หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 327

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เฉินผิงก็หักเหจิตตวิสุทธิทันที ไม่นานพลังจิตวิญญาณที่หลั่งไหลออกไปอย่างต่อเนื่องก็หยุดชะงัก!

ทันใดนั้นจุดตันเถียนของเฉินผิงก็ก่อตัวเป็นระลอกคลื่นและเริ่มดูดซับพลังงานจากร่างกายของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยอย่างสุดกำลัง!

จู่ๆ นักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็รู้สึกผิดปกติ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ดวงตาปรากฏความหวาดผวาออกมา!

“แก...ทำไมแกถึงใช้ทักษะซีซิงของข้าได้”

นักพรตเมี่ยเจวี๋ยกล่าวด้วยความประหลาดใจ!

เมื่อรู้สึกว่าพลังงานภายในร่างกายของตัวเองไหลหายไปอย่างต่อเนื่อง นักพรตเมี่ยเจวี๋ยจึงพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นอย่างสุดชีวิต แต่ขณะนี้เฉินผิงเปรียบเสมือนหินแม่เหล็กขนาดใหญ่ ดูดเขาแน่นจนขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!

ผิวหนังบนร่างกายของนักพรตเมี่ยเจวี๋ยเริ่มชราลงอย่างรวดเร็ว เขาหวาดผวาสุดขีด!

สิบนาทีผ่านไป นักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็เหลือเพียงร่างกาย ดวงตาสองดวงยังคงเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว ส่วนอื่นๆ ของร่างกายก็คดงอเข้าหากัน!

เมื่อเฉินผิงปล่อยมือ นักพรตเมี่ยเจวี๋ยก็ล้มลงพื้น สันดานของเขาไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์มาตั้งนานแล้ว พอตายไป นักพรตเมี่ยเจวี๋ยคนนี้ก็ไม่สามารถส่งเสียงได้อีกครั้ง

เมื่อรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เฉินผิงก็รู้สึกประหลาดใจอย่างต่อเนื่อง ครั้งนี้ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นไม่น้อย เขานึกไม่ถึงจริงๆ ว่าจิตตวิสุทธิยังใช้ประโยชน์แบบนี้ได้ เฉินผิงไม่เคยคิดมาก่อน!

“พี่...พี่ใหญ่เฉินผิง...”

เสี่ยวหรูเรียกเฉินผิงอย่างขลาดๆ!

ทันใดนั้นเฉินผิงก็ตื่นจากความตื่นเต้น เขารีบถอดเสื้อคลุมของตัวเองและคลุมเรือนร่างของเสี่ยวหรูทันที!

หลังจากที่เฉินผิงพยุงเสี่ยวหรูออกไปจากพระวิหาร นักพรตอู๋เหวยกับซวนจีจื่อยังคงต่อสู้กันอยู่ ทั้งสองคนเหงื่อเปียกโชก บนพื้นยังมีศพของพวกเต้าถงนอนเกลื่อนกลาด!

คาดว่าตอนนี้ทั้งสองคนคงจะถึงขีดจำกัดแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวล้วนรู้สึกถึงความเหน็ดเหนื่อย แต่ทั้งสองฝ่ายยังคงกัดฟันสู้ ต่างฝ่ายต่างไม่ละความพยายาม เพราะพวกเขารู้ว่าการลดละความพยายามและประมาท อาจทำให้ถูกพรากชีวิตได้!

“อาจารย์ลุง...”

ซวนจีจื่อกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ตามด้วยทรุดลงพื้นอย่างรุนแรง แม้อยากจะตะเกียกตะกายลุกขึ้นก็ทำไม่ได้!

“คนทรยศ ข้าอยากเห็นจังว่าแกจะหนีอย่างไร!”

เมื่อเห็นซวนจีจื่อกระอักเลือด นักพรตอู๋เหวยจึงตะคอกด้วยความโกรธเคือง

“ศิษย์...ศิษย์พี่ ปล่อย...ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าผิดไปแล้ว ข้าผิดไปแล้ว ไอ้นักพรตเมี่ยเจวี๋ยบังคับข้า มันบีบบังคับข้า ศิษย์พี่ได้โปรดอย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้าเลย...”

ซวนจีจื่อที่นอนอยู่บนพื้น ขอความเมตตาจากนักพรตอู๋เหวยอย่างสุดชีวิต ความปรารถนาที่อยากจะมีชีวิตรอดของเขารุนแรงมาก!

“คนอย่างแก ถึงตายไปแล้วก็ต้องตกนรก ควรค่าแก่การใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ซะที่ไหน”

เมื่อนักพรตอู๋เหวยพูดจบ เขาก็เตะศีรษะของซวนจีจื่ออย่างรุนแรง!

ศีรษะของซวนจีจื่อโดนเตะจนแตก จากนั้นเขาก็ตายสนิททันที นักพรตอู๋เหวยซึ่งโดนดูดพลังงานไปจนหมดก็ทรุดตัวลงบนพื้นในชั่วพริบตา!