หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 454

ท่านผู้อาวุโสผู้โปรยผงไปในอากาศเชื่อฟังหัวหน้าของกลุ่มผู้อาวุโส “ท่านเป็นผู้ที่มีสายตาแหลมคมที่สุดในบรรดาพวกเราทั้งหมด ข้าเชื่อว่าท่านจะต้องตรวจพบถึงการมีอยู่ของปรมาจารย์ หากมีอยู่จริง!”

เหล่าบรรดาผู้อาวุโสทั้งสี่ ต่างก็ครุ่นคิดอย่างหนัก

“ถ้าหากเขาไม่ใช่จอมยุทธ์ล่ะ? ถ้าเขาเป็นจอมเวทย์เหมือนอย่างพวกเราล่ะท่าน? ดวงตาของท่านผู้อาวุโสท่านเดิมเป็นประกาย

“นั่นเป็นไปไม่ได้ จอมเวทย์ไม่สามารถใช้พลังต่อสู้อย่างเจ้าหนุ่มผู้นั้นได้ พวกเราต้องพึ่งพาศาสตร์แห่งเวทมนต์ ท่านคิดหรือว่าเราจะสามารถต่อสู้กับปรมาจารย์แห่งพลังปราณจนเอาชนะได้งั้นเหรอ” หัวหน้าผู้อาวุโสไม่เห็นด้วยกับการวิเคราะห์ของเขา

เป็นอีกครั้งที่เหล่าผู้อาวุโสต้องขมวดคิ้วและนิ่งงันไป เพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป

หัวหน้าของเราท่านผู้อาวุโสโบกมือขึ้นในอากาศแล้วกล่าวว่า “เรารายงานท่านเฉียนกันก่อนเถอะ การรับมือกับเฉินผิงผู้นี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นพวกเราควรจะต้องวางแผนให้ดีก่อน!”

ผู้อาวุโสอีกสามท่านต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยแล้วหายตัวไปในอากาศ จึงไม่มีใครล่วงรู้เลยว่าพวกท่านได้มาเยี่ยมเยือนที่เมืองนั้น

ในวันรุ่งขึ้นอู่ตงก็มารอเฉินผิงก่อนเวลา หลังจากที่ฝากฝังกับซูอวี่ฉีสองสามเรื่องแล้ว เฉินผิงก็เริ่มออกเดินทางไปกับอู่ตง

การเดินทางไปยังภูเขาเหิงชานครั้งนี้เป็นเพียงการเดินทางระยะสั้น เพราะพวกเขาเพียงต้องการที่จะสำรวจพื้นที่รอบบริเวณสักสองสามวันเท่านั้น จึงไม่ได้เตรียมสัมภาระมามากมาย

แต่แล้วในขณะที่พวกเขากำลังจะเริ่มออกเดินทาง เสียงโทรศัพท์ของเฉินผิงก็ดังขึ้น

เมื่อรู้ว่าเป็นสายจากแม่ของเขา เขาจึงตอบทันทีว่า “สวัสดีครับแม่”

เขาดีใจที่ได้ยินเสียงของท่าน ที่จริงแล้วเขารู้สึกไม่ค่อยดีนักที่ไม่ได้โทรหาพ่อแม่มาสองสามวันแล้ว

ถังหงอิง ก็รู้สึกดีใจเช่นกันที่ได้คุยกับเฉินผิง “ลูกยุ่งอยู่หรือเปล่า? เฉินหยิงเซี่ยกำลังจะแต่งงานในอีกสองวันนี้แล้วนะ ลูกพอจะมีเวลากลับมาบ้านรึเปล่า?”

“เฉินหยิงเซี่ยจะแต่งงานแล้วหรอ?” เฉินผิงรับรู้ด้วยความแปลกใจ “แต่ว่าเธอยังเด็กอยู่เลย!”

“เฉินหยิงเซี่ยไม่เด็กแล้วนะเธออายุ 19ปีแล้ว แล้วก็ไม่ได้เรียนหนังสือแล้วด้วย!” ถังหงอิง บอก

คำตอบของเธอทำให้เฉินผิงถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก นี่เป็นตัวอย่างของชีวิตที่หมู่บ้านชนบท โดยเฉพาะเด็กสาวที่หยุดเรียนหนังสือก็จะต้องถูกคลุมถุงชนให้แต่งงาน

“แม่ครับ คือว่า…ผม…’ เฉินผิงไม่รู้ว่าจะบอกกับ ถังหงอิง อย่างไรดี ว่าเขาไม่สามารถจะกลับไปที่ที่บ้านในเวลานี้ได้ เพราะว่าเขากำลังจะต้องออกเดินทางไปยังเขาเหิงชาน

เมื่อเห็นว่าเขาลังเล เธอก็ถอนหายใจ “ไม่เป็นไรหรอก แม่จะบอกกับป้าสองเองว่าลูกกำลังยุ่งมาก ไม่ต้องห่วง…”

ถังหงอิง เสียงอ่อยแล้วก็เงียบไป แต่ก็ยังไม่ได้วางสาย

เขาสัมผัสได้ถึงความผิดหวังในน้ำเสียงของแม่ นับตั้งแต่ที่เขาต้องเข้าคุกพ่อของเขาก็ต้องตกงาน ครอบครัวของเขาจึงต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีพอย่างยากลำบาก ชาวบ้านต่างก็พากันนินทาครอบครัวเราลับหลัง

ถังหงอิง เป็นคนหัวแข็งเจ้าทิฐิ เธอเคยมีความสัมพันธ์กับคนมากมายอย่างกว้างขวาง แต่เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลง แม้แต่ญาติของพวกเราก็ยังรังเกียจเธอ

เหตุผลที่เธอโทรมาหาฉันผิง ก็เพื่อที่จะชวนให้เขามาร่วมงานแต่งงานของ เฉินหยิงเซี่ยเธอจะได้อวดความสำเร็จของเขาต่อแขกเหรื่อทุกคน

แม้ถังหงอิง จะไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่เธอก็เชื่อว่าเขาเป็นผู้ที่มีความสามารถ เห็นได้จากการที่เขาทำให้เฉินเป่าเฉียงต้องอับอายที่โรงแรมแล้วก็ไล่เจ้าหน้าที่ออก

“ไม่เป็นไรครับแม่ คืนนี้ผมจะกลับไปที่บ้าน ไม่ต้องห่วงนะครับ” เป็น

ถังหงอิง ดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น “ ดีจริง! แม่จะเตรียมอาหารโปรดไว้ให้ตอนที่ลูกกลับมานะ อ้อ..พาซูอวี่ฉีมาด้วยนะ แม่อยากจะแนะนำเธอให้พวกญาติๆได้รู้จัก!”

เฉินผิงยิ้มแป้น เขารู้ว่าแม่คงอยากจะอวดซูอวี่ฉีกับญาติๆและเพื่อนบ้านในหมู่บ้านด้วยเช่นกัน จึงตอบว่า “ครับแม่ ผมจะบอกเธอตอนนี้เลย”

“ตกลง! แล้วเจอกันคืนนี้นะ!” พอพูดจบ ถังหงอิง ก็วางสาย