หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 525

หลังจากที่เขาจัดการพันแผลเสร็จ ซู่ชีเม่าจึงกัดฟันลุกขึ้นยืนพร้อมกับจ้องมองเซินเมิ่งเฉินด้วยสายตาเกลียดชัง เขาคิดว่าเพราะตัวซวยอย่างเธอจึงทำให้เขาเกิดอุบัติเหตุรถชนครั้งนี้

คนขับรถบรรทุกดูเหมือนว่าจะไม่เป็นอะไรเท่าไหร่ เขาโชคดีที่ชนกับรถของซู่ชีเม่าเสียก่อนไม่อย่างนั้นเขาคงขับรถตกหน้าผาไปแล้ว

พวกเขาใช้เวลาตรงจุดนั้นไม่นาน ซู่ชีเม่าขึ้นรถอีกคันเพื่อเดินทางต่อไป พวกเขาต้องไปถึงเมืองไป่ไห่ก่อนที่ฟ้าจะมืด

การเดินทางของพวกเขาหลังจากนั้นราบรื่นดี ทำให้ไปถึงยังจุดหมายก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน

หลังจากที่ไปถึงเมืองไป่ไห่แล้วเซินเมิ่งเฉินก็พูดกับไป๋จ่านถังว่า “ไป๋จ่านถัง เรามาแลกเบอร์ติดต่อกันหน่อยนะคะ! ในเมื่อวันนี้พวกคุณช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันก็ควรจะแสดงความขอบคุณสักหน่อย”

ไป๋จ่านถังพยักหน้าตกลง พวกเขาจึงแลกเปลี่ยนหมายเลขติดต่อกันหลังจากนั้นเซินเมิ่งเฉินก็จากไป

พวกเขาเข้าพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางอันยาวนาน ไป๋จ่านถังและเฉินผิงจึงแยกย้ายกันไปเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อน 

หลังจากที่ไป๋จ่านถังล้มตัวลงนอนบนเตียงเขา แล้วก็ได้รับการติดต่อจากเซินเมิ่งเฉิน เธอชวนพวกเขาไปทานอาหารค่ำที่บ้านของเธอเพื่อเป็นการขอบคุณที่พวกเขาช่วยชีวิตเธอไว้

ไป๋จ่านถังยินดีที่จะไปตามนัดเพราะเขาต้องการให้พ่อของเธอทำนายดวงชะตาให้ เขาอยากรู้เกี่ยวกับอนาคตของตัวเอง แต่ว่าเขาไม่กล้าตัดสินใจจึงไปขอความคิดเห็นจากเฉินผิง

เฉินผิงรู้ว่าไป๋จ่านถังนั้นคิดอะไรอยู่ เขาจึงตอบตกลง

หลังจากนั้นไม่นานก็มีรถโรลส์-รอยซ์มาจอดที่ทางเข้าของโรงแรมเพื่อมารับไป๋จ่านถังและเฉินผิงไปยังที่พักของเซินเมิ่งเฉิน

บ้านพักของเซินเมิ่งเฉินนั้นประกอบไปด้วยลานกว้างแบบโบราณครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ รูปแบบการตกแต่งคล้ายคลึงกับพระราชวังโบราณ

ไป๋จ่านถังที่มาจากตระกูลร่ำรวยยังอดทึ่งกับการตกแต่งของบ้านหลังนี้ไม่ได้ “นี่ช่างหรูหราเกินไปแล้ว! ที่นี่ดูเหมือนพระราชวังโบราณที่เป็นสถานที่ประทับของจักรพรรดิอย่างนั้นเลย!”

“ไป๋จ่านถัง”

จู่ๆ เซินเมิ่งเฉินก็ปรากฏตัวออกมาทักทายไป๋จ่านถัง สีหน้าเธอดูยินดีที่ได้เจอเขา แต่เธอกลับไม่สนใจเฉินผิงแม้แต่นิดเดียว

ไม่นานนักชายชราที่มีเคราและผมขาวโพลนก็เดินเข้ามา ใบหน้าของเขามีส่วนคล้ายเซินเมิ่งเฉิน เขาคือพ่อของเธอ เซินเตี้ยนซาน

เซินเมิ่งเฉินพอเห็นเขาเธอก็รีบเดินเข้าไปหา เธอชี้ไปยังไป๋จ่านถังและแนะนำว่า “พ่อคะ นี่คือไป๋จ่านถังจากตระกูลไป๋ ผู้อาวุโสที่ช่วยชีวิตหนูไว้”

ไป๋จ่านถังและเฉินผิงตะลึงไปชั่วขณะที่ได้เห็นเซินเตี้ยนซาน คะเนจากอายุของเขา เขาน่าจะเป็นปู่ของเซินเมิ่งเฉินได้เลย

เซินเตี้ยนซานมองไปยังไป๋จ่านถังและเฉินผิง เขาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ขอบคุณที่ช่วยลูกสาวผมไว้ ผมเตรียมอาหารง่ายๆ เอาไว้ต้อนรับพวกคุณ หวังว่าพวกคุณคงจะไม่รังเกียจ!”

“ยินดีครับคุณเซิน แต่คุณเฉินต่างหากที่เป็นคนช่วยเซินเมิ่งเฉิน” ไป๋จ่านถังตอบเขาด้วยความขัดเขิน

“ไม่ว่าจะเป็นใคร ถึงอย่างไรผมก็ต้องขอบคุณพวกคุณทั้งสองคน เชิญนั่งก่อนครับ!”

เซินเตี้ยนซานเชิญพวกเขานั่งลงที่โต๊ะอาหารด้วยความสุภาพ