หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 302

กู้อวี่เฟยและซูอวี่ฉีไม่ได้เจอกันมานานหลายปี ทั้งสองคนพูดคุยกันไม่หยุด

“พี่อวี่ฉี แฟนพี่เป็นคุณชายตระกูลไหนเหรอ”

กู้อวี่เฟยถาม

“เขาไม่ใช่แฟนพี่!” ซูอวี่ฉีส่ายหน้าเป็นพัลวัน

“ยอมรับเถอะน่า ฉันเห็นหมดแล้ว ถ้าเขาไม่ใช่แฟนพี่เขาจะนั่งกับพี่เหรอ หนำซ้ำพี่ยังให้เขาโอบอีก พี่แอบคุณลุงหนีออกมาใช่ไหม”

กู้อวี่เฟยส่งยิ้มให้ซูอวี่ฉีอย่างขี้เล่น

“เปล่าสักหน่อย คุณพ่อรู้ว่าพี่มาอวิ๋นเฉิงเถอะ!” ซูอวี่ฉีรีบร้อนอธิบาย

ไม่อย่างนั้นกู้อวี่เฟยคงได้เข้าใจว่าซูอวี่ฉีแอบหนีออกมาแล้วโทรศัพท์ไปบอกซูเหวินจงแน่ๆ

“พี่ชายสุดหล่อ พี่เป็นคุณชายตระกูลไหนเนี่ย ทำให้พี่อวี่ฉีหลงได้ แสดงว่าต้องมีของดี”

ตอนนี้กู้อวี่เฟยไม่รู้สึกกลัวแล้ว เธอพูดคุยหยอกล้อกับเฉินผิงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ “ผมไม่ใช่คุณชายตระกูลไหนทั้งนั้นแหละ ตอนนี้เป็นแค่คนตกงานที่ลูกพี่ลูกน้องคุณเลี้ยงดู เสื้อผ้าชุดนี้ของผมเธอก็เป็นคนซื้อให้”

ชุดสูทที่เฉินผิงกำลังใส่อยู่ ซูอวี่ฉีเป็นคนซื้อให้เขาจริงๆ

“หนุ่มหน้าขาว?” กู้อวี่เฟยตะลึง ก่อนจะหลุดปากออกมาสามคำ

“เฟยเฟย! อย่าพูดจาซี้ซั้ว” ซูอวี่ฉีถลึงตาใส่กู้อวี่เฟย ก่อนจะมองเฉินผิงด้วยแววตาขอโทษขอโพย “เฉินผิง ลูกพี่ลูกน้องฉันนิสัยเป็นแบบนี้ คุณอย่าถือสาเลย”

เฉินผิงยิ้ม “นิสัยค่อนข้างดีเลยนะ ผมชอบ”

“ชอบฉันก็ไม่มีประโยชน์ ฉันเป็นน้องสะใภ้พี่!” กู้อวี่เฟยเอ่ยติดตลก

เฉินผิงยกยิ้มอย่างจนปัญญา แม้ว่ากู้อวี่เฟยจะพูดจาทำร้ายจิตใจคน แต่นิสัยค่อนข้างตรงไปตรงมาเหมือนกับซูอวี่ฉี

ไม่นานกู้อวี่เฟยก็ขับรถมาถึงร้านอาหารยุโรปร้านหนึ่ง หลังจากที่จอดรถเธอก็พาซูอวี่ฉีและเฉินผิงเดินเข้าไปข้างใน

หญิงสาวผมลอนใหญ่นั่งอยู่ที่โต๊ะตรงมุมร้าน แว่นกันแดดสีดำเสียบไว้ตรงหน้าอก ท่าทางตั้งใจดูโทรศัพท์มีเสน่ห์ราวกับสาววัยทำงาน

หลังจากนั่งลงกู้อวี่เหยาก็ส่งยิ้มให้ซูอวี่ฉีแล้วกระซิบเสียงเบา “อวี่ฉี คุณชายตระกูลไหนเนี่ย ดูท่าทางไม่เลวเลย!”

“พี่ อย่าถามเลย ฉันจะบอกให้นะ…”

กู้อวี่เฟยสะกิดกู้อวี่เหยาก่อนจะกระซิบกระซาบ ไม่รู้ว่าพูดอะไรกัน

ไม่รู้ว่ากู้อวี่เฟยพูดอะไร แต่สีหน้าของกู้อวี่เหยาดูย่ำแย่ลงเรื่อยๆ สายตาที่มองเฉินผิงก็เปลี่ยนไป

“อวี่ฉี จะมีแฟนก็ต้องหาคนที่หนักแน่น ด้วยฐานะเธอในตอนนี้จะต้องมีคนอยากจีบเธอเยอะแน่ๆ ตอนนี้เธอยังเด็กต้องเลือกให้ดี อย่าได้ถูกหลอก ไม่งั้นแต่งงานไปได้เสียใจแน่”

กู้อวี่เหยามองซูอวี่ฉีก่อนจะพูด แต่เห็นได้ชัดว่าตั้งใจพูดให้เฉินผิงฟัง

“พี่อวี่เหยา เข้าใจผิดแล้ว ที่จริง…”

“ไม่ต้องอธิบายหรอก พี่เข้าใจ พี่ก็เคยอายุเท่าเธอมาก่อน”

ไม่ทันรอให้ซูอวี่ฉีพูดจบ กู้อวี่เหยาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อนจะมองไปทางเฉินผิง “มีมือมีเท้ามันไม่ดีตรงไหน หรือเกาะผู้หญิงกินมันดีขนาดนั้นเลย?”