หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 372

เมื่อกู่หลิงเอ๋อร์ได้ฟัง สีหน้าลนลานทันที รีบพูดอธิบายให้ซูอวี่ฉีฟังว่า “อวี่ฉี ฉันกลัวว่าตระกูลเจี่ยงจะมาหาเรื่องเฉินผิง เพราะงั้นจึงให้เฉินผิงพักอยู่กับฉันที่นี่เป็นการชั่วคราว แต่ว่าเขาอยู่ที่โซฟาตลอด…”

เห็นกู่หลิงเอ๋อร์ค่อนข้างลุกลี้ลุกลุน ซูอวี่ฉียิ้มเล็กน้อย “หลิงเอ๋อร์ เธอไม่ต้องอธิบาย ฉันเชื่อพวกเธอ！”

คำพูดของซูอวี่ฉี ทำให้กู่หลิงเอ๋อร์รู้สึกอายจนแทบจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีทันที！

“ไกลขนาดนี้ คุณมาเองเลยเหรอ อันตรายมากนะ”

เฉินผิงกล่าวถามซูอวี่ฉี

“หลินเทียนหู่มาส่งฉันน่ะ เขาไปจอดรถ อีกเดี๋ยวก็ขึ้นมาแล้ว…”

ซูอวี่ฉีพูดจบ หลินเทียนหู่ก็ขึ้นมา！

“คุณเฉิน…”

หลังจากที่หลินเทียนหู่เห็นเฉินผิง ก็ตะโกนเรียกด้วยความเคารพ！

“เป็นยังไงบ้าง ร่างกายแข็งแรงดีแล้วใช่ไหม”เฉินผิงพูดถามอย่างเป็นห่วง

“ไม่เป็นอะไรครับ ผมรู้สึกว่าแข็งแกร่งกว่าตอนแรกเสียอีก！”

หลินเทียนหู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม！

“มา กินข้าวด้วยกันเถอะ วันนี้ฉันทำอาหารเยอะแยะเลยนะ！”

กู่หลิงเอ๋อร์เรียกซูอวี่ฉีและหลินเทียนหู่มาทานข้าวด้วยกัน！

หลังจากทานข้าวเสร็จ กู่หลิงเอ๋อร์และซูอวี่ฉีหญิงสาวทั้งสองก็ออกไปเดินช็อปปิ้งด้วยกัน ถึงยังไงการช็อปปิ้งก็เป็นสิ่งที่เด็กสาวรักมากที่สุด！

เฉินผิงก็พาหลินเทียนหู่ไปยังสำนักชื่อเฟิ่ง ในเมื่อเป็นคนของพรรคที่อยู่ภายใต้การปกครองของตัวเองทั้งนั้น เฉินผิงรู้สึกว่าหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งควรรู้จักกันหน่อย！

“ท่านประมุข คุณว่าสำนักชื่อเฟิ่งก็เป็นพรรคของตำหนักมังกรฟ้าของเราเหรอ”

ระหว่างทาง หลินเทียนหู่พูดถามเฉินผิงอย่างค่อนข้างประหลาดใจ

“ใช่ แค่แวบเดียวชื่อเฟิ่งก็จำแหวนมังกรฟ้าของผมได้！”

เฉินผิงพยักหน้าแล้ว ！

“คิดไม่ถึงจริงๆ แก๊งที่ใหญ่ที่สุดของเสิ่งเฉิง จู่ๆ จะเป็นคนของพวกเราเอง ในเวลานี้ท่านประมุขอยู่ที่เสิ่งเฉิงก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ！”

หลินเทียนหู่มีสีหน้าที่รู้สึกช็อกอย่างมาก！

หลังจากที่ถึงสำนักชื่อเฟิ่ง ชื่อเฟิ่งได้ยินว่าเฉินผิงมาแล้ว รีบไปต้อนรับด้วยตัวเอง！

เห็นหลินเทียนหู่ที่อยู่ข้างกายของเฉินผิง ชื่อเฟิ่งตกตะลึงเล็กน้อย แต่ว่าไม่นานก็ได้สติกลับมา ยิ้มให้หลินเทียนหู่หน่อยนึงแล้วจึงพยักหน้า ถือว่าได้ทักทายกันแล้ว！

และหลินเทียนหู่เห็นชื่อเฟิ่ง โดยเฉพาะรอยยิ้มเล็กน้อยนั่น ทำเขาตะลึงงันในทันที

ชื่อเฟิ่งกล่าว！

หลังจากที่อยู่สำนักชื่อเฟิ่งหนึ่งชั่วโมง เฉินผิงก็พาหลินเทียนหู่จากไป！

“หลินเทียนหู่ ชื่อเฟิ่งนั่นเป็นยังไงบ้าง”

ระหว่างทางกลับไป เฉินผิงยิ้มพลางกล่าวทันที

“ห๊ะ ก็ดีเลยนะ เธอทั้งหน้าตาสะสวย แถมยังมีพละกำลังที่แข็งแกร่งอีกด้วย…”

หลินเทียนหู่ขับรถ พูดออกไปตามสัญชาตญาณ

“งั้นมีโอกาส ผมจะให้พวกคุณทั้งสองได้ทำความรู้จักกันสักหน่อย！”

จริงๆ เมื่อตะกี้นี้เฉินผิงก็เห็นแล้วว่า หลินเทียนหู่แอบมองชื่อเฟิ่งอยู่ข้างๆ อยู่บ่อยครั้ง ความรักผุดขึ้นที่นัยน์ตา！

“นี่มันไม่เหมาะสมหรอกมั้ง ถึงยังไงพละกำลังของเราสองคนก็ห่างชั้นกันมากเกินไป…”

หลินเทียนหู่กล่าวด้วยใบหน้าที่น้อยเนื้อต่ำใจ！

“คุณไม่ต้องสนใจแล้ว เรื่องนี้มอบให้เป็นหน้าที่ของผมแล้วกัน！”

เฉินผิงพูดจบก็เอนกายพักผ่อนบนเก้าอี้！