หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 480

“นั่นเขา เขาคนนี้แหละ!” ซ่งเถี่ยตะโกนขึ้นทันทีที่เห็นเฉินผิง

ในทางกลับกันเฉินผิงกลับขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันช่วยชีวิตเธอนะ แต่เธอกลับพาคนมาเพื่อแก้แค้นฉันอย่างนั้นเหรอ?”

“ฉัน...” ซ่งเถี่ยอ้าปากค้างแต่กลับไม่รู้จะพูดอะไร

จริงอยู่ที่ว่าเฉินผิงไม่ได้ทำร้ายเธอและยังปล่อยเธอไป แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่าเขาคือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้จริงๆ

พ่อบ้านตอบกลับไปอย่างเป็นมิตรว่า “ท่านครับ ท่านเข้าใจพวกเราผิดแล้ว คุณหนูซ่งพาพวกเรามาหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น คุณซ่งจะให้รางวัลคุณอย่างงามถ้าคุณเป็นคนที่ช่วยเหลือคุณหนูซ่ง ไว้”

“เกิดอะไรกันขึ้น?” อู่ตงรีบเดินมาหา ทันทีที่เขาได้ยินเสียเอะอะ เขาตกตะลึงเมื่อเห็นคนมากมายมารุมล้อมเฉินผิงอยู่ แต่เขาก็เข้าใจสถานการณ์ได้ในทันทีที่เห็นซ่งเถี่ยและพ่อบ้านที่อยู่ข้างเธอ

อู่ตงรีบเข้าไปอธิบายกับพ่อบ้านกัว “คุณกัว ดูเหมือนว่านี่จะเป็นการเข้าใจผิดนะครับ พวกเราต่างหากคือคนที่ช่วยคุณหนูซ่งเอาไว้”

อู่ตงมักจะซื้อศิลาดิบเพื่อทำอัญมณี ดังนั้นเขาจึงได้มีการติดต่อธุรกิจกับตระกูลซ่งอยู่บ่อยครั้ง นั่นคือเหตุผลที่เขารู้จักพ่อบ้านกัว

“คุณอู่คุณนี่เอง” พ่อบ้านกัวค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นอู่ตงอยู่ที่นี่

“ใช่ ผมพาคุณ...” อู่ตงต้องการจะเอ่ยชื่อของเฉินผิง แต่เฉินผิงกลับจ้องเขม็งมาที่เขา อู่ตงจึงหยุดตัวเองไว้ได้ทันแล้วพูดว่า “ผมกับเพื่อนมาที่นี่เพื่อตามหาศิลา เมื่อเราเห็นคุณหนูซ่งกำลังตกอยู่ในอันตรายจึงรีบเข้าไปช่วย แต่เธอกลับหมดสติไปเสียแล้ว ดังนั้นเราจึงไม่มีทางเลือก เลยพาตัวเธอมาที่โรงแรมเพื่อรอให้เธอฟื้นขึ้นมา”

“ผมไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยคำพูดของคุณ คุณอู่ครับ ขอบคุณที่ได้ช่วยเธอเอาไว้ คุณซ่งท่านต้องการที่จะพบกับพวกคุณเพื่อมอบรางวัลให้” พ่อบ้านกัวกล่าวกับอู่ตง

อู่ตงไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้เอง เขาชำเลืองมองไปยังเฉินผิง และเห็นว่าเขาพยักหน้า ดังนั้น อู่ตงจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเองก็ต้องการพบกับคุณซ่งเช่นกัน ผมต้องการที่จะหารือเกี่ยวกับการจัดซื้อศิลากับเขา!”

“คุณอู่เชิญทางนี้ครับ!” พ่อบ้านกัวผายมือออกทำท่าเชื้อเชิญให้อู่ตงตามเขามา

ดังนั้นเฉินผิงและอู่ตงจึงมาที่ตระกูลซ่ง

ในขณะเดียวกันซ่งจู่เต๋อกำลังนั่งรออยู่ภายในห้องนั่งเล่น เมื่อเขาเห็นซ่งเถี่ยกลับมาก็รีบลุกขึ้นและเดินเข้าไปถามเธอทันที “ซ่งเถี่ย ลูกหาชายสองคนนั้นเจอมั้ย?”

“ท่าน มีชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไร?” ซ่งจู่เต๋อเอ่ยถาม

แม้ว่าซ่งจู่เต๋อยังรู้สึกสงสัย แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่เสียมารยาท

“ผมคือเฉินผิง” เฉินผิงตอบไปอย่างสงบเงียบ

“เหรอครับ เรื่องเป็นอย่างนี้นี่เอง เนื่องจากคุณช่วยลูกสาวของผมเอาไว้ คุณบอกมาได้เลยว่าต้องการสิ่งใด หากว่าคุณต้องการที่จะซื้อศิลา ผมสามารถขายมันให้คุณได้ในราคาครึ่งเดียว” ซ่งจู่เต๋อให้ข้อเสนออย่างเอื้อเฟื้อ

เมื่อซ่งเถี่ยรู้สึกตัวก็พบเพียงแค่เฉินผิงและอู่ตงแล้ว ถึงตอนนี้ซ่งจู่เต๋อก็ยังไม่แน่ใจได้ว่าพวกเขาช่วยเธอไว้จริงๆ หรือไม่ แต่สิ่งที่บอกได้ตอนนี้ก็คือ พวกเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อเธอ

“ครึ่งราคา?” อู่ตงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันที

เราสามารถทำกำไรได้อย่างไม่น่าเชื่อจากการซื้อศิลาพวกนั้นเพียงครึ่งราคาเท่านั้น!