หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 341

ไม่ว่าตอนที่อยู่ข้างนอกเขาจะเหนื่อยสักแค่ไหน ขอเพียงแค่กลับถึงบ้าน เฉินผิงจะรู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะการที่ได้กินอาหารรสมือแม่

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเฉินเป่ากั๋วและถังหงอิงจะไม่ใช่พ่อแม่ที่ให้กำเนิดเขามา แต่เฉินผิงไม่เคยรู้สึกอย่างนั้น และก็ไม่เคยรู้สึกว่าพวกท่านเป็นคนแปลกหน้าด้วย!

“แม่ครับ?”

เมื่อเฉินผิงเปลี่ยนรองเท้าเสร็จ ไม่มีคนขานรับเขา จึงตะโกนเรียกอีกครั้ง แต่ก็ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ

“ไปไหนกันน่ะ? หรือว่าจะออกไปข้างนอกกันอีก?”

เฉินผิงบ่นพึมพำไปเรื่อย เมื่อเดินไปถึงห้องอาหาร ก็เห็นบนโต๊ะกินข้าวมีกระดาษวางอยู่!

เฉินผิงหยิบขึ้นมาดู ที่แท้ก็เป็นจดหมายที่ถังหงอิงเขียนให้เฉินผิง

เฉินผิง [พ่อกับแม่จะกลับบ้านเก่าสักพักนะ ช่วงนี้ลูกงานยุ่งทุกวัน ต้องระวังสุขภาพตัวเองด้วยนะ ในตู้เย็นแม่เตรียมอาหารไว้ให้แล้ว ถ้าลูกอยากกินก็เอามาอุ่นร้อนซะนะ อีกเรื่องหนูอวี่ฉีเป็นคนดี อย่าทำให้เธอเสียใจล่ะ ไม่อย่างนั้นพ่อกับแม่จะไม่ให้อภัยลูกแน่! ช่วงที่พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน ลูกก็ไปรับอวี่ฉีมาอยู่ที่บ้าน ให้เธอมาอยู่ดูแลลูกก็ได้นะ แบบนั้นแม่ถึงจะวางใจ อีกอย่างแม่เองก็อยากจะอุ้มหลานเต็มแก่แล้ว ลูกก็พยายามเข้าล่ะ!]

เมื่ออ่านจดหมายที่ถังหงอิงเขียนไว้ให้ตัวเอง เฉินผิงก็ยิ้มออกมา เขารู้จุดประสงค์ที่พ่อกับแม่ของตัวเองกลับไปบ้านเก่าแล้ว ก็เพื่อที่จะให้เขาพาอวี่ฉีมาอยู่ด้วยกันที่นี่นั่นเอง ถึงอย่างไรพ่อกับแม่อยู่บ้าน ถ้าไปพาซูอวี่ฉีมาอยู่นี่ก็คงไม่สะดวก อีกอย่างทั้งคู่ก็ยังไม่แต่งงานกัน คงทำตัวไม่ถูกแน่!

เฉินผิงเก็บจดหมายฉบับนั้นไว้ เป็นเรื่องที่ดีที่พ่อแม่ของเขากลับไปอยู่ที่บ้านเก่า ตอนนี้เขาเองก็ไปเหยียบหางใครตั้งมากมาย คงไม่ดีแน่ถ้าพ่อแม่ของเขายังอยู่ที่เมืองหงเฉิง อาจจะเกิดอันตรายขึ้นก็ได้!

เฉินผิงหยิบอาหารออกมาจากตู้เย็น พออาหารอุ่นร้อนเสร็จเขาก็เริ่มลงมือทาน!

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ เฉินผิงหยิบจี้หยกที่เอามาจากตระกูลเว่ยออกมา จี้หยกนั้นเป็นสีเขียวเข้ม ผิวสัมผัสเรียบเนียน มองแวบเดียวก็รู้ได้เลยว่านี่คือจี้หยกคุณภาพดี!

หลังจากที่เล่นอยู่สักพัก จู่ๆ เฉินผิงก็กัดนิ้วของตัวเอง หยดเลือดลงบนจี้หยก เพียงชั่วพริบตาหยดเลือดนั้นก็ซึมเข้าไปในจี้หยก!

เมื่อเห็นภาพนั้น เฉินผิงยิ้มที่มุมปาก หรี่ตาทั้งสองข้าง ในมือกำจี้หยกแน่น ก็มีแสงสีทองเปล่งประกายออกมาจากมือของเฉินผิง!

จี้หยิกสองชิ้นที่ถืออยู่นั้น เฉินผิงดูดซับพลังงานจิตวิญญาณจากจี้หยก หลังจากนั้นก็หาด้ายแดงมาผูกติดกันไว้!

“ถ้ามีจี้หยกชิ้นนี้ เวลาที่อวี่ฉีมีอันตราย ฉันก็จะสามารถรู้ได้ทันที และฉันก็จะสามารถปกป้องเธอได้!

เฉินผิงยิ้มเบาๆ พร้อมกับโทรหาซูอวี่ฉี!

เรื่องนี้ทำให้เฉินผิงรู้ว่า แม้ว่าตัวเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถแยกร่างได้ เขาไม่สามารถที่จะปกป้องซูอวี่ฉีได้ตลอดเวลา อีกอย่างถ้าหากเกิดอะไรขึ้น เขาก็ไม่สามารถรู้ได้ในทันที!

แต่หลังจากที่มีจี้หยกนี้แล้ว ข้างในนี้มีเลือดและจิตวิญญาณของเขาอยู่ ตอนนี้จี้หยกได้แยกออกเป็นสองส่วนแล้ว แม้ว่าเขาและซูอวี่ฉีจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ตราบใดที่ทั้งสองสวมจี้หยกนี้ไว้ ก็จะสามารถสัมผัสได้ถึงกันและกัน หากซูอวี่ฉีตกอยู่ในอันตราย เฉินผิงก็จะสามารถรับรู้ได้ในทันที

“ทำไม เพิ่งห่างกันแค่ครึ่งวันก็คิดถึงฉันแล้วเหรอ?”

ซูอวี่ฉีรับสายเฉินผิง เธอพูดขึ้นในขณะที่ปากของเธอกำลังเคี้ยวอาหารอยู่