หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 462

“โอ้ เขาน่ะขาใหญ่เลยล่ะ” โกวจื่อ อธิบายอย่างเริงร่า “ใครจะทำอะไรในเมืองอาเวินปู้ถื่อต้องผ่านเขาก่อน แม้แต่การประเมินราคาทรัพย์สินยังต้องให้เขาเป็นคนเซ็น เขานี่แหละที่เป็นคนคอยจัดการเรื่องสัญญาให้ฉัน”

ป้าสองยังคงกังวลเรื่องหน้าที่การงานของเฉินผิง “ดูท่าเขาจะเป็นคนใหญ่คนโตนะ คุณช่วยให้ผู้จัดการชุยหางานให้เฉินผิงหน่อยได้หรือเปล่า ยังไงเขาก็กำลังจะกลายเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณอยู่แล้ว”

โกวจื่อมองเฉินผิงด้วยสายตารังเกียจ “ฉันคงไม่อยากช่วยถ้ามันทำตัวแบบในคืนนี้ แต่เพื่อเฉินหยิงเซี่ยฉันจะคุยกับผู้จัดการชุยให้”

เขาหันหนีอย่างเอือมระอาแล้วยกแก้วไวน์ของเขาขึ้นมา “ฉันจะไปดื่มอวยพรให้สุขภาพของผู้จัดการชุยเสียหน่อย ทำตัวตามสบาย!”

มีแต่ครอบครัวของเฉินผิงและครอบครัวของเฉินหยิงเซี่ยที่ยังอยู่ในห้องอาหารหลังจากโกวจื่อเดินออกไป

“ฉันเจตนาดีนะ ถึงฉันจะพูดแรงก็เถอะ เฉินผิง” ป้าสองพูดต่อ ถอนหายใจเบาๆ “พ่อแม่ของเธอเองก็ไม่มีงานทำ ตอนนี้เธอจึงเป็นเสาหลักของครอบครัว ถ้าเธอไม่ปรับปรุงตัวแล้วพ่อแม่จะไปพึ่งพาใครได้? ออกมาแล้วจะเช่ารถกับแฟนสาวไปเพื่ออะไร? การได้มีหน้ามีตามันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ? ทุกคนที่หมู่บ้านต่างก็รู้ว่าเธอเพิ่งออกมาจากคุกหมาดๆ พวกเขายิ่งดูหมิ่นเธอยิ่งกว่าเดิมที่ได้เห็นเธอวางท่าโอ้อวด!”

“ป้าสอง คือผม...”

“พูดอะไรของแม่กันน่ะ?” เฉินหยิงเซี่ยเอ็ดตะโรอย่างขุ่นเคือง “ซูอวี่ฉีเป็นแฟนของเฉินผิงนะ แฟนเช่าอะไรกัน! ดูแม่พูดเข้าสิ แม่หลงเชื่อคำโกหกของโกวจื่อ”

ฉันแน่ใจว่าเฉินผิงไม่ได้จ้างซูอวี่ฉีมาเพื่อให้มีหน้ามีตา นางโลมที่ไหนจะใส่ชุดหรูหราเสียขนาดนั้น แถมยังให้ตุ้มหูแพงระยับกับฉันด้วย มีแต่โกวจื่อนั่นแหละที่ไม่เชื่อ!

“ซูอวี่ฉีเป็นแฟนของเฉินผิงจริงๆ ป้าสอง” ถังหงอิงย้ำเตือนน้องสาว “เราทุกคนรู้เรื่องนั้น”

พอหลายคนช่วยกันยืนยันป้าสองก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มอย่างละอายไปที่ซูอวี่ฉีซึ่งกำลังยิ้ม

ตอบอย่างไม่ถือสา ป้าของเฉินผิงเพียงแค่อยากให้เขาเจอคนดีๆ ฉันแน่ใจว่าเธอไม่ได้มีเจตนาร้ายกับฉัน

ถึงเวลาบอกพวกเขาแล้ว

“เรื่องนั้นไม่จำเป็นต้องบอกฉันหรอก” ป้าสองถอนหายใจ “ยัยเด็กโง่นั่นเป็นคนอยากหยุดเรียนเอง เธอจะไปทำอะไรได้อีกนอกจากแต่งงาน? ไม่ว่าจะที่ไหน ชีวิตของผู้หญิงก็เป็นเหมือนกันหมด จะในเมืองหรือชนบทก็ไม่ต่างกัน ถ้าไม่เรียนก็ต้องแต่งงาน”

“เรื่องนั้นไม่จริงครับ” เฉินผิงสูดลมหายใจลึก “โกวจื่อก่อปัญญาหาที่โรงเรียนและบังคับให้ผู้อำนวยการไล่เฉินหยิงเซี่ยออก อีกอย่างเขายังหลอกใช้คุณที่เป็นพ่อแม่เฉินหยิงเซี่ยด้วย เพื่อที่จะบีบให้เธอแต่งงานกับเขา คุณน่าจะรู้ได้แล้วนะว่าเขาเป็นคนยังไง”

ทุกคนตื่นตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องน่าตกใจที่เฉินผิงบอก แม้แตเขายังมองไปที่สีหน้าผวาของเฉินหยิงเซี่ย

“จริงหรือเปล่า? เฉินหยิงเซี่ย” ป้าสองถามเสียงสั่น

“แม่ไม่ต้องยุ่งหรอก!” เฉินหยิงเซี่ยร้องไห้อย่างหมดหนทาง “จนป่านนี้แล้วมันไม่สำคัญหรอกว่าเรื่องนั้นจะจริงหรือไม่จริง”