หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 308

ทั้งห้าคนไปที่ตลาดยาที่ใหญ่ที่สุดในอวิ๋นเฉิง แต่เดินวนรอบหนึ่งแล้วเฉินผิงก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย สมุนไพรในตลาดนี้ล้วนมีแต่ระดับทั่วไป หรือต่อให้เป็นสมุนไพรที่มีอายุร้อยปี ก็ถูกแยกเป็นส่วนเล็กๆ ไม่หลงเหลือพลังอะไรเลย

“สหายเฉินผิง สมุนไพรในตลาดยาแห่งนี้ไม่มีอะไรถูกใจคุณเลยเหรอ”

เหอจื้อกังเห็นสายตาที่ดูผิดหวังของเฉินผิงจึงเอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

เฉินผิงพยักหน้า “สมุนไพรที่ผมต้องการต้องมีอายุหนึ่งร้อยปีขึ้นไปและคุณภาพดี สินค้าของที่นี่ล้วนมีแต่ระดับทั่วไป ไม่มีของที่ผมต้องการ”

เหอจื้อกังได้ยินดังนั้นก็ลังเลสักพักก่อนจะกัดฟันพูด “ผมจะพาคุณไปดูร้านยาแต่ละร้าน ในมือพวกเขาล้วนมีของดีล้ำค่าทั้งนั้น แต่ว่าจะขายหรือไม่ขายนั้นก็บอกไม่ได้”

ทำกิจการเดียวกันก็ย่อมถือเป็นศัตรู ดังนั้นเหอจื้อกังจึงไปที่ร้านยาคนอื่นน้อยครั้งมาก เพราะเป็นคู่แข่งกันอีกฝ่ายก็มันจะเตรียมการป้องกัน อีกทั้งจะไม่มีการนำของล้ำค่าออกมาให้ดู เขาจึงลังเล

แต่เฉินผิงช่วยเหลือเขาในเรื่องใหญ่ขนาดนั้น เขาก็ย่อมต้องยอมแบกหน้าไปดูที่ร้านเครื่องยาของคนอื่น

“ลำบากพี่ใหญ่เหอแล้ว”

เฉินผิงเอ่ยอย่างซาบซึ้ง

“ยังไงก็ครอบครัวเดียวกัน พวกเราไปกันเถอะ…”

เหอจื้อกังพาเฉินผิงไปที่ร้านเครื่องยาสมุนไพรถงเหรินถังที่ใหญ่ที่สุดในอวิ๋นเฉิง ถงเหรินถังมีพื้นที่กว่าพันตารางเมตร หน้าทางเข้ามีคนเข้าออกคึกคัก ดูแล้วยุ่งวุ่นวายมากกว่าเหรินเหอถังของเหอจื้อกังอีก

“สหายเฉินผิง ที่ถงเหรินถังมีสมุนไพรอายุมากกว่าร้อยปีมากมาย ได้ยินมาว่าของล้ำค่าของที่นี่คือหลินจือพันกว่าปี ทั่วอวิ๋นเฉิงมีเพียงร้านถงเหรินถังนี่แหละที่มีสมุนไพรอายุมากกว่าพันปี นี่แหละที่เป็นเครื่องยืนยันตำแหน่งของถงเหรินถังในอวิ๋นเฉิงอีกด้วย”

เหอจื้อกังแนะนำพลางพาเฉินผิงเดินเข้าไปด้านใน

เมื่อเข้ามาถึงด้านในโถงใหญ่ เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงพลังที่พุ่งเข้ามา สายตาจับจ้องไปที่สมุนไพรนานาชนิดในห้องโถงอย่างประหลาดใจ

“พี่ใหญ่เหอ สมุนไพรอายุมากกว่าร้อยปีของถงเหรินถังก็จัดวางไว้ที่โถงใหญ่นี้เหรอ”

เมื่อเห็นชายแก่ เหอจื้อกังก็รีบโค้งตัวทำความเคารพ

“ไม่รบกวน ไม่รบกวน พวกเราไปดื่มชาที่ด้านหลังกัน”

ชายแก่หัวเราะ ทำท่าผายมือเป็นการเชื้อเชิญ

เหอจื้อกังพยักหน้า ก่อนจะเดินตามหลังชายแก่ไปยังลานด้านหลัง

ระหว่างทางเฉินผิงก็ได้รู้ว่าผู้อาวุโสโจวมีชื่อว่าโจวจื้อเฉียนจากคำบอกเล่าของเหอจื้อกัง เขาไม่ใช่คนอวิ๋นเฉิง ตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นเขามาที่อวิ๋นเฉิงก่อนจะบุกตะลุยไปทั่วทุกที่ แล้วก็มาผู้ขาดตลาดเครื่องสมุนไพรที่อวิ๋นเฉิง

แต่เพราะอายุที่เพิ่มมากขึ้นโจวจื้อเฉียนก็เลิกบุกตะลุยไปทั่ว แต่เลือกที่จะเปิดตลาดของอวิ๋นเฉิงจนมีร้านเครื่องยาสมุนไพรมากมายมาประชันขันแข่ง แต่พวกสมุนไพรล้ำค่าก็ยังคงเป็นถงเหรินถังที่ควบคุมไว้ได้

หลังจากนั่งลงที่ลานด้านหลังแล้ว เหอจื้อกังก็เข้าประเด็นเลยทันที “ผู้อาวุโสโจว สหายของผมคนนี้อยากจะนำเข้าสมุนไพรที่อายุมากกว่าร้อยปีสักล็อต ผมรู้ว่าทั้งอวิ๋นเฉิงของพวกเรามีแค่ถงเหรินถังที่มีสมุนไพรล้ำค่ามากมาย ดังนั้นจึงพาเขามาที่นี่”