหนักทุบลงมาที่หัวใจของพวกเขาอย่างรุนแรง

คนพวกนี้ก็แค่พวกพ่อค้าตระกูลร่ำรวย ย่อมไม่อยากเข้าร่วมกับการต่อสู้ระหว่างกลุ่ม หลังจากที่ผู้เฒ่าเอ่ยปาก เหล่าพ่อค้าตระกูลร่ำรวยก็พากันวิ่งหนีไปทันที

ในห้องโถงอันใหญ่ เหลือเพียงหลินเทียนหู่ที่เผชิญหน้าอยู่คนเดียว

“หลินเทียนหู่ ท่านนี้คืออาจารย์ของฉัน ปรมาจารย์เยี่ย แล้วคุณเฉินของพวกแกล่ะ”

เฝิงซื่อไห่ถามหลินเทียนหู่ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง