หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 326

โครม...

หลังจากเสียงประตูไม้กลายเป็นผุยผง เฉินผิงก็เห็นชายชราเนื้อตัวมอมแมมที่ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครากำลังคร่อมอยู่บนร่างของเสี่ยวหรู ขณะนี้เรือนร่างของเสี่ยวหรูเหลือเพียงชุดชั้นในน้อยชิ้น!

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยได้ยินความเคลื่อนไหวจึงรีบลุกขึ้นและหันหลังกลับ คาดไม่ถึงว่าคนแปลกหน้าที่เขาเห็นจะเป็นชายหนุ่มวัยเยาว์ เขาขมวดหัวคิ้วทันที!

“พี่ใหญ่เฉิน ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย...”

เมื่อเสี่ยวหรูเห็นเฉินผิง จึงร้องขอความช่วยเหลืออย่างสุดชีวิต ทั้งยังใช้ผ้าห่มคลุมเรือนร่างของตัวเองไว้ด้วย!

“เจ้าหนุ่ม แกเป็นใคร รู้ผลลัพธ์ที่จะตามมาหลังจากบุกเข้ามาในวัดซยงหมิงของข้าไหม”

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยกล่าวด้วยใบหน้าโกรธเคือง

“ฉันคือคนที่ฆ่าลูกศิษย์ของแกและแย่งถาดชีซิงของแกมาไง ถ้ามีความสามารถก็เข้ามาแย่งถาดชีซิงกลับไปได้เลย!”

เฉินผิงแสดงถาดชีซิง พลันกล่าวด้วยใบหน้าอาฆาต

เมื่อเห็นถาดชีซิง ดวงตาของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยจึงเป็นประกาย “ไอ้เจ้าหนุ่มนี่ ถือว่าแกใจกล้าดีมาก คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพาตัวเองบุกมาถึงที่ งั้นวันนี้ผินเต้าจะจัดการแกเอง!”

พูดจบเสื้อคลุมของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็ขยับแม้ไร้สายลม ตามมาด้วยกำปั้นที่พุ่งไปยังเฉินผิง

ตาสองดวงของเฉินผิงปรากฏแสงเยือกเย็น เขามองนักพรตเมี่ยเจวี๋ยเขม็ง ความอาฆาตแค้นภายในร่างกายพุ่งทะยานจนถึงขีดสุด!

“วันนี้ฉันจะทวงความยุติธรรมจากนักพรตชั่วร้ายอย่างแกให้กับทุกคน...”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ พลังจิตวิญญาณตรงจุดตันเถียนก็พลุ่งพล่าน จากนั้นจึงไหลมาบรรจบกันที่กำปั้นของเฉินผิง ขณะนี้กำปั้นของเฉินผิงเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยแสงบางอย่าง!

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาแสดงความประหลาดใจออกมาเล็กน้อย แต่นักพรตเมี่ยเจวี๋ยไม่หยุดเหวี่ยงกำปั้น ซ้ำยังเพิ่มแรงภายในขึ้นเล็กน้อยอีกด้วย

ปัง...

หลังจากเกิดเสียงดังอึกทึก ภายในห้องทั้งห้องก็ถูกลมพัดกระหน่ำจนพังยับเยิน

ตึงตึงตึง...

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยเซถอยไปติดต่อกันสองสามก้าวจึงจะทรงตัวให้มั่นคงได้ แถมยังเกิดอาการชาทั่วทั้งแขน!

ส่วนเฉินผิงก็ยืนนิ่งด้วยสีหน้าเยือกเย็น!

ดวงตาของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยปรากฏความหวาดผวาขึ้นแวบหนึ่ง เขาคิดไม่ถึงว่าคนอายุน้อยอย่างเฉินผิงจะมีความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้

“แกเป็นผู้บำเพ็ญเพียรงั้นเหรอ” นักพรตเมี่ยเจวี๋ยหรี่ตาลงเล็กน้อย “มิน่าล่ะถึงบุกเข้ามาโดยไม่เกรงกลัว!”

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยมองตัวตนของเฉินผิงออก ดูเหมือนเขาจะเคยคลุกคลีอยู่กับนักบำเพ็ญเพียร!

เมื่อนักพรตเมี่ยเจวี๋ยมองตัวตนของตัวเองออก เฉินผิงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็รู้สึกแปลกใจกับความแข็งแกร่งของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยเล็กน้อย ถ้าหากความแข็งแกร่งของเฉินผิงไม่ได้รับการเลื่อนขั้นถึงระดับที่เก้าของการฝึกลมปราณ หมัดนี้ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าใครจะแพ้หรือจะชนะ!

“ในเมื่อรู้แล้ว ทำไมถึงยังไม่รีบคุกเข่ายอมรับความตายอีก”

เฉินผิงกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่ม แกช่างอวดดีจริงๆ!” จู่ๆ นักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็หัวเราะดังลั่น “ก็แค่ผู้บำเพ็ญเพียรต่ำต้อยคนหนึ่ง ผินเต้าอยากดูดพลังของแกอยู่พอดี จงมอบพลังให้ข้าซะ!”

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยหัวเราะยกใหญ่ ทันใดนั้นเขาก็กระโดดขึ้น แบมือสองข้างเหมือนกับกรงเล็บนักอินทรีย์ พลันพุ่งเข้าไปจับเฉินผิงอย่างรวดเร็ว!

เฉินผิงจับข้อมือของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยอย่างง่ายดาย ส่วนนักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็ไม่ขัดขืนเลยสักนิด เหมือนกับตั้งใจให้เฉินผิงจับข้อมือของตัวเองอย่างไรอย่างนั้น

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็จับข้อมือเฉินผิงได้อย่างง่ายดายเช่นกัน ทั้งสองคนผลัดกันจับฝ่ายตรงข้าม ทั้งยังแข่งกันใช้กำลังภายใน!

จู่ๆ นักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็ขดมุมปากขึ้น รอยยิ้มเย้ยหยันที่สื่อว่าแผนชั่วได้ประสบผลสำเร็จปรากฏออกมา จากนั้นเฉินผิงก็รู้สึกพลังจิตวิญญาณตรงจุดตันเถียนของตัวเองเกิดปั่นป่วนราวกับคลื่นทะเล ทั้งยังพรั่งพรูไปยังแขนของตัวเองอย่างสุดกำลัง!

หลังจากพลังจิตวิญญาณทะลักเข้าไปที่แขน คาดไม่ถึงว่าจะโดนนักพรตเมี่ยเจวี๋ยจะดูดพลังเข้าไปในร่างของตัวเองทันที!

คราวนี้สีหน้าของเฉินผิงเปลี่ยนไปมาก เขาคิดไม่ถึงว่านักพรตเมี่ยเจวี๋ยจะมีทักษะยอดเยี่ยมแบบนี้ด้วย!

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าเห็นแกอายุน้อย นึกไม่ถึงว่าพลังจิตวิญญาณจะพลุ่งพล่านเช่นนี้ ครั้งนี้ข้าจะเสพสุขให้หนำใจไปเลย!”

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยหัวเราะยกใหญ่ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ!

เมื่อรู้สึกว่าพลังจิตวิญญาณภายในร่างกายของตัวเองไหลหายไปอย่างต่อเนื่อง เฉินผิงก็คิดบางอย่างออก ในเมื่อจิตตวิสุทธิของตัวเองสามารถดูดซับทุกอย่างจากการบำเพ็ญฌานได้ ถ้าเช่นนั้นก็สามารถดูดซับพลังงานจากร่างกายของบุคคลอื่นได้ใช่หรือไม่