หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 294

ในขณะที่กู่เวิ่นเทียนทำอะไรไม่ได้นั้น บรรยากาศภายในนั้นก็ดุเดือดเป็นอย่างมาก แต่จู่ๆ ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก พร้อมมีชายวัยกลางคนที่สวมใส่ชุดสูทเดินเข้ามา!

ผู้ชายคนนี้คือหลิงเจิ้งชวน มือหนึ่งของเมืองหงเฉิง เขาตรงมาที่นี่ทันทีหลังจากที่เว่ยคุนอันมาที่เมืองหงเฉิง!

"เว่ยคุนอัน ที่นี่คือเมืองหงเฉิง ไม่ใช่เมืองเสิ่งเฉิงคุณทําร้ายคนอื่นในถิ่นของผมตามใจชอบแบบนี้ ไม่เห็นผมอยู่ในสายตาเลยงั้นเหรอ"

หลิงเจิ้นชวนมองบอดี้การ์ดตระกูลซูเหล่านั้นที่ล้มตัวนอนอยู่บนพื้น และซักถามด้วยสีหน้าเย็นชา

การมาถึงของหลิงเจิ้นชวนทําให้เว่ยคุนอันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าแค่ตระกูลซูจะกระทบไปถึงหลิงเจิ้นชวนผู้เป็นมือหนึ่งเมืองหงเฉิง แม้ว่าตระกูลซูจะเป็นผู้ที่รวยที่สุดในเมืองหงเฉิง แต่พวกเขาก็ไม่มีความสามารถที่จะทําให้ผู้นําของเมืองมาช่วยออกหน้าได้!

เขาไม่รู้ว่าที่หลิงเจิ้นชวนมาที่นี่ไม่ใช่เพื่อตระกูลซู แต่มาเพื่อเฉินผิงต่างหาก!

"นายกเทศมนตรีหลิง เรื่องนี้ผมหวังว่าคุณจะไม่เข้ามาแทรกแซง ทำหน้าที่นายกเทศมนตรีของคุณให้ดี แล้วพวกเราก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน!"

เว่ยคุนอันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับการมาของหลิงเจิ้นชวน แต่เขาเองก็ไม่ได้กลัวหลิงเจิ้นชวน แค่นายกเทศมนตรีเล็กๆ ในเมืองหงเฉิง ไม่ได้อยู่ในสายตาเว่ยคุนอันแม้แต่นิด เมื่ออยู่ในเมืองเสิ่งเฉิง ข้าราชการที่มากินข้าวและดื่มกับเว่ยคุนอัน มีคนตำแหน่งต่ำกว่าหลิงเจิ้นชวนที่ไหนกัน!

"ที่นี่คือถิ่นของผม ผมมีหน้าที่ปกป้องความปลอดภัยของประชาชนหงเฉิง คุณทําร้ายคนที่นี่ ผมสามารถส่งคนให้ไปจับกุมตัวคุณได้ในทันที ถ้าไม่อยากทําให้เรื่องมันใหญ่ พาคนของๆคุณกลับไปซะ แล้วผมจะทำเป็นว่าเรื่องนี้ไม่เกิดขึ้นมาก่อน"

เว่ยคุนอันรู้สึกโกรธเคืองกับท่าทีที่หลิงเจิ้นชวนมีต่อเขามาก

"ฮ่าๆๆ ตลกจริงๆ" จู่ๆ เว่ยคุนอันก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน

"ผมจะนั่งรออยู่ตรงนี้ ถ้าแน่จริงก็เรียกคนมาจับผมเลย ถึงเวลาถ้าผมไม่ได้ออกจากคุกละก็ ผมยอมเปลี่ยนแซ่ตามคุณเลย!”

ซูเหวินจงตอนนี้ถือเป็นพ่อตาของเฉินผิงไปแล้วกึ่งหนึ่ง หลินเทียนหู่ไม่มีทางยอมให้เกิดความผิดพลาดกับซูเหวินจงแม้แต่นิดเดียว

เมื่อเห็นว่าหลินเทียนหู่พาคนอื่นมา นอกจากเว่ยคนอันจะไม่ตะลึงแล้ว กลับหัวเราะเสียงดังมากยิ่งขึ้น “ฮ่าๆๆ ยิ่งอยู่ยิ่งน่าสนุกแล้วสิ กระทั่งราชาใต้ดินของเมืองหงเฉิงอย่างหลินเทียนหู่ยังมาเลย ทุกคนที่อยู่ที่นี่วันนี้คงเป็นกลุ่มที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองหงเฉิงแล้วสินะ”

“เว่ยคุนอัน มังกรยังแพ้งูเจ้าถิ่น ต่อให้คุณจะเป็นมังกร แต่หากกล้ามาสร้างเรื่องที่เมืองหงเฉิง ฉันจะทำให้คุณกลับออกไปไม่ได้อีก”

หลินเทียนหู่จ้องไปที่เว่ยคนอันด้วยความโกรธเคือง สายตาของเขาไร้ซึ่งความหวาดกลัว

เมื่อกินยารวบรวมพลังเข้าไป ความสามารถของหลินเทียนหู่ก็เพิ่มขึ้น ส่งผลทำให้ความกล้าเขาก็มากขึ้นเช่นกัน โดยเฉพาะหลังจากช่วงนี้ที่ติดตามเฉินผิง เขาได้เห็นความสามารถของเฉินผิง ก็ยิ่งทำให้เขาไร้ซึ่งความหวาดหวั่น!

ถ้าเป็นในเมื่อก่อน ไม่ว่าหลินเทียนหู่จะกล้ามากแค่ไหน ก็ไม่มีทางกล้าพูดกับเว่ยคุนอัน ผู้นำตระกูลเว่ยแบบนี้แน่ เพราะตำแหน่งของพวกเขานั้นอยู่คนละชั้นกันโดยสิ้นเชิง!