หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 399

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง” ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่ใช้ฝีมือของเขาจนสุดความสามารถแล้ว

แต่แรงดูดขนาดใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมันแรงเหมือนกับน้ำในทะเล ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้!

“ไม่นะ หยุด หยุดเดี๋ยวนี้”

ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่รู้สึกว่าพลังวิญญานในร่างกายของเขากำลังถูกดูดออกไป

“ทำไมนายถึงอยากให้หยุดล่ะทีนี้ ของที่บ่มเพาะดีๆ แบบนี้สำหรับฉันมันก็หายากเหมือนกันนะ ในเมื่อนายเอามาให้ถึงที่แบบนี้เป็นไปได้เหรอที่ฉันจะปฎิเสธไม่รับมันไว้”

เฉินผิงเยาะเย้ยเขา และความเร็วของจิตตวิสุทธิก็เร็วมากขึ้นอีกครั้ง!

“เอ๊ะ…”

ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่กรีดร้อง จากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มแก่ลงอย่างรวดเร็วเหมือนความเร็วแสง

ในท้ายที่สุด หลังจากที่ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่กลายเป็นศพแห้ง เฉินผิงก็หยุดและร่างของผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่ก็ล้มลงกับพื้นทันที!

หลี่โส่วอี้ที่ซึ่งเป็นหัวหน้าของหน่วยพิทักษ์ธรรม เขาตกใจมากเมื่อเห็นคนของหุบเขาเสวียนเยว่ที่อยู่บนพื้นกลายเป็นศพมัมมี่ ถึงตอนนี้เขาถึงเข้าใจแล้วว่าทำไมคนทั้งเมืองแม้แต่กู่เวิ่นเทียนหรือนายกเทศมนตรีหลิงเจิ้นชวนถึงให้ความเคารพเขาเป็นอย่างมาก

นี่เป็นเพียงสิ่งที่มีแต่เทพเท่านั้นที่จะทำได้ แม้แต่ปรมาจารย์กำลังภายในก็ไม่เคยทำแบบนี้ได้ ในตอนนี้ทำให้หลี่โส่วอี้มีความกล้าหาญมากขึ้นในใจ!

ตอนนี้เฉินผิงลงมาอยู่ต่อหน้าของหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งโดยใช้การแกว่งมือ เมฆแห่งพลังงานทางจิตวิญญาณก็ล้อมรอบพวกเขาทั้งสองไว้ทันที พวกเขาทั้งสองรู้สึกได้ว่าร่างกายของพวกเขากำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็วและความเจ็บปวดบนร่างกายของพวกเขาก็หายไป หลังจากนั้นพวกเขารู้สึกว่าร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยพลัง!

“ขอบคุณมากนะคะ/ครับคุณเฉิน ...”

ชื่อเฟิ่งและหลินเทียนหู่ทั้งสองมีความสุขมาก และขอบคุณเฉินผิงพร้อมกัน!

เฉินผิงไม่พูดอะไร แต่กลับเหลือบมองไปที่ศพบนพื้น คนพวกนี้ยอมตายเพื่อปกป้องเขา

ดวงตาของเฉินผิงเต็มไปด้วยความคิดที่จะฆ่าล้างแค้น เขามองไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หุบเขาเสวียนเยว่ฉันจะให้พวกแกจ่ายหนี้เลือดนี้อย่างแน่นอน…”

“ได้ครับ” หลินเทียนหู่พยักหน้า “คุณเฉินครับที่คุณเข้าฌานไปสองสามวันนี้มีคนจากสำนักเถี่ยเหมินกับสำนักอู๋เจียมาหาด้วยครับ โดยเฉพาะคนจากสำนักเถี่ยเหมินเขามาแทบทุกวันเลยครับ”

“อืม เข้าใจแล้ว” เฉินผิงรู้ว่าเจ้าของสำนักเถี่ยเหมินจะต้องมาขอโทษเขาเพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจพวกเขา

ชื่อเฟิ่งและหลินเทียนหู่เดินจากไป ในตอนนี้หลี่โส่วอี้ที่อยู่ข้างพวกเขาก็เดินไปหาเฉินผิง

“ขอบคุณคุณหลี่สำหรับความช่วยเหลือในครั้งนี้ด้วยนะครับ”

เฉินผิงพูดกับหลี่โส่วอี้

หลี่โส่วอี้ในตอนนี้เขาหน้าแดงไปหมดจนทำอะไรไม่ถูก

ตั้งแต่เขามาที่นี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ได้แต่ยืนดูอยู่ข้างๆ แม้แต่หน่วยพิทักษ์ธรรมเองก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรเลย