หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 305

นึกถึงเมื่อก่อนที่ตระกูลเว่ยถูกศัตรูบุกมาล้างแค้น ถูกคนร้อยกว่าคนปิดล้อม สมาชิกตระกูลเว่ยตกอยู่ในอันตราย ท้ายที่สุดตระกูลเว่ยก็พ้นวิกฤตินั้นมาด้วยลุงฝูเพียงคนเดียว นับตั้งแต่นั้นตระกูลเว่ยก็นับเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกครอบครัว

“ลุงฝู พาคนไปที่อวิ๋นเฉิง เอาตัวไอ้พวกที่ทิ้งคุณชายกลับมา ถ้าจับเป็นไม่ได้ ก็เอาศพมันกลับมา เรื่องนี้ถ้าจัดการไม่ดี ตระกูลเจียงจะยิ่งดูถูกพวกเราตระกูลเว่ย!”

ไม่ว่าอย่างไรก็ตามตอนนี้เว่ยคุนอันต้องจัดการเฉินผิงให้สิ้นซาก มิเช่นนั้นขาได้ถูกภรรยาด่าทั้งวัน ถูกตระกูลเจียงดูถูกจนเขาไม่กล้าตอกกลับ

“คุณท่านวางใจ ผมจะไปพาตัวพวกมันกลับมาให้เอง”

ลุงฝูพยักหน้าก่อนจะหันหลังเดินออกไป

เช้าวันรุ่งขึ้น

พวกเฉินผิงเพิ่งจะตื่นนอนกำลังทานอาหารเช้าอยู่ที่โรงแรม จู่ๆ กู้อวี่เฟยก็ขับรถมาหา

“พี่อวี่ฉี พี่จื้อกังกลัวว่าพวกพี่จะไม่รู้จักทาง เลยให้ฉันมาพาพวกพี่ไป”

กู้อวี่เฟยพูดกับซูอวี่ฉี

“ได้ งั้นพวกเราไปกันเถอะ”

ซูอวี่ฉีพยักหน้า

“พี่อวี่ฉี เมื่อคืนพี่ไม่ได้นอนด้วยกันกับแฟนพี่เหรอ”

กู้อวี่เฟยเดินมาตรงหน้าซูอวี่ฉีก่อนจะกระซิบถาม

“พูดจาเหลวไหล พวกเรานอนคนละห้อง”

ซูอวี่ฉีถลึงตาใส่กู้อวี่เฟย

เมื่อมีกู้อวี่เฟยนำทาง ไม่นานพวกเฉินผิงก็มาถึงร้านใหญ่ของเหรินเหอถัง

“พี่ใหญ่เหอ คุณไปก่อนเถอะ พวกเราไม่รีบ” เฉินผิงยิ้ม

เหอจื้อกังพยักหน้า “เด็กๆ ยกน้ำชามาหน่อย”

หลังจากที่ส่งคนไปยกน้ำชามาให้พวกเฉินผิง เหอจื้อกังก็ออกไป ขณะนั้นมีชายวัยกลางคนนั่งอยู่ที่โต๊ะแปดเซียน เหอจื้อกังก็เดินไปนั่งลงตรงข้ามชายคนนั้น

ทั้งสองคนพูดคุยกัน บนโต๊ะแปดเซียนมีกล่องไม้วางอยู่ ราวกับกำลังเจรจาซื้อขายกัน

เฉินผิงนั่งลงจิบชาบนโต๊ะ ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ อย่างเบื่อหน่าย

“ประธานเหอ นี่เป็นโสมป่าอายุมากกว่าร้อยปีของผม คุณลองดูคุณภาพก่อน ดูหัวแล้วก็รากมันสิ นี่เป็นโสมชั้นดีแน่นอน ผมขายให้คุณยี่สิบล้านไม่แพงเลยสักนิด ถ้าเหรินเหอถังของคุณไม่เอา ผมก็จะไปถงเหรินถัง แค่ยี่สิบล้านพวกเขาต้องรับแน่นอน”

ชายวัยกลางคนคนนั้นเอ่ยกับเหอจื้อกังเสียงดัง