หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 403

“มอบให้พวกเขาไป หินก้อนนี้ไม่ได้มีมูลค่าอะไรนักหรอก”

เฉินผิงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

ก่อนที่กู่เฟิงจะทันได้พูดอะไรขึ้นมาอีกครั้ง กู่หลิงเอ๋อร์ก็ตวาดใส่ว่า “มอบหินกลับคืนไปเดี๋ยวนี้! นายมันโง่เสียขนาดนั้น ไม่แปลกใจเลยที่นายจะโดนหลอก จดจำเรื่องนี้เอาไว้เป็นบทเรียนก็แล้วกัน!”

กู่เฟิงไม่รู้จะพูดอะไรดี ในที่สุดเขาก็กัดฟันโยนหินไปให้เถ้าแก่ชุยอย่างอับจนหนทาง จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงด้วยสีหน้าผิดหวัง

“ฉันบอกนายได้เลยว่าหินก้อนนี้ไม่ได้มีมูลค่าอะไรนักหรอก มันเพียงแค่มีหยกจักรพรรดิชั้นบางๆ อยู่ตรงผิวเท่านั้น ถ้าหากนายผ่าลึกลงไปอีกสักหน่อยก็น่าจะไม่มีอะไรอยู่ข้างในแล้ว”

เฉินผิงตบไหล่กู่เฟิงเพื่อปลอบใจเขา

“จริงเหรอ?” กู่เฟิงรีบเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ

หากเป็นอย่างที่เฉินผิงว่ามาจริงๆ ล่ะก็ เช่นนั้นหินก้อนนั้นก็คงจะไม่ได้มีมูลค่าอะไรนัก แล้วเขาก็ไม่ได้ขาดทุนแต่อย่างใด

“แน่นอนว่าต้องเป็นความจริงอยู่แล้ว!” เฉินผิงยิ้มอย่างอ่อนโยน

เถ้าแก่ชุยยิ้มเยาะเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง “ผมอยู่ในแวดวงการเดิมพันศิลามาหลายสิบปี สายตาของผมคงไม่ด้อยไปกว่าเจ้าหนูวัยยี่สิบต้นๆ อย่างเขาหรอก ด้วยสีเขียวแบบนั้นบนหินก้อนนี้ อย่างน้อยๆ ก็ต้องมีหยกจักรพรรดิอยู่ด้านในถึงสามชิ้นแหละ!”

“ถ้าหากคุณไม่เชื่อผม คุณลองผ่าดูอีกครั้งก็ได้!” เฉินผิงบอกเถ้าแก่ชุย

เมื่อผู้คนโดยรอบบังเอิญได้ยินบทสนทนาของพวกเขา ก็พลันรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที พวกเขาจึงมารวมตัวกันพลางร้องตะโกนขึ้นมาว่า “ผ่าดูอีกครั้ง!”

“ก็ได้ๆ ผมจะผ่าดูอีกครั้งก็แล้วกัน!” เถ้าแก่ชุยกล่าว

จากนั้นเขาก็ส่งหินให้กับลูกน้องของตน แล้วลูกน้องก็บรรจงผ่าหินก้อนนั้นอีกครั้ง

หลังจากผ่าดูอีกครั้งก็ไม่มีสิ่งใดอยู่ด้านในจริงๆ ไม่มีสีเขียวแม้แต่นิดเดียว

คราวนี้ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง แม้แต่เถ้าแก่ชุยก็อ้าปากค้างด้วยความไม่อยากเชื่อ

“ผ่าต่อไป!” เถ้าแก่ชุยตวาดใส่ลูกน้องของตน

หลังจากผ่าดูอีกครั้งก็ยังไม่มีอะไรอยู่ด้านใน

“แน่นอน คุณสามารถเลือกหินก้อนไหนก็ได้ที่คุณต้องการจากกองนี้” เถ้าแก่ชุยชี้ไปยังหินกองหนึ่งที่อยู่ข้างหลังตน

เฉินผิงเหลือบมองดูหินกองนั้นแล้วแอบส่ายหน้า เพราะไม่มีหยกจักรพรรดิอยู่ในนั้น ยิ่งไม่มีแม้แต่ศิลาน้ำแข็งเสียด้วยซ้ำไป

แต่เมื่อพินิจดูหินระเกะระกะกองหนึ่งในถุงที่อยู่ข้างๆ เขาก็ถึงกับตัวสั่นเล็กน้อย

“แล้วหินที่อยู่ตรงนั้นล่ะ? ผมเลือกจากกองนั้นได้ไหม?” เฉินผิงเอ่ยถามพลางชี้ไปยังหินระเกะระกะกองนั้น

“พวกนั้นเป็นหินไร้ค่าที่ถูกผ่าเปิดออกแล้ว ถ้าหากคุณอยากจะหยิบมันไป คุณก็หยิบไปได้หนึ่งหมื่นหยวนเลย” เถ้าแก่ชุยกล่าวพลางเหลือบมองหินระเกะระกะกองนั้น

“พี่เขย พวกนั้นเป็นหินไร้ค่าที่ถูกผ่าเปิดออกแล้ว ท่านคงจะไม่ได้ของดีๆ แน่เลย” กู่เฟิงรีบเกลี้ยกล่อมเฉินผิง

ถึงจะเป็นหินไร้ค่าที่ถูกผ่าเปิดออกแล้ว แต่หลังจากถูกผ่าครั้งแรก มันก็ยังถุกร้านเดิมพันศิลาซื้อกลับคืนมา ดังนั้นมูลค่าจึงค่อนข้างต่ำ ถ้าหากผ่าอีกสามหรือสี่ครั้งก็จะไม่มีมูลค่าอีกแต่อย่างใด

เฉินผิงไม่สนใจกู่เฟิง เขาเดินตรงดิ่งไปที่หินกองนั้นแล้วเริ่มคัดเลือก

ไม่นานเฉินผิงก็เลือกหินมาได้สิบก้อนแล้ว เมื่อพินิจดูหินที่ถูกผ่ามาแล้ว กู่เฟิงก็ถอนหายใจให้กับหนึ่งแสนหยวนที่เฉินผิงต้องสูญเสียไป