หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 339

หากว่าเฉินผิงอยู่ที่นี่ เห็นผู้หญิงคนนี้ เขาต้องรู้สึกคุ้นแน่ๆ เพราะผู้หญิงคนนี้มีจุดคล้ายคลึงกับกู่เวิ่นเทียนอยู่หลายๆ จุด เด็กหญิงคนนี้คือหลานสาวของกู่เวิ่นเทียน กู่หลิงเอ๋อร์!

เมื่อกู่เวิ่นเทียนอำลาตำแหน่งที่เสิ่งเฉิงไป เขาก็กลับมาใช้ชีวิตวัยชราที่หงเฉิง ส่วนลูกชายและหลานสาวของเขาต่างก็ยังทำงานอยู่ในเสิ่งเฉิง

“ไม่มีผู้รอดชีวิตสักคนเลยเหรอ?”หลี่โส่วอี้เอ่ยถามด้วยคิ้วที่ขมวด

“ไม่มีค่ะ ไม่มีผู้รอดชีวิตเลย อีกอย่างภาพจากกล้องวงจรปิดก็ถูกเอาไปด้วย ไม่เหลือข้อมูลวิดีโอให้พวกเราเลยค่ะ”

กู่หลิงเอ๋อร์ส่ายหัว

“หลิงเอ๋อร์ เรื่องนี้เธอคิดยังไง?”หลี่โส่วอี้ถามต่อ

“เรื่องนี้เป็นการแก้แค้นอย่างเห็นได้ชัดเลย เพราะเพชรพลอยเงินทองหลายๆ อย่างของตระกูลเว่ยนั้นไม่ได้หายไป แต่วิธีที่คนร้ายใช้นั้นมันโหดเหี้ยมมากๆ หลายๆ คนตายเพราะหัวระเบิด เห็นได้ชัดว่าต้องมีความแค้นกับตระกูลเว่ยเป็นอย่างมาก!”

กู่หลิงเอ๋อร์วิเคราะห์อย่างละเอียด

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ตรวจสอบพวกที่มีความแค้นกับตระกูลเว่ยให้หมด!” หลี่โส่วอี้ถอนหายใจ “เห้อ จากนี้เสิ่งเฉิงคงวุ่นวายใหญ่เลย ช่วงเวลาดีๆ ของพวกเราก็คงสิ้นสุดลงแล้ว!”

“ท่านเจ้าสำนัก ทางด้านตระกูลเจี่ยง พวกเรา......”

กู่หลิงเอ๋อร์กำลังจะพูดอะไรต่อ แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงทะเลาะที่รุนแรงจากทางหน้าประตู

“ไสหัวออกไปให้หมด ใครมันบังอาจมาห้ามฉันนะ ฉันจะฆ่ามัน!”

ภายในน้ำเสียงเต็มไปด้วยไอสังหารและความเกรี้ยวกราด!

พร้อมด้วยเสียงตะโกน ก็มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง พนักงานสืบสวนคอยยืนมองอยู่ข้างๆ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปห้าม!

ผู้ที่ยืนอยู่ด้านหน้าเป็นชายชราหนวดขาวคนหนึ่ง ภายในสายตาพวกเขาเต็มไปด้วยไฟโทสะ มองสภาพในตอนนี้ของตระกูลเว่ยแล้ว จู่ๆ ขอบตาก็แดงก่ำ!

ส่วนเจี่ยงเหวินเจี๋ยก็ตามมาทางด้านหลังของชายชราผู้นั้น

คนเหล่านี้ต่างเป็นคนในตระกูลเจี่ยงหมดเลย และชายชราผู้นี้คือพ่อของเจี่ยงหลานเฟิ่ง เจี่ยงเจิ้งจง ทันทีที่ได้ยินว่าตระกูลเว่ยเกิดเรื่อง เจี่ยงเจิ้งจงก็รีบเรียกคนพร้อมมาที่นี่ด้วยตนเอง

“ใคร ใครมันเป็นคนทำ ฉันจะสังหารมันเก้าชั่วโคตร...”

ร่างกายของเจี่ยงเจิ้งจงสั่นคลอนเล็กน้อย เสียงคำรามของเขาดังจนคนที่ห่างไปเป็นร้อยกว่าเมตรยังได้ยิน

“ท่านเจี่ยง......”

