หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 371

“ฉันไม่สนใจคนอื่น แต่สำนักชื่อเฟิ่งของฉันจะต้องลงมือกับอสังหริมทรัพย์ของตระกูลเว่ยแน่นอน ไม่ปิดบังนายละกัน ตอนนี้ฉันได้บริษัทอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเว่ยทั้งสองแห่งมาอยู่ในมือแล้ว”

ชื่อเฟิ่งยิ้มอย่างเยือกเย็นพลางกล่าว

“ชื่อเฟิ่ง คุณรังแกคนอื่นเกินไป…”

เจี่ยงเจิ้งจงฟังจบ ตบโต๊ะฉับพลันในทันที นัยน์ตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า！

“ทำไม อยากทะเลาะวิวาทเหรอ”

ชื่อเฟิ่งไม่แสดงความอ่อนแอแม้แต่น้อย

ในเวลานี้สถานการณ์ของทั้งสองคนตึงเครียดขึ้นมาทันที ตระกูลศิลปะการต่อสู้ที่อยู่ด้านล่างกว่าสิบแห่งไม่มีใครพูดอะไรเลย เพียงแค่มองดูอย่างเงียบๆ ！

“พอแล้ว พอแล้ว…”

อู่ลิ่วอีลุกขึ้นยืนแล้ว พูดไกล่เกลี่ยให้ลงรอยกันว่า “ตามกฎ ชื่อเฟิ่งพูดถูก แต่ว่าความสัมพันธ์ของตระกูลเว่ยและตระกูลเจี่ยง ก็ต่างกันแน่นอน พวกคุณต่างก็ถอยกันคนละก้าว ให้ตระกูลเจี่ยงยอมสละอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเว่ยออกมาครึ่งหนึ่ง ทำแบบนี้ก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ！”

“เป็นไปไม่ได้…”

เจี่ยงเจิ้งจงรีบพูดหักล้างทันทีว่า “อสังหริมทรัพย์ของตระกูลเว่ย ฉันไม่มีทางสละให้แม้แต่ส่วนเดียว มีใครบ้างที่กินเข้าไปแล้ว ยังจะบ้วนออกมาให้ฉัน！”

บนตัวของเจี่ยงเจิ้งจงเต็มเปี่ยมไปด้วยไอสังหาร เขาไม่มีทางสละอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเว่ยแม้แต่ส่วนเดียว เพราะว่าเขายังต้องใช้อสังหริมทรัพย์ของตระกูลเว่ยเพื่อรวบรวมเงินในการซื้อพืชสมุนไพรให้หุบเขาเสวียนเยว่！

เมื่อเห็นว่าเจี่ยงเจิ้งจงไม่ยอมสละให้แม้แต่น้อย อู่ลิ่วอีก็รู้สึกลำบากใจขึ้นมาทันที ปกติสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้มีความคิดเห็นต่างอะไร คนดีที่ไม่รู้จักปฏิเสธอย่างเขาจะพูดไกล่เกลี่ยให้คืนดีกัน แต่ว่าครั้งนี้ ดูท่ายากที่จะพูดไกล่เกลี่ยให้คืนดีกัน

“กฎเดิม ดูความสามารถที่แท้จริงบนเวทีประลองแล้วกัน หมัดกำปั้นมีประโยชน์มากกว่าปาก！ ”

ซุนเย่าปังที่ไม่พูดไม่จามาตลอดหลังจากพูดจบก็ลุกขึ้นยืน เดินออกไปด้านนอกของสถานที่นัดพบเลย！

“ได้ อีกสามวัน เจอกันที่เวทีประลอง！”

คำพูดของซุนเย่าปัง ถูกใจเจี่ยงเจิ้งจงพอดี ดังนั้นหลังจากที่พูดไว้หนึ่งประโยคอย่างเยือกเย็น ก็เดินออกไปเลย！

“เจอกันที่เวทีประลอง ก็เจอกันที่เวทีประลอง คิดว่าฉันจะกลัวพวกนายงั้นเหรอ？”

ชื่อเฟิ่งไม่มีสีหน้าที่หวาดกลัวเลยสักนิด พูดเสียงเหอะอย่างเยือกเย็นก็เดินจากไปแล้ว！

ท้ายที่สุดเหลืออู่ลิ่วอีไว้เพียงคนเดียว หลังจากที่ทอดถอนหายใจอย่างจนใจ ก็โบกไม้โบกมือไปยังผู้คนที่อยู่ด้านล่าง “เลิกประชุม แยกย้ายกันให้หมด……”

การประชุมใหญ่ของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้แยกย้ายกันไปอย่างไม่ดี ประชุมกันได้ไม่ถึง10นาที แม้ว่าตระกูลศิลปะการต่อสู้จำนวนมากจะไม่พอใจ กลับว่าไม่กล้าที่จะพูดอะไร ถึงยังไงพละกำลังก็สู้คนเขาไม่ได้ ทำได้เพียงอดทน！

“อวี่ฉี…”

เฉินผิงได้ยินเสียง ลุกขึ้นยืนเดินไปหน้าประตูอย่างดีใจ ตอนที่เห็นเงาร่างของซูอวี่ฉี ในใจของเฉินผิงเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ！

“เฉินผิง…”

ซูอวี่ฉีกระโจนเข้าในอ้อมแขนของเฉินผิงโดยตรง ！

สามสี่วันนี้ ซูอวี่ฉีอยู่ที่หงเฉิงเป็นห่วงแทบแย่ ถึงยังไงเสิ่งเฉิงไม่เหมือนกับหงเฉิง ที่นี่มีบุคคลที่มากความสามารถแต่ปิดบังความสามารถนั้นไว้ อันตรายมาก！

เห็นท่าทางของซูอวี่ฉีและเฉินผิงแบบนั้น กู่หลิงเอ๋อร์ถอยไปด้านข้างอย่างทำอะไรไม่ค่อยจะถูกนัก！

“หอมจัง หลิงเอ๋อร์เป็นคนทำอาหารเหรอ”

ซูอวี่ฉีได้กลิ่นหอมของอาหาร มองไปยังอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะแวบหนึ่งพลางกล่าว

“อืม ฝีมือของหลิงเอ๋อร์ไม่เลวเลย สองวันมานี้ทานอาหารที่เธอทำตลอด！”

เฉินผิงพยักหน้าพลางพูดไปด้วย