หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 472

“แน่นอน ทำไมฉันต้องโกหกคุณด้วยล่ะ? ฉันจะไม่ยอมให้ใครมารังแกคนตระกูลฉินแบบนี้อีกเป็นอันขาด!”

ฉินเสี่ยวเทียนเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า มันยอดมากเลย! ถ้าลุงเยี่ยหลางจะไปกับฉัน เขาสามารถฆ่าชายคนนั้นได้ แล้วฉันก็จะได้กู่หลิงเอ๋อร์มาครอบครอง...”

ฉินเฟิงหัวเราะลั่นอย่างสะใจ

เฉินผิงและซูอวี่ฉีได้กลับมาถึงเสิ่งเฉิงในเจียงเป่ย

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้ไปยังเขาเหิงชาน เพราะเขาจำเป็นที่จะต้องไปจัดการปัญหาบางอย่างที่ตำหนักยาเสียก่อน

อีกทางด้านหนึ่งหลินเทียนหู่ที่กำลังฝึกวิชาอยู่โดยไม่ลดละ หลังจากที่เขาได้ทานยาต้าหวนตันที่เฉินผิงให้มา ความแข็งแกร่งของเขาก็ดูจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“นี่ก็สามวันแล้ว ไม่มีข่าวคราวจากตำหนักยาเลย ดูเหมือนว่าถึงเวลาที่จะต้องไปเยี่ยมเยียนพวกเขาสักหน่อยแล้ว” เฉินผิงพึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้นชื่อเฟิ่งก็โผล่เข้ามา “คุณเฉินคะ ตำหนักยาได้ส่งคนมาเชิญให้คุณไปที่นั่นค่ะ”

เฉินผิงเผยรอยยิ้มทันทีที่ได้ยินดังนั้น “ฉันกำลังคิดที่จะไปที่นั่น พวกเขาก็ส่งคนมาเชิญพอดีเลย”

“คุณเฉิน คะ ให้ฉันพาคนเพิ่มไปกับเราไหมคะ?” ชื่อเฟิ่งกล่าวถามอย่างสุภาพ

“ใช่ ที่นั่นจะต้องมียาและสมุนไพรมากมาย เราต้องการกำลังคนในการขนมันกลับมา” เฉินผิงพูดพร้อมรอยยิ้ม

“คุณเฉินคะคุณแน่ใจหรือคะว่าตำหนักยาจะยอมยื่นมือเข้าช่วย โดยการมอบสมุนไพรแก่เรา?” ในระหว่างทางชื่อเฟิ่งอดที่จะสงสัยไม่ได้

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันต้องได้สมุนไพรพวกนั้นมาให้ได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าพวกเขาปฏิเสธล่ะก็ ฉันก็จะฆ่าพวกเขาให้หมด ไม่ว่ายังไงสมุนไพรนั่นต้องเป็นของฉัน”

ชื่อเฟิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อ เฉินผิงพูดถูก พวกเราสามารถฆ่าพวกมันได้ ในโลกใบนี้คนที่แข็งแรงกว่าเท่านั้นคือผู้ที่อยู่รอด

“เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ฉันไม่ชอบพูดอ้อมค้อม!”

เฉินผิงนึกสงสัยในสิ่งที่ไป๋จ่านถังกำลังทำอยู่

ฉันสงสัยว่าเขาปฏิบัติกับฉันด้วยความเคารพขนาดนี้ เพราะฉันไปฆ่าอาจารย์ในตำหนักไปสองถึงสามคนหรือเปล่านะ มันดูเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกตระกูลไป๋จะยอมง่ายๆ

“คุณเฉิน ผมได้หารือกับตระกูลไป๋แล้ว คุณปู่บอกว่าคุณเป็นยอดอัจริยะ คุณสามารถใช้ประโยชน์จากสมุนไพรของเราได้อย่างเต็มที่ เรายินดีที่จะยกสมุนไพรในตำหนักของเราทั้งหมด จบจากนี้ไปตำหนักของเราจะคอยจัดหาสมุนไพรให้กับคุณอีกด้วย” ไป๋จ่านถังทิ้งท้าย

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น เข้าจ้องมองลึกเข้าไปในจิตใจของไป๋จ่านถังแต่ก็ไม่สามารถจะอ่านใจเขาออก เขาคิดว่านี่เป็นทางออกที่ยอดเยี่ยมมากๆ ตำหนักยาได้มอบสมุนไพรทั้งหมดให้กับเขา ไม่เพียงเท่านั้นพวกเขายังคอยจัดหาสมุนไพรให้ในภายภาคหน้าอีกด้วย นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการอย่างนั้นหรอกหรือ?

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้มีท่าทีดีใจกับมันมากนัก เขารู้จักตระกูลไป๋เป็นอย่างดี พวกเขาไม่มีทางยอมขาดทุนจากการค้าขายครั้งนี้เป็นแน่ มันต้องมีเบื้องหลังอะไรบางอย่าง!

“พูดความจริงมาดีกว่า พวกตระกูลไป๋ต้องการเงื่อนไขอะไรกันแน่? ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะใจกว้างแบบนี้” เฉินผิงเอ่ยถาม