หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 593

“คุณหยวนเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของผม? นี่มันกำลังเกิดเรื่องบ้าอะไรกัน?” หยวนจุนถามหยวนเป่าจงเสียงดัง

“คุณฉาง ได้โปรดอยู่ในความสงบก่อนนะครับ ผมกำลังจะตรวจดูเดี๋ยวนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!” หยวนเป่าจงพยายามเอาใจเขา

ในขณะที่เขาพูด เขาก็เหยียดฝ่ามือออกแล้วตบเข้าที่หลังของฉางหยวน ทุกครั้งที่ฝ่ามือตบลง ก็จะมีหมอกควันสีดำพวยพุ่งออกจากปากของเขา

“อ๊าก!” ฉางหยวนไม่หยุดส่งเสียงร้องโหยหวนอันน่าสะพรึงเลย

ขณะนั้นเขาดูน่ากลัวคล้ายกับสัตว์ร้ายที่มีดวงตาแดงก่ำดังสีเลือด จ้องมองหยวนเป่าจงราวกับว่าเขาจะทิ่มแทงหยวนเป่าจงให้ตายด้วยสายตาอันดุดันน่าสะพรึงกลัวของเขา

ด้วยประกายอันน่าสะพรึงกลัวของเขาที่แผ่ออกมานั้นทำให้อีกฝ่ายถึงกับขนลุกชันชึ้น

หยวนเป่าจงไม่สามารถจะหยั่งรู้ได้ว่าปรากฏการณ์อันน่าสยดสยองนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ถึงกระนั้นเขาก็ทำได้เพียงพยายามทุกวิถีทางที่จะขับพิษออกจากร่างกายของฉางหยวนให้ได้ เวลานี้หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจากความพยายามรวบรวมพลังและความหวาดกลัว

ในห้องนั่งเล่นขณะนั้น จ้าวอู๋ฉีก็หูผึ่งเมื่อรู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากห้องนอนของฉางหยวน “คุณเฉินเกิดอะไรขึ้นในห้องน่ะ” เขาเคยถามอย่างระมัดระวังด้วยสีหน้าซีดเชียวเล็กน้อย

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ นั่งลงเถอะ แล้วทำใจให้สบาย” เฉินผิงยังคงผ่อนคลายและดื่มด่ำกับรสชาในถ้วยอย่างเดิม

“คุณเฉิน เราจะปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณฉางไม่ได้นะ! ไม่เช่นนั้นพวกเราก็จะพากันเดือดร้อนกันใหญ่” จ้าวอู๋ฉี

พูดขึ้นอย่างร้อนรน เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังใจเย็นไม่มีทีท่าว่าจะกังวลใจแม้แต่น้อย

ในฐานะผู้บัญชาการของกระทรวงยุติธรรมแห่งเมืองจิงตูนั้น เขามีหน้าที่ดูแลความสงบสุขของชาวเมืองจิงตูและความปลอดภัยของผู้นำทุกคน ซึ่งรวมถึงฉางหยวนด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องปกป้องทุกคนจากภัยคุกคามใดๆ ก็ตาม

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับฉางหยวนจุนแล้วล่ะก็ จ้าวอู๋ฉีจะต้องรับผิดชอบในฐานะที่อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย ซึ่งอาจเข้าข่ายความผิดทางวินัยร้ายแรง!

“อย่าเป็นห่วงไปเลย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณฉางหรอก ผมแน่ใจว่าเขาจะต้องออกจากห้องนั้นมาภายใน 3 นาที!” เฉินผิงให้ความเห็นหลังจากที่เหลือบมองดูนาฬิกาของเขา

เขารู้ตัวว่าเขาไม่สามารถจะควบคุมกู่ฉงไว้ได้อีกต่อไปแล้ว กู่ฉงควบคุมจิตเป็นกู่ฉงแห่งหมู่บ้านหม่าวอันเลื่องลือที่ต่างก็รู้จักกันดีที่สุด นอกเหนือจากการที่มันสามารถจะควบคุมจิตแห่งเจ้าของร่างได้แล้ว มันยังสามารถจะฆ่าเจ้าของร่างได้ทุกเมื่อ

ยิ่งไปกว่านั้นการที่จะจัดการกับกู่ฉงควบคุมจิตที่มีขนาดใหญ่ ก็เป็นเรื่องที่ท้าทายยิ่งกว่า ตัวที่หลุดออกมาจากปากของฉางหยวนเมื่อครู่นั้น ใหญ่เท่ากับกำปั้นของเด็ก หยวนเป่าจงจึงสันนิษฐานว่าคนที่จะสามารถจัดการกับกู่ฉงควบคุมจิตที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ คงจะไม่ได้เป็นเพียงแค่คนธรรมดาในหมู่บ้านหม่าว

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครบังอาจกล้าท้าทายฉางหยวนจุน โดยการทำร้ายลูกชายของเขาด้วยกู่ฉงควบคุมจิต แต่สัญชาตญาณของเขามันบอกว่าคนๆ นั้นจะต้องเป็นเจ้าสำนักผู้มากบารมีที่ไม่เกรงกลัวฐานะของฉางหยวนจุน

หลังจากที่หยวนเป่าจงตะโกนเรียกเป็นครั้งที่สอง ก็ทำให้ฉางหยวนจุนและโจวจ้าวหลงได้สติแล้วรีบลนลานออกจากห้อง

เมื่อเห็นว่าพวกเขาหนีออกจากห้องไปแล้ว หยวนเป่าจงก็รีบตามออกไปอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูตามหลัง

ในตอนนั้นเองที่เขารู้สึกว่าขาของเขาสั่นสะท้านอย่างหนัก นอกจากนี้เสื้อผ้าของเขาก็ยังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อกาฬที่ไหลพรั่งพรูออกจากทุกรูขุมขนบนร่างกายของเขาจากความตื่นตระหนก