หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 594

เมื่อเห็นว่าฉางหยวนจุนกำลังวิ่งหนีออกมาจากในห้องอย่างตื่นตระหนก จ้าวอู๋ฉีก็รีบปรี่เข้าไปหาเขา “คุณฉาง…”

“นายพลจ้าว คุณยังอยู่ที่นี่อีกเหรอ?” ฉางหยวนจุนโพล่งขึ้นมาอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเขายังคงอยู่แถวนั้น

“คุณเฉินบอกว่าหยวนเป่าจงจะไม่สามารถรักษาลูกชายของคุณได้ แล้วยังบอกด้วยว่าพวกคุณจะออกมาขอความช่วยเหลือจากเขาในอีก 10 นาที แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นตามความคาดหมายของเขา!” จ้าวอู๋ฉีอธิบาย

ฉางหยวนจุนเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเฉินผิงกำลังนั่งจิบชาอยู่ที่โซฟา แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะดุด่าแต่อย่างใด เพราะสิ่งที่เขาสนใจที่สุดในตอนนี้ก็คือลูกชายของเขาเท่านั้น

เขาเดินเข้าไปหาหยวนเป่าจงอย่างข้องใจแล้วถามว่า “คุณหยวนลูกชายของผมเป็นยังไงบ้าง? พวกมันเป็นแมลงอะไรกันแน่? ทำไมมันถึงออกมาจากปากของเขาได้? ได้โปรดช่วยเขาด้วยเถอะ!”

สังเกตได้ชัดจากสีหน้าของหยวนเป่าจงว่ามันคงยากที่จะตอบคำถามนี้ได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้โอ้อวดเอาไว้ว่าจะสามารถช่วยชีวิตของฉางหยวนได้ ดังนั้นฉางหยวนจุนก็คงจะไม่ปล่อยเขาไปแน่หากนึกย้อนถึงสิ่งที่เขาได้โอ้อวดไว้

“ไม่จำเป็นจะต้องไปขอร้องเขาเลย เขาไม่สามารถจะช่วยชีวิตของลูกชายคุณได้หรอก เพราะถ้าทำได้เขาก็คงไม่วิ่งหนีออกจากห้องอย่างน่าสมเพชเช่นนี้” ในที่สุดเฉินผิงที่นั่งอยู่ตรงโซฟาก็พูดขึ้น

ฉางหยวนจุนหันหน้าไปมองเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เชื่อถือเฉินผิงเพราะเห็นว่าอายุยังน้อย แต่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนอกจากยอมเชื่อมั่นในตัวเขา “คุณเฉินคุณจะช่วยลูกชายของผมได้ไหม?” เขาถาม

“ผมก็ได้บอกไปก่อนหน้านี้แล้ว แต่คุณก็ไม่ยอมเชื่อผม!” เฉินผิงตอบอย่างเย็นชา

ด้วยคำพูดเหล่านั้นก็มากพอที่จะทำให้ฉางหยวนจุนต้องรู้สึกอับอาย มันเป็นการยากที่จะบรรยายความรู้สึกต่างๆ ที่ท่วมท้นอยู่ในใจของเขาตอนนี้

“คุณเฉิน การที่คุณฉางถูกหลอกลวงไปนั้น ผมก็หวังว่าคุณจะอภัยให้เขาแล้วช่วยชีวิตลูกชายของเขาด้วย ได้โปรดเถอะ!” จ้าวอู๋ฉี่เอ่ยขอร้อง ด้วยเกรงว่าเฉินผิงจะปฏิเสธที่จะให้ความช่วยเหลือเพราะรู้สึกไม่พอใจฉางหยวนจุนในสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

ในขณะเดียวกันฉางหยวนจุนก็รู้สึกผิดหวังที่ได้เห็นพฤติกรรมอันขี้ขลาดตาขาวของหยวนเป่าจง ทำให้เขายิ่งรู้สึกละอายใจมากขึ้น เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาปฏิบัติอย่างแตกต่างกันต่อหยวนเป่าจงและเฉินผิงก่อนหน้านี้ เขาปฏิบัติต่อคนแรกด้วยความเคารพในขณะที่คนหลังถูกเขาปฏิเสธและไม่เชื่อใจ

ในวินาทีที่เฉินผิงเปิดประตู หมอกหนาสีดำก็พวยพุ่งออกมาจากห้อง ไม่ทันที่เขาจะก้าวเข้าไปข้างในร่างสีดำก็พุ่งออกมาด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้า

จ้าวอู๋ฉีก็พุ่งตัวออกไปขวางที่ข้างหน้าทันทีเพื่อคุ้มครองฉางหยวนจุน ในขณะที่หยวนเป่าจงลากโจวจ้าวหลงหลบไปอีกทางอย่างหวาดกลัว

มีเพียงเฉินผิงเท่านั้นที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ ณ จุดเดิม เขาเอื้อมมือออกไปจับร่างสีดำนั้นไว้อย่างง่ายดายโดยไม่สะทกสะท้าน

เมื่อหมอกระจายตัวออกไปแล้ว ทุกคนจึงได้เห็นอย่างชัดเจนว่าร่างสีดำนั้นก็คือฉางหยวนนั่นเอง ดวงตาของเขาแดงก่ำเป็นสีเลือดและใบหน้าก็บิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว แม้ว่าเฉินผิงจะจับตัวเขาไว้ได้แต่เขาก็ยังพยายามดิ้นรนอย่างดุร้าย เพื่อหาทางให้หลุดพ้นด้วยการใช้กรงเล็บเข้าจู่โจมอีกฝ่าย