หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 338

อวิ๋นเฉิง ซูอวี่ฉีไม่ได้นอนทั้งคืน เธอกำลังเป็นห่วงเฉินผิง

หลินเทียนหู่รีบขอกำลังด่วนจากหงเฉิงเป็นร้อยคนเดินทางมายังอวิ๋นเฉิง พวกเขาล้อมปกป้องโรงแรมที่ซูอวี่ฉีอยู่เอาไว้อย่างหนาแน่น ทำเอาเจ้าของโรงแรมตกใจ คิดว่าตนนั้นไปเผลอหาเรื่องใครเข้า!

จนพระอาทิตย์ค่อยๆ ลอยขึ้น เฉินผิงจึงขับรถที่หัวรถนั้นเปลี่ยนรูปทรงไปนานแล้วกลับมา เมื่อเห็นว่าสภาพรถเยินจนจะพัง หัวใจของซูอวี่ฉีก็บีบรัดเข้าด้วยกัน!

เมื่อเฉินผิงลงจากรถ ซูอวี่ฉีก็โผเข้าไปหาในทันที “เฉินผิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม?”

ซูอวี่ฉีถามไถ่ด้วยความห่วงใย

“ผมไม่เป็นไร ก็แค่ตระกูลเว่ยเล็กๆ จะทำผมบาดเจ็บได้ยังไงกัน!”เฉินผิงพูดพร้อมยิ้มอ่อน

บัดนี้กู้อวี่เหยาเองก็ลงจากรถแล้ว เมื่อเห็นว่าซูอวี่ฉีและเฉินผิงกำลังกอดกัน ภายในใจของกู้อวี่เหยาก็รู้สึกเศร้าโศก

“อวี่เหยา เธอ...เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เหอจื้อกังเห็นว่าอวี่เหยาถูกช่วยกลับมาได้ จึงรีบก้าวเข้าไปหา อยากปลอบเธอในอ้อมกอดของเขา

กู้อวี่เหยากลับผลักเหอจื้อกังออก เธอไม่ได้ให้เขากอดเธอ เธอเพียงแค่มองอย่างเย็นชาจากนั้นก็กล่าวอย่างนิ่งๆ “ไม่เป็นไร”

เหอจื้อกังชะงัก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมกู้อวี่เหยาถึงได้เย็นชากับตนเช่นนี้?

“พี่อวี่เหยา ขอบคุณ ขอบคุณพี่มากจริงๆ พี่เป็นคนช่วยฉันเอาไว้...”

บัดนี้ซูอวี่ฉีปล่อยตัวเฉินผิง แล้วเดินเข้าไปกอดกู้อวี่เหยา ด้วยสีหน้าซาบซึ้งแทน!

“ยัยบ๊อง ฉันเป็นพี่สาวเธอ ตอนมีอันตรายก็ต้องยืนปกป้องเธออยู่ด้านหน้าสิ อีกอย่างควรเป็นฉันมากกว่าที่ต้องขอบคุณเธอ...”

กู้อวี่เหยายิ้มอ่อน สายตาเหลือบมองไปทางเฉินผิงอย่างไม่รู้ตัว

เพลิงใหญ่ที่ตระกูลเว่ย ทำให้ตระกูลใหญ่ๆ หลายตระกูลในเสิ่งเฉิงต่างก็ระมัดระวังตัวขึ้นมา ต่างก็นิ่งเพื่อรอดูการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ ธุรกิจของตระกูลเว่ยในเสิ่งเฉิงเรียกได้ว่าไม่น้อยเลย ตอนนี้ตระกูลเว่ยหายไป แต่ธุรกิจเหล่านั้นกลับไม่มีคนมารับช่วงต่อ ดังนั้นตระกูลใหญ่หลายๆ ตระกูลต่างก็จ้องเนื้อก้อนใหญ่ก้อนนี้อยู่

ตอนเว่ยคุนอันอยู่ แต่ล่ะคนต่างเคารพกันเป็นพี่น้อง แต่ตอนนี้เว่ยคุนอันไม่อยู่ คนที่เคยเคารพกันต่างก็กลายเป็นหมาป่าหิวโซ ที่พร้อมจะแบ่งทรัพย์สินตระกูลเว่ยได้ทุกเมื่อ!

บัดนี้ในคฤหาสน์ตระกูลเว่ย ต่างก็ถูกพนักงานสืบสวนที่อยู่ในเครื่องแบบล้อมเอาไว้ ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้าไปเด็ดขาด กระทั่งที่ที่ห่างไปหลายวารอบๆ ก็วางแนวกั้นตำรวจเอาไว้ เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลเว่ยกันแน่ ไม่มีใครรู้!

บัดนี้ ชายวัยกลางคนที่สวมใส่ชุดไปรเวท ทรงหน้าสี่เหลี่ยม คิ้วบนใบหน้าขมวดกันแน่น กำลังใช้มือของเขาปิดปากและจมูกเอาไว้ เพื่อปิดกั้นกลิ่นคาวเลือดที่แสนรุนแรง!

คนคนนี้ก็คือเจ้าสำนักสำนักรักษากฏระเบียบหลี่โส่วอี้ ระเบียบกฎหมายของทั้งเมืองเสิ่งเฉิงต่างอยู่ในการดูแลของสำนักนี้ ตอนนี้เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้น เจ้าสำนักอย่างเขาต้องมาดูที่เกิดเหตุด้วยตัวเองอยู่แล้ว!

“ท่านเจ้าสำนัก จากการตรวจสอบ มีศพทั้งหมด 48 ศพ เพียงแต่ศพเหล่านี้ถูกเผาไหม้จนไม่สามารถแยกแยะตัวตนได้แล้ว อาจต้องทำการตรวจในระดับที่ละเอียดมากยิ่งขึ้น”

หญิงสาวคนหนึ่งที่มัดผมหางม้า สวมใส่เครื่องแบบ เดินเข้ามารายงานกับหลี่โส่วอี้อย่างฉะฉาน ด้วยท่าทีที่เคารพ