หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 542

เมื่อเหล่าปรมาจารย์อาวุโสและไป๋จ่านถังร่วมมือกัน พลังของพวกเขาก็ไม่อาจที่จะประมาทได้

ดาบทั้งสี่ฟาดลงไปยังทิศทางของเฉียนเฟิง ไป๋จ่านถังสนับสนุนพวกเขาด้วยการยิงพลังแสงนับไม่ถ้วนจากคลื่นพัดของเขา

ทุกคนต่างปล่อยพลังสุดยอดเท่าที่มี ไม่เว้นแม้แต่ไป๋จ่านถังที่ปล่อยอาวุธลับออกไป เขาเก็บซ่อนมันไว้เพื่อใช้ในยามคับขันเท่านั้น

“หึ!” เฉียนเฟิงยิ้มเยาะ

เขาคว้าดาบของสี่อาวุโสแล้วหักพวกมันออกเป็นสองส่วนด้วยการโบกมือแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น หลังจากนั้นเขาได้ใช้ฝ่ามือปล่อยคลื่นพลังเข้าใส่จนพวกเขากระเด็นกลับไป

ขณะเดียวกัน เฉียนเฟิงโบกมืออีกข้างอย่างรวดเร็วเพื่อปัดป้องอาวุธลับของไป๋จ่านถังที่พุ่งตรงมายังเขา

“พวกแกคิดหรือว่าของแบบนี้จะทำอะไรฉันได้?” เฉียนเฟิงเย้ยหยันก่อนที่เขาจะซัดพลังฝ่ามือที่รุนแรงใส่ไป๋จ่านถังจนลอยกระเด็นไปอีกคน

ท้ายที่สุด พวกเขาไม่อาจทำอันตรายหรือบาดแผลใดๆ เฉียนเฟิงได้เลย กลับเป็นพวกเขาเสียเองที่ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลังจากที่จัดการกับผู้อาวุโสทั้งสีและไป๋จ่านถังลงได้ เฉียนเฟิงก็ไม่สนใจพวกเขาอีก แต่กลับพุ่งความสนใจไปที่เซินเมิ่งเฉินแทน

“แม่สาวน้อยแสนสวย ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าคุณเซินจะทำยังไง ถ้าเขารู้ว่าเธอตกอยู่ในเงื้อมมือของฉัน”

เฉียนเฟิงยิ้มอย่างชั่วร้ายขณะที่เขากำลังเดินตรงไปยังเซินเมิ่งเฉิน

เซินเมิ่งเฉินซ่อนตัวอยู่ด้านหลังซู่ชีเม่าด้วยความหวาดกลัว

ซู่ชีเม่ามองไปที่เฉียนเฟิงอย่างเคร่งขรึม “ฉันเป็นถึงกัปตันของกระทรวงยุติธรรม แกรู้มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าแกฆ่าฉัน?”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี่แกกำลังขู่ฉันอย่างนั้นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ วิชาห้าพิษของฉันใกล้ที่จะฝึกสำเร็จแล้ว เมื่อวันนั้นมาถึง ฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องกลัวกระทรวงยุติธรรมหรืออะไรทั้งนั้น ต่อให้จ้าวอู๋ฉีมาที่นี่ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันอยู่ดี!”

เฉียนเฟิงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่กำลังเดินตรงไปหาเซินเมิ่งเฉิน

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ซู่ชีเม่าจึงต้องกัดฟันปล่อยหมัดเข้าใส่เฉียนเฟิงแม้ว่าเขากำลังบาดเจ็บอยู่ก็ตาม

เฉียนเฟิงผลักซู่ชีเม่าจนกระเด็นไปด้านข้าง ด้วยพลังฝ่ามือครึ่งเสี้ยว ซู่ชีเม่าทำได้แค่มองดูอย่างหมดหนทางขณะที่เฉียนเฟิงจับตัวเซินเมิ่งเฉินไป

ตอนนี้เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าอาวุธลับของไป๋จ่านถังที่ปล่อยใส่เฉียนเฟิงนั้นเป็นเพียงแค่ตัวล่อเท่านั้น อาวุธลับที่แท้จริงนั้นคือเข็มพิษที่เก็บซ่อนเอาไว้ หากไม่เพ่งมองดูให้ดี ก็ยากยิ่งนักที่จะสังเกตเห็นมัน

ขณะที่อาวุธอื่นนั้น มีจุดประสงค์ให้เขาไขว้เขว แต่เป็นเข็มเล่มนั้นต่างหากที่เป็นการโจมตีของไป๋จ่านถังที่แท้จริง

เมื่อมองดูร่างที่กำลังโงนเงนของเฉียนเฟิง พวกเขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ถ้าเขาตายด้วยพิษแล้วล่ะก็ พวกเขาทั้งหมดก็จะปลอดภัย

ไม่ช้า เฉียนเฟิงรีบนั่งขัดสมาธิลงที่พื้น เขาจ้องมองไปยังไป๋จ่านถังอย่างเคร่งขรึม “แกลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นลูกทูนหัวของราชาพิษ? แค่เข็มเล่มเดียวไม่มีทางฆ่าฉันได้หรอก ทันทีที่ฉันขับพิษออกมาได้ ฉันจะทำให้แกรู้ซึ้งถึงความตาย”

เฉียนเฟิงหยิบขวดดินเล็กๆ ออกมา หลังจากที่เขาเปิดมันออก เขาหยิบกู่ฉงตัวสีเขียวขนาดเท่าเล็บมือแล้วกลืนมันลงไปอย่างไม่ลังเล

“นี่คือกู่ฉงซับพิษ มันสามารถขับพิษออกจากร่างกายของฉันได้”

เฉียนเฟิงหลับตาลงและนั่งอย่างเงียบๆ

นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการโจมตีเฉียนเฟิง แต่ก็ไม่มีใครสามารถทำได้เพราะพวกเขาต่างบาดเจ็บ ในขณะที่เซินเมิ่งเฉินก็เป็นเพียงแค่เด็กสาวธรรมดา ไม่สามารถทำอันตรายใดๆ เขาได้