หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 323

“อาจารย์ปู้ซวีตายตาไม่หลับ ผมพยายามทำให้เขาหลับตา แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะทำได้เลย!”

กู้เวิ่นเทียนไม่กล้ามองตรงไปยังอาจารย์ปู้ซวี กล่าวด้วยใบหน้าโศกเศร้า!

เฉินผิงย่อตัวลงอย่างช้าๆ มือข้างหนึ่งลูบใบหน้าของอาจารย์ปู้ซวีอย่างนุ่มนวล “อาจารย์ปู้ซวี วางใจเถอะ ความแค้นของคุณผมจะแก้แค้นให้คุณอย่างแน่นอน!”

ขณะที่เฉินผิงปล่อยมือ ตาทั้งสองข้างของอาจารย์ปู้ซวีก็ปิดลงเสียแล้ว

เฉินผิงลุกขึ้นแล้วกวาดตามองพระวิหาร แต่ไม่เห็นศพของคนอื่น เขาจึงกล่าวว่า “เสี่ยวหรูลูกสาวของอาจารย์ปู้ซวีล่ะ”

กู้เวิ่นเทียนส่ายหัว ส่วนหลิงเจิ้นชวนกล่าวว่า “ไม่รู้ว่าไปที่ไหนเหมือนกันครับ หลังจากพวกเราทราบข่าวและรีบเดินทางมา ก็ปิดล้อมสถานที่เกิดเหตุไว้แล้ว ไม่มีคนอื่นเลย สถานที่เกิดเหตุก็เป็นเหมือนตอนนี้ ไม่มีใครเคลื่อนไหว!”

“ใครกันที่โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ แม้กระทั่งวัดเต๋าก็ยังลงมือฆ่าได้!”

กู้เวิ่นเทียนกัดฟันกล่าวด้วยความโกรธเกลียด

ตอนนี้มีคนคนหนึ่งแวบขึ้นมาในหัวของเฉินผิง แต่ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐาน เฉินผิงจึงไม่กล้าตัดสิน!

“ท่านกู้วางใจเถอะ ผมให้แผนกสืบสวนคดีอาญาสืบสวนอย่างละเอียดแล้ว เชื่อว่าอีกไม่นานจะได้รู้ว่าใครเป็นฆาตกร!”

หลิงเจิ้นชวนกล่าวด้วยใบหน้าโศกเศร้าเช่นกัน

“หลิงเจิ้นชวนสั่งให้ทุกคนหยุดตรวจสอบเรื่องนี้เถอะ มีบางเรื่องที่คนธรรมดาตรวจสอบไม่ได้ ให้ผมจัดการเรื่องนี้เถอะครับ!”

เฉินผิงรู้ว่าคนที่ทำเรื่องนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่!

หลิงเจิ้นชวนตะลึงเล็กน้อย หลังจากมองเฉินผิงครู่หนึ่ง เขาก็ผงกศีรษะ “ได้ครับ ผมจะสั่งให้พนักงานสืบสวนถอนกำลังทั้งหมด!

พอหลิงเจิ้นชวนพูดจบ ก็มีเสียงจอแจดังเข้ามาจากด้านนอก

เฉินผิงและพรรคพวกพุ่งออกไปอย่างรีบร้อน พอถึงประตูทางเข้าวัดเต๋า ก็เห็นร่างร่างหนึ่งซึ่งสวมใส่จีวรของนักบวชเต๋า นักพรตอู๋เหวยที่ทั่วร่างกายเปียกโชกกำลังโต้เตียงกับพนักงานสืบสวนอยู่

“ปล่อยให้เขาเข้ามาเถอะ...”

เมื่อได้ยินนักพรตอู๋เหวยเอ่ยถึงนักพรตเมี่ยเจวี๋ย เฉินผิงก็รู้สึกแน่ใจ เมื่อครู่เขาก็นึกถึงนักพรตเมี่ยเจวี๋ย ตอนที่ฆ่าเลี่ยวเฟยเพื่อแย่งถาดชีซิง เขาคิดนักพรตเมี่ยเจวี๋ยคงจะไม่มีทางยอมวางมือแน่ ถึงอย่างไรของล้ำค่าอย่างถาดชีซิง ก็พบได้ยากบนโลก

แต่ทว่าเฉินผิงนึกไม่ถึง ว่านักพรตเมี่ยเจวี๋ยจะโหดเหี้ยมเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าพวกมันจะไม่ไปรบกวนตัวเอง แต่กลับตรงไปฆ่าคนทั้งวัดเหลยหมิง!

“นักพรตอู๋เหวย ทำไมท่านถึงรู้ว่านักพรตเมี่ยเจวี๋ยเป็นคนทำ”

กู้เวิ่นเทียนเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

“ศิษย์น้องที่หักหลังข้าเป็นคนบอกข้า ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่รีบมาอย่างนี้หรอก พวกเราฆ่าเลี่ยวเฟย ศิษย์น้องที่ทรยศข้าจึงหลอกให้นักพรตเมี่ยเจวี๋ยฆ่าคนทั้งวัดเหลยหมิง เพื่อแก้แค้นให้ลูกศิษย์ของเขา หลังจากเหตุการณ์สิ้นสุดแล้วเขาก็บอกให้ข้ามาเก็บศพ...”

นักพรตอู๋เหวยกัดฟันด้วยความโกรธ ความอาฆาตแค้นแผ่ซ่านออกมาทางสายตา

“สติฟั่นเฟือนจริงๆ เรื่องแบบนี้นักบวชสมควรทำที่ไหน!”

เมื่อหลิงเจิ้นชวนได้ยิน ก็หยุดประหลาดใจไม่ได้