หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 609

คำพูดของเขาทำเอาเฉินผิงมึนงง เขาไม่เข้าใจว่าการเสริมพลังที่ว่าคืออะไร แม้ว่าเขาจะบำเพ็ญฌานไม่หยุดหย่อนและตามหาของที่จะช่วยเพิ่มระดับพลังของตนไปทั่ว แต่ก็ไม่มีใครเคยบอกเขาเรื่องการเสริมพลังกาย แม้แต่ตาเฒ่ามังกรก็ไม่เคยสอนเรื่องนี้

“คุณบอกว่าจะปล่อยให้ผมตายไม่ได้ ไม่งั้นจะไม่ได้รางวัล ตระกูลฉินส่งคุณมาหรือเปล่า?”

เฉินผิงจ้องชายที่อยู่ด้านหน้า จะประมาทตระกูลฉินไม่ได้เลย หากพวกเขาหาทางจ้างคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาได้ ถ้าฉันตกอยู่ในเงื้อมมือพวกเขาคงจบไม่สวยแน่

“ตระกูลฉิน? ใครกันน่ะ?”

เขาสับสนเพราะไม่รู้ว่าเฉินผิงพูดถึงใคร

“ตระกูลฉินจากจิงตู ที่ฉินเซียวหลินเป็นหัวหน้าตระกูล พวกเขาไม่ได้จ้างคุณมาเหรอ?”

เฉินผิงไม่ได้มีศัตรูพวกอื่นในจิงตู เขาจึงคิดออกแค่ตระกูลฉิน

ชายคนนั้นเดาะลิ้นอย่างดูแคลน “ตระกูลฉินไร้น้ำยา ถ้าเจอผมมีแต่ต้องคุกเข่าให้ พวกเขาจะมาจ้างผมได้ยังไง?”

“แล้วคุณมาตามจับผมทำไม? ใครสั่งคุณ?”

เฉินผิงอยากรู้ว่าใครกันที่ตามล่าเขา

“เลิกถามนั่นถามนี่ซะที! ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง! ตามผมมาเงียบๆ ถ้าคุณไม่อยากเจ็บตัว”

เขาหมดความอดทนและไม่อยากคุยเรื่อยเปื่อยกับเฉินผิงอีก

“ผมจะไม่ไปกับคุณ” เฉินผิงส่ายหน้า

ความมั่นใจของเขากลับคืนหลังรู้ว่าชายคนนี้จะไม่ฆ่าเขา เฉินผิงไม่อยากตามเขาไปโดยไม่รู้ว่าปลายทางคือที่ไหน จึงเลือกที่จะขัดขืนเท่าที่ทำได้

ตูม!

เฉินผิงมองท่าทีของเจ้ากระทิงที่พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ก่อนหน้านี้เขาทำเหมือนเฉินผิงเป็นขยะแต่ตอนนี้กลับทำตัวนอบน้อมเมื่ออยู่ต่อหน้าชายชื่อหลงอู่

จังหวะที่เจ้ากระทิงหันหลังจะเดินออกไป เฉินผิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลงอู่ทำได้ยังไง เขาเดินเข้าไปขวางทางเจ้ากระทิงในพริบตา หยุดเขาไว้ไม่ให้ไปไหน

เจ้ากระทิงชะงัก “หลงอู่ ผมบอกแล้วไงว่าแค่ล้อเล่น ผมไปได้หรือยัง?”

“แกคิดเหรอว่าจะหนีไปไหนได้?”

ดวงตาของหลงอู่แฝงประกายอาฆาต

รอยยิ้มเลือนหายไปจากหน้าของเจ้ากระทิงอย่างสิ้นเชิง เขาจ้องหน้าหลงอู่เขม็ง พริบตานั้นเขาก็ปลดปล่อยคลื่นพลังรูปร่างคล้ายดาบเข้าใส่หลงอู่กับเฉินผิง

เฉินผิงไม่มีอะไรไปต่อกรคลื่นดาบได้เลย อีกทั้งเขายังรู้ว่าไม่มีทางรอดพ้นจากมันได้ ไม่ว่าจะหลบไปทางไหนก็ตาม