หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 499

ขณะที่เฉินผิงเงยหน้าขึ้นมองฝ่ามืออัคคีที่กำลังพุ่งลงมาหาเขา เขาก็แสยะยิ้มออกมา

“มันต้องอย่างนี้สิ! เดี๋ยวฉันคงต้องแสดงพลังของตัวเองบ้างแล้ว!”

เมื่อเห็นท่าทีของเฉินผิง อาจารย์หม่าก็รู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาก็ใส่พลังเพิ่มเข้าไปในฝ่ามือนั้น ส่งผลให้เปลวไฟทวีความรุนแรงขึ้นไปอีก

ครืน ครืน ครืน…

ฝ่ามือมหึมาหล่นลงมาทับตัวเฉินผิงเสียงดังกระหึ่ม มันกลืนเฉินผิงเข้าไปในเพลิงที่กำลังเผาไหม้อย่างรุนแรง แม้กระทั่งหินแข็งๆ ที่วางอนู่บนพื้นต่างก็พากันติดไฟจนลุกท่วม กระจายออกเป็นวงกว้าง

เพลิงเดือดระอุที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าหลายเมตรอย่างรวดเร็วสามารถเผาไหม้กำแพงเหล็กให้เป็นจุนได้ อย่าว่าแต่คนคนหนึ่งเลย!

“เฉินผิง!”

“คุณเฉิน…”

ถึงตอนนี้ ทั้งซ่งเถี่ย ซ่งจู่เต๋อ และคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกกลัวจนเสียสติ

อู่ตง ก็เช่นเดียวกัน นอกจากจะได้เห็นก้อนไฟทำลายล้างขนาดหมึมาอันน่าเหลือเชื่อแล้ว เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เฉินผิงจะต้องมาจบชีวิตลงแบบนนั้น!

“ฮืม ไอเด็กโง่ แกน่าจะรู้ตัวว่าไม่ควรมาท้าทายคนอย่างฉัน!” อาจารย์หม่าสบถออกมาด้วยความรู้สึกโมโห

“มันจบลงแล้ว ซ่งจู่เต๋อ หลิวเฉิงหยิน พอฉันจัดการกับพวกนายเรียบร้อย เหมืองทั้งหมดของเมืองเฟิงก็จะตกเป็นของฉัน” เถ้าแก่เฟิงจ้องหน้าคนทั้งสองด้วยท่าทีที่โอหัง

ซ่งจู่เต๋อและหลิวเฉิงหยินที่หน้าซีดเผือดในตอนนี้ รู้สึกเหมือนความหวังทั้งหมดกำลังหลุดลอยไป

ในทางกลับกัน ซ่งเถี่ยก็กัดริมฝีปากตัวเอง “หนูจะไม่ยอมให้ไอคนเลวทรามนั่นมาลวนลามหนูเป็นอันขาด หนูต้องขอโทษที่เป็นลูกอกตัญญูนะคะพ่อ หนูหวังว่าจะได้กลับมาตอบแทนบุญคุณพ่อในชาติหน้านะคะ!”

พอพูดจบ ซ่งเถี่ยก็เอาหัวพุ่งตรงเข้าไปหาก้อนหินขนาดใหญ่

“ในอุตสาหกรรมความบันเทิงในปัจจุบัน ต้องยอมรับเลยว่าหญิงสาวบริสุทธิ์แบบธอนั้นหายากจริงๆ”

ในขณะที่ซ่งเถี่ยกำลังคิดที่จะปลิดชีวิตตัวเอง ทันใดนั้นเสียงของเฉินผิงก็ดังขึ้น

เสียงที่ดังขึ้นเป็นเสียงของอาจารย์หม่า แต่มันกลับดังออกมาจากมนุษย์หินนั้น

เสียงที่ดังราวกับเสียงของพายุทำให้ทุกคนหัวหมุน จนถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดหูเอาไว้

“ร่างจำแลงหินงั้นเหรอ? ชักจะน่าสนใจแล้วสิ!”

เฉินผิงเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดูน่าขนลุกออกมา เวทมนตร์ของอาจารย์หม่านั้นช่างน่าดู มิน่าล่ะ เราถึงรู้สึกได้ถึงพลังแห่งจิตวิญญาณของเขา ที่ดูจะเหนือกว่าคนอื่นๆ!

มนุษย์หินค่อยๆ เดินตรงเข้ามาหาเฉินผิง มันก้าวทีละก้าว และทุกๆ การก้าวเดินของมันก็ได้ทิ้งรอยแยกเอาไว้บนพื้น ก้อนหินในรอยแยกนั้นแตกละเอียดเป็นผุยผง!

ทุกสายตาจับจ้องไปที่สัตว์ประหลาดตัวนั้นด้วยความตะลึงงัน จากนั้นผู้ชมทุกคนก็ถอยหนีจนไปถึงสุดทาง!

ครืน ครืน ครืน…

เมื่อมนุษย์หินเดินไปถึงตัวของเฉินผิง มันก็ปล่อยหมัดใส่เขาราวกับว่าต้องการจะพังทลายภูเขาลูกหนึ่งให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