หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 562

ทุกคนบนถนนต่างดูรีบเร่งในการใช้ชีวิตประจำวัน

ในทางกลับกัน ผู้เข้าร่วมการประมูลอาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างไป ตรงกันข้ามกับมหานครที่พลุกพล่านอย่างสิ้นเชิง โรงประมูลม้าจ้าชี่เต๋อตั้งอยู่ในย่านธุรกิจที่หรูหราที่สุดของจิงตู มันเป็นอาคารสูงสิบกว่าชั้นบนพื้นที่กว่าหลายสิบไร่ ที่แห่งนั้น คลาคล่ำไปด้วยคนร่ำรวยที่เดินไปมาชื่นชมสิ่งของท่ามกลางงานจัดแสดง

ทุกรายการที่จัดแสดงจะมีป้ายราคากำกับไว้ ซึ่งเป็นราคาที่ชนชั้นแรงงานทั่วไปไม่มีโอกาสจะเข้าถึง แม้แต่เหล่าเศรษฐีเองก็ต้องคอยเดินอย่างระมัดระวังและรักษาระยะห่าง ไม่เช่นนั้น พวกเขาอาจจะพลั้งเผลอทำสินค้าที่นำมาจัดแสดงเสียหายได้ ซึ่งมูลค่าที่ต้องชดใช้ของมันมากโขราวกับเงินเรียกค่าไถ่ของพระราชาเลยทีเดียว

“พวกเราไปหาอะไรทานก่อนที่งานประมูลจะเริ่มดีกว่ามั้ย?” กูเวิ่นเทียนแนะนำ

ทั้งกลุ่มพยักหน้ารับ พวกเขาไม่ได้ทานอะไรมาเลยตลอดการเดินทาง

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเฉินผิงก็ดังขึ้น จ้าวอู๋ฉีโทรมาเพื่อถามเขาว่าต้องการจะเข้าร่วมงานประมูลหรือไม่

เฉินผิงบอกเขาไปว่าอยู่ที่จิงตูแล้ว เมื่อรู้ดังนั้นจ้าวอู๋ฉีจึงแสดงความยินดีโดยการเชิญเฉินผิงและกลุ่มของเขาไปรับประทานอาหารค่ำร่วมกัน

เฉินผิงกำลังจะปฏิเสธเนื่องจากเกรงใจเพราะจำนวนคนของเขามีเยอะเกินไป แต่เขาก็นึกขึ้นได้ว่าอิทธิพลของจ้าวอู๋ฉีอาจจะเป็นประโยชน์ในระหว่างที่เขาอยู่ในจิงตู เมื่อคิดได้เช่นนั้น เฉินผิงจึงตอบตกลงคำชวนของเขาไป

จ้าวอู๋ฉีกำลังนั่งรออยู่ในภัตตาคารแห่งหนึ่งที่ซึ่งตกแต่งอย่างมีรสนิยมในสไตล์ย้อนยุค เขาลุกขึ้นเพื่อต้อนรับทันทีที่เห็นเฉินผิงและคณะมาถึง

“ท่านกู่!” จ้าวอู๋ฉียิ้มอย่างร่าเริง “ช่างน่าแปลกใจยิ่งนักที่เห็นคุณอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน!”

“นายพลจ้าว!” กู่เวิ่นเทียนกล่าวพร้อมทำความเคารพ

แม้เขาจะเกษียณอายุแล้ว แต่เขาต้องเป็นฝ่ายทำความเคารพจ้าวอู่ฉี เนื่องจากตอนนี้เขามีตำแหน่งที่ต่ำกว่าท่านนายพลจ้าว

ในระหว่างการรับประทานอาหาร ไม่มีบทสนทนาใดเกิดขึ้น เฉินผิงและกลุ่มของเขาต่างตั้งหน้าทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ดูท่าพวกเราคงจะหิวจริงๆ!

“ฉินเสี่ยวเทียนเป็นพวกหลงตัวเอง” กู่เวิ่นเทียนบ่น

“ถ้าไม่เป็นเพราะผม เมื่อหลายปีก่อนเขาคงตายในต่างแดนไปแล้ว พวกตระกูลฉินคงไม่มีอำนาจอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้!”

ตระกูลฉินค่อยๆ ตั้งตัวได้อย่างช้าๆ แต่มั่นคง ด้วยความช่วยเหลือของกู่เวิ่นเทียนทั้งทรัพยากรและกำลังคน ในเวลานั้น ทั้งสองตระกูลใกล้ชิดกันมากจนแม้แต่ฉินเฟิงได้หมั้นหมายกับกู่หลิงเอ๋อร์ แต่เมื่อฉินเฟิงได้ถอนหมั้นไป ตระกูลฉินก็กลายมาเป็นตระกูลที่มั่งคั่งเสียแล้ว และดูแคลนตระกูลกู่นับตั้งแต่นั้นมา

เมื่อกู่เวิ่นเทียนลงจากตำแหน่ง อิทธิพลของตระกูลกู่ในจิงตูก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ยิ่งไปกว่านั้นการถอนหมั้นจากตระกูลฉินทำให้ทุกอย่างยิ่งแย่ลง กู่เวิ่นเทียนไม่เคยลืมเรื่องนี้ไปได้ แค่ได้ยินชื่อตระกูลฉินเพียงเล็กน้อย ความคับแค้นในใจของกูเวิ่นเทียนก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งราวกับแผลสด

กู่หลิงเอ๋อร์ขมวดคิ้ว “ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดถึงเรื่องเก่าๆ หรอกค่ะคุณปู่”

จ้าวอู๋ฉีคุ้นเคยกับเรื่องราวความตกต่ำของตระกูลกู่ที่ผ่านมา “เป็นความจริงที่ว่า ในตอนนั้นตระกูลฉินแสวงหาและแผ่ขยายอำนาจอย่างไม่สนใจวิธีการ” เขาพูดยอมรับด้วยรอยยิ้มเขินๆ “อย่าเก็บมันมาใส่ใจเลยคุณกู่ ไม่ได้มีแค่คุณหรอกนะที่ถูกพวกเขาหลอกใช้”