หลี่โส่วอี้เห็นว่าคนในตระกูลเจี่ยงมา จึงรีบเดินขึ้นไปต้อนรับ!

“หลี่โส่วอี้ ครอบครัวพี่สาวฉันเป็นยังไงบ้าง รู้หรือเปล่าว่าใครเป็นคนทำ”

เมื่อเจี่ยงเหวินเจี๋ยเห็นหลี่โส่วอี้ ก็รีบถามเสียงดุ โดยที่ไม่มีความเคารพต่อหลี่โส่วอี้แม้แต่น้อย!

แม้ภายในใจของหลี่โส่วอี้จะรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทำได้เพียงพูดกับเจี่ยงเหวินเจี๋ย “คุณเจี่ยง เสียใจด้วย ตระกูลเว่ยไม่มีผู้รอดชีวิตแม้แต่คนเดียวเลย!”

เมื่อได้ยินหลี่โส่วอี้พูดแบบนี้ ร่างของเจี่ยงเจิ้งจงก็สะเทือน หงายล้มไปทางด้านหลังทันที!

“พ่อครับ......”เจี่ยงเหวินเจี๋ยพยุงเจี่ยงเจิ้งจงอย่างรวดเร็ว

“ท่านเจี่ยง ผมขอแสดงความเสียใจด้วยครับ!”

ร่างกายของเจี่ยงเจิ้งจงสั่นคลอน ดวงตาปิดสนิท ผ่านไปครู่หนึ่งกว่าจะได้สติกลับมา!

“ฉันไม่สนว่าใครจะเป็นคนทำ ฉันจะต้องสับมันให้เละเป็นชิ้นๆ!”สายตาของเจี่ยงเจิ้งจงแผ่รังสีสังหารออกมา จากนั้นเขาก็มองไปทางหลี่โส่วอี้พร้อมกล่าว “ท่านเจ้าสำนักหลี่ เรื่องนี้ทางตระกูลเจี่ยงจะจัดการเอง คุณพาคนของคุณออกจากที่นี่ได้เลย!”

“คุณเจี่ยง แต่......” หลี่โส่วอี้แสดงสีหน้าลำบากใจ

“เหวินเจี๋ย ส่งแขก...”

เจี่ยงเจิ้งจงไม่ให้โอกาสพูดกับหลี่โส่วอี้แม้แต่น้อย!

“พวกคุณทำแบบนี้ได้อย่างไรกัน เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ตามหลักก็ต้องให้สำนักรักษากฎของพวกเราออกหน้าอยู่แล้ว พวกคุณจะจัดการเองได้ยังไงกัน?”

กู่หลิงเอ๋อร์ทนมองต่อไปไม่ได้ จึงก้าวเข้าไปหาพร้อมซักถามเจี่ยงเจิ้งจง

คิ้วของเจี่ยงเจิ้งจงขมวด มองไปทางกู่หลิงเอ๋อร์ทีหนึ่ง จากนั้นก็ถาม “ยัยหนูนี่คือใคร?”

“พ่อครับ นี่เป็นหลานสาวของกู่เวิ่นเทียน!”เจี่ยงเจิ้งเจี๋ยตอบอยู่ข้างๆ อย่างร้อนรน

“หึ ต่อให้เป็นปู่ของเธอกู่เวิ่นเทียน เธอลองไปถามเขาว่ากล้าคุยกับฉันด้วยท่าทีแบบนี้ไหม?”

เจี่ยงเจิ้งจงส่งเสียงหึเย็นๆ บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

“ท่านเจี่ยง เด็กๆ ไม่ค่อยรู้เรื่องน่ะ พูดจาอาจจะเหิมเกริมไปนิด หวังว่าท่านจะไม่ถือสาหาความกับเธอ” หลี่โส่วอี้เห็นดังนั้นก็รีบพูดโน้มน้าวขอโทษ จากนั้นจึงพูดต่อ “ท่านเจี่ยง เรื่องหลังจากนี้ของตระกูลเว่ยยังต้องรอให้ตระกูลเจี่ยงจัดการ ตอนนี้ทั้งเสิ่งเฉิงมีคนจ้องตระกูลเว่ยอยู่ไม่น้อย ผมว่าท่านควรจัดการกับเรื่องนี้ ก่อน ส่วนเรื่องการจับตัวคนร้าย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสำนักรักษากฎอย่างพวกเราดีกว่าครับ!”