หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 534

“หยุดพล่ามได้แล้ว พาผมไปหาพวกผู้หญิง ผมจะได้ปล่อยพวกเธอไป” เฉินผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ตกลง” ผู้อาวุโสสามผงกศีรษะเห็นด้วยกับเขา เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเขาจึงรีบนำทางเฉินผิงไปทางด้านหลังของวิหาร

ซู่ชีเม่ากัดฟันแล้วเดินตามพวกเขาไป ในส่วนของไป๋จ่านถัง เขาก็ช่วยพยุงเซินเมิ่งเฉินที่บาดเจ็บเพื่อตามไปเช่นกัน

ด้านหลังวิหารมีหน้าผาขนาดใหญ่ ความสูงตระหง่านของมันทำให้คนรู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ที่น่าสะพรึงกลัว

ผู้อาวุโสสามเดินเข้าไปยังหน้าผาและเคาะนิ้วลงไปสามครั้ง หลังจากที่เขาทำครบสามครั้งผนังของหน้าผาก็เปิดออกเผยให้เห็นประตูลับบานหนึ่ง

ภายในห้องที่ซ่อนอยู่มีกรงขังขนาดใหญ่ พวกผู้หญิงที่ถูกจับมาถูกขังอยู่ในกรงนั้น ทันทีที่ประตูห้องขังเปิดออกผู้หญิงเหล่านั้นก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

เมื่อผู้อาวุโสสามเดินเข้าไปใกล้พวกเธอ เสียงกรีดร้องก็ดังแหวกอากาศออกมา

เฉินผิงเห็นดังนั้น เขาจึงจับคอเสื้อผู้อาวุโสสามเอาไว้พร้อมกับจ้องมองเขาด้วยความขุ่นเคือง

“ไม่ใช่ผมนะ! เฉียนเฟิงบังคับให้ผมทำ” ผู้อาวุโสสามโพล่งออกมาทันทีที่เขาเห็นสายตาของเฉินผิง

เซินเมิ่งเฉินที่ยังคงมึนงงอยู่สะดุ้งตกใจที่ได้เห็นผู้หญิงเหล่านี้ ผู้หญิงพวกนี้แม้ว่าดูแล้วจะมีอายุพอๆ กับเธอ แต่พวกเธอเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งทำให้สภาพดูเหมือนขอทานที่น่าสมเพช

เซินเมิ่งเฉินเดินเข้าไปหาพวกเธอช้าๆ พวกผู้หญิงสังเกตุเห็นว่าเซินเมิ่งเฉินเป็นผู้หญิงเหมือนกัน พวกเธอจึงได้สงบลง

“พวกสัตว์นรก!” เซินเมิ่งเฉินสบถคำด่าพร้อมกับสูดหายใจอย่างแรง ทำไมหุบเขาซีหนานส๋วนเยว่ถึงได้ทำกับพวกเธอแบบนี้?

ด้วยความช่วยเหลือของเซินเมิ่งเฉินที่คอยปลอบใจเหล่าหญิงสาวเคราะห์ร้าย ทำให้การช่วยเหลือพวกเธอจึงเป็นไปอย่างราบรื่น ทันทีที่พวกเธอก้าวออกมาจากกรงขัง พวกเธอต่างก็วิ่งไปคนล่ะทิศทางด้วยความกลัวว่าจะถูกจับไปอีกครั้งหากว่าพวกเธอยังคงอยู่ที่นี่ ก่อนที่เฉินผิงและคนอื่นๆ จะรู้ตัวผู้หญิงกลุ่มนั้นก็หายตัวไปแล้ว

อันที่จริงเฉินผิงตั้งใจว่าจะช่วยส่งพวกเธอกลับบ้าน แต่ในเมื่อทุกคนหายตัวไปแล้วเขาจึงหันเหความสนใจมาที่ผู้อาวุโสสามแทน “พาผมไปยังที่ตั้งของสำนักเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้นผู้อาวุโสสามก็เริ่มชักเกร็งใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด แสงในร่างของเขาเคลื่อนที่ไปมาอย่างรวดเร็วเหมือนกำลังไล่ตามอะไรบางอย่างอยู่

“อ๊าก!” ผู้อาวุโสสามส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับพ่นหนอนสีแดงออกมา ทันทีที่หนอนสีแดงสัมผัสกับแสงอาทิตย์ ตัวหนอนก็หดเล็กลงและมีควันสีแดงจางๆ ลอยออกมาจากศพของมัน

ดวงตาของผู้อาวุโสสามแทบถลนออกมาจากเบ้าเมื่อมองเห็นซากของตัวกู่ฉง เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง

“เอาล่ะ กู่ฉงไม่มีแล้ว ตอนนี้คุณไปไหนได้อย่างอิสระแล้ว” เฉินผิงพูดหน้าตาเฉย

หลังจากนั้นเขาจึงเห็นผู้อาวุโสสามคุกเข่าลงโขกศีรษะให้เขาเพื่อเป็นการคำนับ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาต้องทำหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาไม่สามารถพูดออกไปได้ก็เพราะอิทธิพลของกู่ฉง แม้ว่าเขาจะถูกความรู้สึกผิดตามหลอกหลอน แต่เขาก็ยังคงทำตามคำสั่งของเฉียนเฟิงไม่อย่างนั้นเขาก็ต้องจ่ายด้วยชีวิต

“ผมไม่ได้ดึงกู่ฉงออกมาเพื่อช่วยชีวิตคุณ ไม่ว่าคุณจะอยู่หรือตายนั้นขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของคุณ” เฉินผิงพูดกับเขา