หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 526

พวกเขาทั้งหมดก็นั่งลงที่โต๊ะอาหาร เซินเมิ่งเฉินจงใจนั่งลงข้างๆ ไป๋จ่านถัง ดูเหมือนว่าเธอจะชอบไป๋จ่านถังมากทีเดียว

ในระหว่างมื้อค่ำ เซินเมิ่งเฉินพูดคุยถามคำถามกับไป๋จ่านถังอยู่ตลอดเวลา แต่อย่างไรก็ตามเธอกลับไม่คุยกับเฉินผิงเลย

เซินเตี้ยนซานเองก็ดูเหมือนว่าจะเป็นกันเองกับไป๋จ่านถังมาก คนอื่นๆ คงจะเห็นเฉินผิงเป็นอากาศธาตุ อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเองก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน เขาเพียงแต่ทานอาหารไปเงียบๆ เท่านั้น

หลังจากที่ตีสนิทกับเซินเตี้ยนซานเรียบร้อยแล้ว ไป๋จ่านถังจึงถามเขาว่า” คุณเซิน ได้ยินเมิ่งเฉินบอกผมว่าคุณเป็นที่รู้จักในนาม ‘ศาสดาเซิน’ เพราะว่าคุณสามารถทำนายอนาคตคนได้เพียงแค่มองแว็บเดียว ผมสงสัยว่าคุณพอจะบอกเกี่ยวกับอนาคตของผมได้ไหม”

“พ่อคะ ทำไมพ่อไม่ทำนายอนาคตให้จ่านถังบ้างล่ะคะ? หนูคิดว่าเขามาจากตระกูลที่ร่ำรวยอนาคตของเขาต้องดีมากแน่ๆ ค่ะ” เซินเมิ่งเฉินพูดเสริมขึ้นมา

เซินเตี้ยนซานคลี่ยิ้ม “แน่นอนว่าคุณไป๋มาจากตระกูลที่ร่ำรวย แต่ว่า…”

ไป๋จ่านถังหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เขาถามด้วยความกระวนกระวายว่า “คุณเซิน แต่ว่าอะไรครับ?”

“แต่ว่าดูเหมือนตระกูลไป๋จะตกต่ำลง พวกคุณต้องการผู้มีพระคุณคนหนึ่งเพื่อมาช่วยเหลือ ถ้าหากตระกูลไป๋สามารถคว้าโอกาสให้ผู้มีพระคุณคนนั้นช่วยเหลือได้ ตระกูลก็จะเจริญรุ่งเรืองตลอดไป” เซินเตี้ยนซานอธิบายให้เขาฟัง

“คุณเซิน ไม่ทราบว่าใครคือผู้มีพระคุณคนนั้นครับ?” ไป๋จ่านถังเหลือบมองไปยังเฉินผิงในขณะที่ถามเซินเตี้ยนซานด้วยความกระตือรือร้น

ถ้าหากเฉินผิงเป็นผู้มีพระคุณคนนั้น ฉันก็ต้องปฏิบัติกับเขาด้วยความเคารพมากกว่านี้ แต่ถ้าหากไม่ใช่เราก็คงไม่ต้องไปเสียเวลากับเขา

“ฮ่าๆๆ ผมบอกคุณได้เพียงเท่านี้ นี่มันเป็นความลับที่ผมไม่สามารถเปิดเผยได้” เซินเตี้ยนซานลูบเคราของเขาแล้วหัวเราะเสียงดังออกมา

ไป๋จ่านถังจึงคลี่ยิ้มเช่นกัน เขารู้ว่าเขาไม่ควรกดดันเพื่อถามคำถามต่อไป เมื่อถึงตอนนั้นเขาคงทำได้แค่ปฏิบัติกับเฉินผิงในฐานะผู้มีพระคุณ

เซินเมิ่งเฉินจึงชี้ไปที่เฉินผิงแล้วพูดกับพ่อของเธอว่า “พ่อคะ ช่วยดูให้ผู้ชายคนนี้ด้วยสิ หนูดูก็รู้ว่าเขาต้องมาจากตระกูลที่ไม่ดีเท่าไหร่ แต่เขากลับโชคดีมากในเรื่องความรักและความสัมพันธ์ และหนูเดาว่าเขาจะต้องเจอกับหายนะในเร็วๆ นี้ แต่พอหนูลองดูอีกสองรอบ มันเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้น”

เซินเตี้ยนซานส่ายหัวโดยที่ไม่แม้แต่จะมองไปยังเฉินผิง

“หมายความว่ายังไงคะพ่อ ไม่มีอะไรที่เราพอจะสามารถช่วยเขาได้เลยหรือคะ?” เซินเมิ่งเฉินเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ

จู่ๆ เซินเมิ่งเฉินก็ถามขึ้นมาในขณะที่พวกเขากำลังจะทานอาหารเสร็จ “พ่อคะ พรุ่งนี้พวกเขาจะไปที่หุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ หนูขอไปกับพวกเขาได้ไหมคะ?”

“ได้สิ!” เซินเตี้ยนซานพยักหน้าอนุญาตในทันที

คำตอบของเขาทำให้เซินเมิ่งเฉินถึงกับมึนงง “พ่อ วันนี้พ่อเป็นอะไรไปคะ? พ่อไม่เคยอนุญาตให้หนูไปที่หุบเขาซีหนานส๋วนเยว่เลย ทำไมครั้งนี้ถึงให้ไปได้คะ?”

“ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน อีกอย่างลูกก็โตแล้ว ควรจะออกไปสำรวจโลกข้างนอกบ้าง!” เซินเตี้ยนซานมองเซินเมิ่งเฉินด้วยสายตารักใคร่

“เยี่ยมไปเลยค่ะ หนูรักพ่อที่สุดเลยค่ะ” เซินเมิ่งเฉินกอดพ่อของเธอพร้อมกับหัวเราะด้วยความสุขใจ

“เอาล่ะ ลูกพาคุณไป๋ไปเดินดูรอบๆ บ้านเถอะ ทุกคนจะได้เพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์ที่สวยงามด้วย” เซินเตี้ยนซานพูดด้วยรอยยิ้ม

“ตกลงค่ะ!” เซินเมิ่งเฉินพยักหน้าตอบรับแล้วหัวไปเชิญชวนไป๋จ่านถัง “ไป๋จ่านถัง ฉันจะพาคุณไปชมรอบๆ บ้าน ฉันเลี้ยงปลาที่เข้าใจภาษาคนไว้ด้วยค่ะ”