หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 516

“ทำไมเขาถึงไม่อยากมา?” ชายวัยกลางคนคนนี้คือจ้าวอู๋ฉี เขารู้สึกประหลาดใจจึงถามโสว่อี้ว่า “คุณได้บอกเขาไหมว่าผมเป็นใคร?”

“ไม่ครับ...” โสว่อี้รีบโบกมือก่อนจะว่าต่อ “ผมไม่กล้าทำอะไรที่คุณไม่อนุญาตหรอกครับ ผมบอกกับเฉินผิงแค่ว่ามีบุคคลสำคัญจากจิงตูมาที่นี่ แต่เขาก็ไม่มาครับ!”

“ไร้สาระ! ไอ้เด็กบ้านั่นมันช่างอวดดี! มันรู้ไหมว่าคนรวยและมีอิทธิพลทุกคนในจิงตูอยากจะเจอคุณจ้าวกันทั้งนั้น เขากล้าปฏิเสธคำเชิญของเราได้ยังไง?”

เสี่ยวลี่โมโหเมื่อได้ยินคำตอบของโสว่อี้

“น่าสนใจ...” พวกเขาตกใจ เพราะนอกจากจ้าวอู๋ฉีจะไม่โกรธแล้ว ยังหัวเราะขึ้นมาอีก

“ถ้าเขาไม่อยากมาที่นี่ งั้นเราก็ไปเจอเขากันเถอะ!” จ้าวอู๋ฉีลุกขึ้นยืนและพูดว่า “เสี่ยวลี่ ไปหาซื้อของฝากเหมาะๆ มาหน่อยนะ นี่เป็นครั้งแรกที่เราไปบ้านเขานี่!”

“ท่านรัฐมนตรีครับ ในเมื่อไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนนี้มันไม่เคารพคุณ แล้วคุณจะยังไปบ้านมันอีกทำไมครับ?” เสี่ยวลี่ถามด้วยความประหลาดใจ

“ทำตามที่ฉันบอก ไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นหรอกน่า” อู๋ฉีตอบอย่างเย็นชา

เสี่ยวลี่รู้สึกกลัวเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขาไม่กล้าทำอะไร นอกจากรีบออกไปหาซื้อของฝาก

“โสว่อี้ เฉินผิงเป็นใครกันแน่? บอกฉันที…” อู๋ฉีหันมาถาม

ต่อมา โสว่อี้ก็เล่าทุกอย่างที่เขารู้เกี่ยวกับเฉินผิงให้อู๋ฉีฟัง

“พวกคนหนุ่มก็มักจะไม่กลัวอะไรเลยแบบนี้แหละ เฉินผิงสร้างเรื่องวุ่นวายในเสิ่งเฉิงมาแล้วครั้งหนึ่ง มาคราวนี้ก็ไปสร้างหายนะในจิงตูด้วยการฆ่าฉินเฟิง เขากล้าหาญ แข็งแกร่ง และยังเต็มไปด้วยศักยภาพ”

อู๋ฉีหัวเราะลั่นหลังจากที่เขาพูดจบ

โสว่อี้ผงะไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คุณจ้าว นี่คุณบอกว่าเฉินผิงฆ่าคนตระกูลฉินในจิงตูอย่างนั้นเหรอ?”

“รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมของเสิ่งเฉิงและเจียงเป่ยอย่างคุณ ทำหน้าที่ได้ไม่ดีเลยนะ คุณไม่รู้ว่าเฉินผิงฆ่าฉินเฟิงในเสิ่งเฉิงได้อย่างไรกัน?” อู๋ฉีจ้องหน้าโสว่อี้และพูดขึ้นมา

เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นบนหน้าผากโสว่อี้ เพราะคำพูดของอู๋ฉีทำให้เขาหวาดหวั่น

หลังจากโสว่อี้ อู๋ฉี และเสี่ยวลี่เข้ามาถึงห้องนั่งเล่น แม่บ้านก็รินชาให้กับคนทั้งสามและเดินออกไป

ทั้งสามคนรออยู่สักพักหนึ่งแล้ว แต่เฉินผิงก็ยังไม่มาพบ

เสี่ยวลี่พูดอย่างหมดความอดทนขณะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา “เขาทำบ้าอะไรอยู่? นี่มันเกินสิบนาทีแล้วนะ เขาจะมาเมื่อไร?”

“อดทนหน่อย เขาจะต้องมาที่นี่ในท้ายที่สุด”

ดูเหมือนอู๋ฉีจะไม่ได้กังวลใจอะไรเลย เขาหลับตาลงและอดทนรอต่อไป เขารู้ว่าเฉินผิงจงใจให้พวกเขารอ

“หลิงเอ๋อร์ รองเท้าเธอสวยจัง รุ่นนี้มีไม่กี่คู่เองนี่นา!”

“เอ้อ ชุดนั้นมาถึงแล้วนะวันนี้ ฉันไปซื้อมาแล้วล่ะ!”

ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์เพิ่งกลับมาจากซื้อของ พวกเธอมีความสุขมากหลังจากได้ซื้อของที่อยากได้