หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 388

“มันฆ่าฉันได้ แต่พวกแกทำไม่ได้ สุดท้ายแล้วยังไงเราก็เป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน ถ้าพวกแกฆ่าฉัน และทำลายตระกูลเจี่ยงจนสิ้นซาก น้องชายของฉันก็สามารถทำให้พวกแกชดใช้คืนได้อย่างแน่นอน...”

เจี่ยงเจิ้งจงตะโกนลั่นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ!

ในความเป็นจริงเขาเองก็เพิ่งจะรู้ว่าตอนนี้น้องชายของตนยังมีชีวิตอยู่ แต่การที่จะเป็นหัวหน้าฝึกแห่งจิงตูได้นั้น จะต้องแข็งแกร่งและห้าวหาญ ไม่ใช่พวกหมาแมวที่ไหนก็ได้ในเสิ่งเฉิง ที่จะสามารถอยู่ในสายตาได้อย่างแน่นอน

“หนวกหูน่า...”

เมื่อเห็นความภาคภูมิใจของเจี่ยงเจิ้งจง เฉินผิงก็ฟึดฟัดออกมาด้วยความเย็นชา!

เพียงฝ่ามือเดียว หัวของเจี่ยงเจิ้งจงก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ภายในชั่วพริบตา และล้มลงไปบนพื้น!

พอเห็นภาพนี้ ทุกคนทั้งหมดก็ต่างเงียบไปชั่วขณะ ภายในใจของหลี่โส่วอี้ก็ยิ่งตีกันไปหมด!

ตอนนี้เจี่ยงเจิ้งจงตายแล้ว ตระกูลเจี่ยงจะต้องแก่งแย่งชิงดีกันอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นถ้าหากเจี่ยงเจิ้งเต๋อมาเจอเข้าจริงๆ ตอนนั้นเกรงว่าเสิ่งเฉิงจะต้องเต็มไปด้วยการนองเลือดเป็นแน่!

หัวหน้าฝึกแห่งจิงตู มีตระกูลใหญ่ไม่น้อยเลยที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง มีหลายตระกูลที่ต้องการจะเชื้อเชิญเจี่ยงเจิ้งเต๋อมาเป็นแขกรับเชิญ ที่หลี่โส่วอี้รู้ข่าวก็เป็นเพราะหลังจากที่เพื่อนในจิงตูรู้ว่าภูมิลำเนาเดิมของเจี่ยงเจิ้งเต๋อคือมณฑลเจียงเป่ย ยามเมื่อเจอกับหลี่โส่วอี้ ก็อยากให้หลี่โส่วอี้พูดโน้มน้าวเจี่ยงเจิ้งเต๋อในนามของคนบ้านเดียวกัน

เพราะเช่นนี้ หลี่โส่วอี้ก็เลยรู้ว่าเจี่ยงเจิ้งเต๋อยังไม่ตาย และกำลังรุ่งเรืองเฟื่องฟูในจิงตู!

“คุณเฉินแข็งแกร่ง ผมอู่ลิ่วอี่ศรัทธาและเลื่อมใส ฉะนั้นผมจึงอยากใช้โอกาสนี้แนะนำคุณเฉินให้มาเป็นผู้นำสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของผม ถ้าหากเจี่ยงเจิ้งเต๋อนั่นกลับไปที่เสิ่งเฉิงจริง พวกเราก็จะสามารถต้านทานได้ภายใต้การนำของคุณเฉิน!”

อู่ลิ่วอีก้าวไปข้างหน้า และพูดกับเฉินผิงด้วยความเคารพ

“ใช่ พวกเราเห็นด้วยที่จะให้คุณเฉินมาเป็นผู้นำ!”

“ถ้าคุณเฉินได้เป็นผู้นำ ผมเชื่อว่าจะไม่มีใครคัดค้าน!”

ทุกคนทั้งหมดต่างเห็นดีเห็นงามด้วย!

เมื่ออู่ลิ่วอีพูดเช่นนี้แล้ว เหล่าบรรดาตระกูลศิลปะการต่อสู้คนอื่นๆ ก็ยิ่งไม่กล้าคัดค้านความคิดเห็น ดังนั้นทุกคนทั้งหมดจึงเห็นด้วย และชื่อเฟิ่งจึงกลายมาเป็นผู้นำสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ตามลำดับ!

การประชุมสิ้นสุด ทุกคนแยกย้าย แต่อู่ลิ่วอีก็ไม่ได้รีบออกไป หลังจากผู้คนน้อยลง ก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเฉินผิง “คุณเฉิน ในที่สุดวันนี้ตาแก่คนนี้ก็ได้เปิดหูเปิดตา ถ้าคุณเฉินไม่รีบไปไหน ก็หวังว่าจะพอมีเวลาที่จะชี้แนะตาเฒ่าอย่างผมได้นะ!”

ท่าทางของอู่ลิ่วอีนั้นให้ความเคารพอย่างถึงที่สุด เคารพเหมือนกับเด็กประถมที่อยู่ตรงหน้าครูอย่างไรอย่างนั้น!

“หัวหน้าตระกูลอู่เป็นคนสุภาพ ศึกษาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันได้ ไม่ต้องชี้แนะอะไรหรอก!”

เฉินผิงพูดและหัวเราะเล็กน้อย

“ฮ่าๆๆ ศึกษากันก็ได้ พอถึงเวลาเชิญคุณเฉิน หวังว่าจะไม่ผิดสัญญากับตาแก่คนนี้ก็แล้วกัน!”

อู่ลิ่วอีหัวเราะลั่นออกมา