หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 387

“นายฆ่าฉันไม่ได้ ฉันเป็นคนของหุบเขาซีเยว่แห่งซีหนานนะ ถ้านายฆ่าฉันแล้วเจ้าสำนักต้องไม่ปล่อยนายแน่!”

ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วมองเฉินผิงอย่างหวาดกลัวและพูดออกมา

“ข่มขู่ฉัน?” เฉินผิงขมวดคิ้ว “ฉันเกลียดที่มีคนมาข่มขู่ฉันที่สุด!”

ไม่ว่าปรมาจารย์ปู๋ฮั่วจะพูดอะไรเฉินผิงก็ไม่ให้โอกาสเขาแล้ว เพียงหนึ่งฝ่ามือปรมาจารย์ปู๋ฮั่วก็ตายอยู่แทบเท้าเจี่ยงเจิ้งจงแล้ว!

เฉินผิงโน้มกายลงและหยิบโสมพันปีออกจากที่หน้าอกของปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มพาดผ่าน!

เฉินผิงเก็บโสมพันปีแล้วเบนสายตาไปบนร่างของเจี่ยงเจิ้งจง!

เจี่ยงเจิ้งจงสัมผัสได้ถึงสายตาของเฉินผิงเขาก็ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดัง!

เป็นถึงหัวหน้าตระกูลเจี่ยงเมืองเสิ่งเฉิงและยังเป็นหนึ่งในสี่ของผู้นำสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ในเวลานี้เขากำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเด็กหนุ่มที่อายุยี่สิบกว่าปีด้วยท่าทางนอบน้อม

คนทั้งหมดมองเจี่ยงเจิ้งจงด้วยสายตาที่แปลกประหลาด ผู้ฝึกยุทธยอมตายดีกว่าเสียศักดิ์ศรี แต่ในตอนนี้เจี่ยงเจิ้งจงถึงกับยอมคุกเข่าเพื่อมีชีวิตรอด

แต่เจี่ยงเจิ้งจงไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบข้างเลยสักนิด ตอนนี้เขาคิดเพียงอย่างเดียวคือมีชีวิตรอด!

ขอเพียงมีชีวิตอะไรก็ง่าย หยิ่งแล้วตายไปจะมีประโยชน์อะไร!

“คุณเฉินได้โปรดไว้ชีวิตสักครั้ง ผมยินดีที่จะมอบสมุนไพรทั้งหมดของตระกูลเจี่ยงให้คุณเฉิน มีสมุนไพรจำนวนมากที่อายุมากกว่าร้อยปี!”

เจียงเจิ้งจ้งพูดอ้อนวอนกับเฉินผิง

“แต่ฉันเป็นศัตรูที่ฆ่าลูกชายกับลูกสาวของนายนะ ถ้าฉันปล่อยนายไป นายจะไม่หาโอกาสมาแก้แค้นฉันเหรอ”

เฉินผิงยิ้มเย็นพร้อมพูดออกมา

“ไม่ ไม่มีทาง ลูกชายกับลูกสาวผมทำผิดต่อคุณเฉิน พวกเขาสมควรตาย ถ้าหากผมกล้ามาแก้แค้นคุณ ก็ขอให้ผมไม่ตายดี...”

เจี่ยงเจิ้งจงเริ่มสาปสาบานตัวเอง เพื่อให้มีชีวิตรอดอะไรเขาก็ยอมทั้งนั้น!

เฉินผิงคำรามในลำคอเสียงเย็น คนแบบนี้แม้แต่ลูกชายและลูกสาวของตัวเองก็ไม่สนใจ จะไปน่าเชื่อถือได้อย่างไร ดีไม่ดีปล่อยเขาไปวันนี้พรุ่งนี้ก็กลับมาแก้แค้น!

“คุณเฉิน คุณจะปล่อยเขาไปไม่ได้ เจี่ยงเจิ้งจงเป็นคนร้ายกาจ ถ้าหากปล่อยเขาไปเขาต้องกลับมาแก้แค้นแน่...”

แต่เมื่ออู่ลิ่วอีได้ยินแล้วก็พูดอย่างตกใจว่า “เจี่ยงเจิ้งเต๋อตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือครับ จะยังอยู่ได้อย่างไร”

“เจี่ยงเจิ้งเต๋อยังไม่ตาย ตอนนี้เขาเป็นครูฝึกอยู่ในจิงตู และเขาแข็งแกร่งมาก”

หลี่โส่วอี้ส่ายศีรษะพร้อมพูดออกมา

เมื่อทุกคนได้ยินทั้งมดนี้ก็ชะงักไปราวกับเข้าใจแล้วว่าเจี่ยงเจิ้งเต๋อที่หลี่โส่วอี้พูดถึงหมายถึงใคร มีเพียงแค่เฉินผิงและอีกไม่กี่คนที่ยังมีสีหน้างุนงง!

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายฆ่าฉันไม่ได้ ถ้านายฆ่าฉัน น้องชายฉันต้องมาแก้แค้นให้ฉันแน่ เขาจะฆ่าพวกนายทั้งตระกูล...”

เจี่ยงเจิ้งจงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นเด้งตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง!

“เจี่ยงเจิ้งจง นายอย่าได้ใจไปเลย ปีนั้นเพื่อเป็นหัวหน้าตระกูลเจี่ยงนายบีบให้น้องชายนายออกไปและยังส่งคนตามฆ่าเขา ตอนนี้ต่อให้เขาไม่ตาย เขาก็ไม่แก้แค้นให้นายหรอก เดาว่าตอนนี้เขาคงอยากฆ่านายแล้วด้วยซ้ำ!”

อู่ลิ่วอีพูดกับเจี่ยงเจิ้งจงเสียงเย็น